Are You My Soulmate ?

Een vriend van vroeger

"Het spijt me...ik heb geen keus...als we niet gaan lopen we een grote kans mis" Zei Vincent voor dat hij door de deur liep op weg naar huis "oh..OK " zei Rachel met tranen in haar ogen " ik kom wel terug op bezoek maar je geen zorgen " zei Vincent.
Zodra hij naar buiten wou lopen sprong Rachel in zijn armen "daar hou ik je aan...en als je dat niet doet beloof me dan dat als we elkaar ooit weer terug tegenkomen we alles weer als normaal doen en elkaar nooit meer laten gaan ...beloof me dat oké?"
"Beloofd"zei Vincent voor hij haar terug knuffelde.

De volgende ochtend zat Vincent in de auto op weg naar zijn nieuwe leven maar voor ze vertrokken zag hij rachel buiten die met een enorme glimlach naar hem zwaaide, met een lach zwaaide hij terug en voor hij het wist was hij onderweg naar een heel ander leven

Vanaf die dag zou Rachel helemaal alleen zijn...als je het haar vroeg zou ze gewoon mee gegaan zijn met Vincent...maar dat was niet mogelijk.

Ze zag enorm op tegen school die week maar ze besloot toch te gaan ...ze wist hoe Vincent zou reageren als hij er ooit achterkwam dat ze niet was geweest.

De dag was makkelijker dan verwacht..haar vriendinnen hielpen haar door het feit dat Vincent er niet meer was...
Het was haar eerst niet opgevallen maar er was een iemand die niet stopte met haar aan te staren...en die persoon was een oude vriend van Rachel en Vincent van de kleuterklas....Micheal, waarom hij staarde wist ze niet...'als er iets was moest hij het komen zeggen' dacht ze...

Na een week staren besloot ze naar hem toe te gaan

"wat is er?" Vroeg ze geïrriteerd
"eu-eh...ik ...euhm" stotterde hij
"wat?" Zei Rachel opnieuw
"Het spijt me...ik kan gewoon niet stoppen" ze Michael nadat hij zichzelf bij elkaar had geraapt ...hij was eneens heel zelfverzekerd alsof hij precies wist wat hij van plan was.

"Wat?..wat bedoel je daar mee 'je kan niet stoppen'?" Vroeg ze geïrriteerd en verward " Aha..je ben gewoon zo mooi, ik kan gewoon niet wegkijken" zei hij net iets té zelfverzekerd "Uh...oké dan ?" Zei Rachel verward "Hey?..zou je vanmiddag mij kunnen helpen met mijn huiswerk...ik snap het niet helemaal" zei hij uit het niets" Uhm..ja Oké..?" Antwoordde Rachel "Yes!...bij mij of bij jou?" Vroeg hij daarna "Uh..wat bedoel je daar mee" Rachel wist niet helemaal wat hij daar mee wou zeggen "nou we moeten toch ergens heen als je me wit helpen" antwoordde Micheal met een blik die niet bepaald goed leek " oh ja ..Uhm bij mij kan " zei ze "perfect ...tot na school dan " zei hij terwijl hij het lokaal uit liep " ja tot dan.." antwoordde Rachel,niet helemaal wetend waar ze precies ja tegen had gezegd....

Die middag toen Rachel richting haar kluisje liep om haar spullen te halen zag ze dat Micheal op haar stond te wachten, zodra hij haar zag begon hij te zwaaien en liep ze zijn richting op...

"Hey..klaar om te gaan ?" Vroeg hij terwijl rachel al haar spullen had gepakt "ja.." zei ze.
De weg naar haar huis was stil..er werd niet veel gezegd.

Eenmaal aangekomen bij haar huis zag ze dat het huis leeg was " oh..er is niemand..." zei ze tegen haarzelf "perfect...." zei Micheal tegen zichzelf "wat zei je ?" Vroeg Rachel aan Micheal "Haha..ik zei niks"zei hij, ookal hoorde Rachel wel duidelijk wat hij zei...wat was hij van plan

"Hey...kan je me helpen ik snap deze opdracht niet"ondertussen waren ze aan tafel gaan zitten en waren ze begonnen aan hun huiswerk.." oh ok..wat snap je niet " zei Rachel zodra ze opkeek van blad " nou alles" zei Michael terug met een glimlach "...ok..nou je doet gewoon-" zodra ze boeg met uitleggen vloog haar deur open "Rachel!, je raad nooit wat er gebeurd is-...Hey wie is dat?" Haar ouder zus stonde de kamer binnen "Daisy?!..waar was dat voor nodig?!" Riep Rachel naar haar zus "oh..laat dat...ik ben meer geïnteresseerd je vriendje daarzo" zei ze met een ondeugende blik op haar gezicht "w-wat vriendje...zo is het niet!" Zei Rachel ontkennend "oh nee?...je zo bijna zeggen van wel...jullie zitten zo dicht bij elkaar.." zei ze verbaasd en vragen tegelijk "ze legde me uit hoe ik deze opdracht moet doen.." zei Micheal met een tevredene blik "ooh..ja maar zeg dat dan meteen " antwoordde Daisy "wil je nu weggaan, we proberen huiswerk te maken..!" Riep Rachel geïrriteerd "ja ja ik ga al...ik ben blij dat je weer vrienden mee naar huis neemt...dat heb je niet meer gedaan sinds Vin-" "STOP" Rachel onderbrak Daisy waardoor ze stopte en de kamer uitliep..."sorry" zei ze toen ze de deur dichtdeed ...op dat moment begonnen er tranen te komen bij rachel maar dat liep ze niet zien aan Micheal, ze probeerde ze te verbergen maar Micheal had het al gezien.
"Wat is er?" Vroeg hij bezorgd "niks...kunnen we gewoon weer verder aan het huiswerk..." vroeg ze stil terwijl ze naar de grond staarde.."ja..oké..." antwoordde hij.

