Are You My Soulmate ?

Een nieuw probleem

Het was alweer een week geleden dat Rachel bij Vincent thuis was geweest...nadat ze bij hem was een week lang werd het alleen maar ongemakkelijk om naar zijn huis te komen, vooral als ze alleen moest.

Het was moeilijk toe te geven maar toch miste ze het....

Het duurde niet lang voordat alles weer zoals vroeger werd... samen dom doen op school en andere mensen ongemakkelijk maken, en wanneer ze omkeken alleen maar dommer doen...niks kon hun band breken....tenminste dat dachten ze..

"Hey, mijn naam is Michael...en vanaf vandaag hoor ik bij deze klas.." ..voor de klas stond een lange jongen met donker haar en donker blauwe ogen.. hee uniek maar iets aan heb vond Vincent bekend.

"bedankt Michael.. dat was prachtig...zoek maar een tafel uit om te gaan zitten" zei de leraar, waarna Michael naar een tafel achterin het lokaal loopt en gaat zitten....Vincent was niet gek...hij zag meteen dat het naast Rachel was , ook al was ze vandaag ziek...hij heeft vaak naar die tafel staan staren...vraag hem niet waarom want dat weet hij zelf ook niet...

de rest van de les was iets bijzonders behalve het feit dan Michael bijna alle antwoorden al wist. Waardoor Vincent zich afvroeg of hij wel op die niveau hoort.

Na de les, zodra iedereen naar de kantine liep om te gaan eten besloot Vincent maar in het lokaal te blijven om te eten...dan kom hij even alleen zijn...maar voordat hij zijn eten kon pakken hoorde hij een stem achter hem "Vincent?" door de schrik schoot hij omhoog en kwam hij vol ik het gezicht van de persoon achter hem terecht "Ah...oh sorry gaat he-" voor hij zijn zin af kon maken kwam hij erachter dat degene achter heb niemand minder dan Michael was "Ah..Haha..ja met mij wel..heb jij ergens last van..het is mijn schuld ik had je niet mogen laten schrikken" Met een lag op zijn gezicht en zijn hand op zijn voorhoofd stond hij Vincent aan te staren "wat is er " vroeg Vincent uit het niets "huh?..oh ja ...herinner je me niet ?" Vroeg Michael "wat...? Nee sorry " zei Vincent terug "man...dat moet een harde kopstoot geweest zijn dan Haha" zei Michael sarcastisch met daar op volgend een brede glimlach "wat wil je daar mee zeggen ?" Vroeg Vincent die duidelijk de sarcasme niet hoort "oh..nou..niks..ik meende het niet ..." zei Michael en direct daarna ontstond er een stilte die bijna niet leek te eindigen totdat Michael het verbrak " maar herinner je me echt niet meer...we zaten 4 jaar bij elkaar in de klas..we waren geen beste vrienden maar we waren nou ook niet bepaald vijanden " en na dat Vincent even goed nadacht herinnerde hij het weer "oh jaaa...sorry het is gewoon zo lang geleden" zij hij en liet een kleine lach vrij " maakt niet uit, iedereen vergeet wel eens dingen ...vooral als het zo lang geleden was....over lang geleden gesproken...ga je nog steeds om met Rachel " na die laatste vraag leek de sfeer om te draaien ..die vraag voelde vijandig aan "Uh..ja hoezo, waren jullie vriende dan " vroeg Vincent teniet zeker of dat wek slim was "hehe..zoiets ja..." zei Michael met een duivelse blik in zijn ogen "ik zou je moeten bedanken " en na dat Michael dat zei liep hij de kamer uit. Vincent had geen ieder wat er net was gebeurd maar hij was nu te moe om hem achterna te rennen...het had toch geen nut sinds de bel ging net na hij hem de hoek om zag lopen waar door ze toch naar de volgende les moesten.

De rest van de dag zei Michael geen woord tegen Vincent en de sfeer om hem geen leek weer net zo vrolijk als de eerste les , maar zodra hij Vincent aan keek veranderde zijn blik naar iets dat niet zomaar omschreven kan worden ...het was een combinatie van dankbaarheid, jaloezie en boosheid ...maar waarom wist hij niet precies.

Die avond voor Vincent naar bed wou gaan hoorde hij zijn telefoon afgaan en toen hij zag dat het Rachel was wachtte hij geen seconde meer langer om op te nemen "hallo~" hoorde hij Rachel vrolijk zeggen "zo, wat ben jij vrolijk ...voel je je al beter" vroeg hij "yup, enorm ..morgen kom ik weer...samen naar school lopen?"  Vroeg ze aan hem " Ja oké " zei hij zonder twee keer na te denken "heb ik nog iets spannends gemist" vroeg ze nieuwsgierig " ligt eraan wat noem he spannend" vroeg Vincent zonder te bedenken dat er nu een nieuw iemand was "nou zoals Joey die eens iets  goed doet" zei ze als grap "Haha als dat gebeurd bel ik de krant Haha"  samen lachten ze voor een aantal seconden totdat Vincent Zei "er is een nieuwe leerling in de klas..is dat spannend genoeg?"  
"Wat?! Vertel" 
Hij hoorde Rachel enthousiast worden en wist  dat dat was wat ze wou horen "Haha oké, nou zijn