Een tijdje later waren ze klaar met het huiswerk en toen Rachel op het punt stond naar beneden te lopen pakt Micheal haat bij haar hand vast...."vertel me...wat was er net nou"
Vroeg hij aan haar "niks..ik wil het er niet over hebben" zei ze terug zonder oogcontact te maken, hij trok haar naar beneden en hield jaar bij haar schouders vast waardoor ze geen keus had om hem in de ogen aan te kijken "ik wil het er over hebben" zie hij duidelijk..."...ik zou niet weten wat ik moet zeggen " zei ze stil.."mag ik je een geheim verklappen" vroeg Micheal verlegen "ja..." antwoordde rachel, niet helemaal zeker of dat een goed plan was "ik denk dat ik verliefd op je ben .."
zei hij..Rachel haar gezicht werd roos waardoor Micheal haar los liet en ook knal rood begon te worden "Euhm...ik-"
"Nee zeg maar niks...het was een dom plan...." zei hij met zijn ogen vast aan de grond, plotseling voelde hij dat Rachel zijn hand vast had "nee...het is oké ..." zei rachel terwijl ze hem in zijn ogen aankeek, Micheal verbrak het oogcontact "nee het is niet oké..ik weet dat je niks met me te maken wil hebben...maar ik kan me zelf er niet overheen zetten....ik vind je gewoon ontzettend leuk..." riep hij boos tegen zichzelf "wat...? Denk je dat echt....ik denk helamaal niet zo over jou " Michael's ogen werden groter toen Rachel dat zei "wat wil je daar mee zeggen...?" Vroeg Micheal "dat weet ik zelf niet helemaal..." zei Rachel stil "geef je me een kans ?" Vroeg hij verbaasd "n-nee....ik weet het niet zeker " zei ze " oh..oké" daarna werd het stil en het bleef stil voor een aantal seconden tot haar zus haar naar beneden riep voor het eten " ik zal dan maar naar huis gaan " zei Micheal teleurgesteld " ja..." meer zei rachel niet, terwijl Micheal naar de deur liep zei ze geen woord en bleef ze naar de grond staren.

De avond dacht ze erover wat er allemaal was gebeurd, wat moest ze doen....zo erg was hij niet...maar liefde ging een beetje ver...na lang piekeren dacht ze er over on hem een kans te geven...dat leid haar misschien een beetje af van Vincent...ze had het gevoel dat ze hem niet snel zou zien...en Hey.. hoe erg kon het zijn...

De volgende ochtend op school kwam Rachel Micheal tegen en de sfeer werd ongemakkelijk "h-Hey...goedemorgen" zei Micheal terwijl ze naar hem toe kwam " hallo..." antwoorde Rachel "alles go-" voor hij het kon afmaken zei Rachel "luister....over gisteren ...ik heb besloten je een kans te geven...." zei ze
"E-echt?!" Vroeg Micheal vol verbazing maar ook vooral enthousiasme "mhmm.." antwoordde Rachel ..."dankje..." antwoordde Micheal terwijl hij Rachel een knuffel gaf..

Zo ging het lang verder, 4 jaar op precies te zijn...hoe ze dat ze lang vol heeft gehouden weet ze zelf ook niet helemaal...maar toen gebeurde iets dat haar leven zou veranderen...

Die dag kwam haar tante op bezoek vanwege het feit dat het haar verjaardag was..hoe ze op het onderwerp kwamen weet ze niet meer ze wist alleen nog dat haar tante ineens Vincent zei te hebben gezien, een naam die ze al 4 jaar niet meer gehoord had...en om een of andere reden werd ze beide blij en verdrietig maar ook een beetje boos, toen ze ernaar vroeg zei haar tante te weten waar hij woont en dat dat vlak bij haar was...
Ze was zo blij met wat ze hoorde dat ze vroeg of ze mee mocht..en omdat haar ouders wisten hoe ze over Vincent dacht vonden ze het allemaal goed...maar hoe moest Rachel dat vertellen aan Micheal.

Ik begin mijn verhaal steeds stommer te vinden...ik wou dat ik kon filmen wat ik voor me zie als ik schrijf zodat ik het precies hetzelfde kan laten zien aan jullie...
Ach ja ik zal het zo moeten doen....bedankt voor het lezen tot het volgende hoofdstuk! ;p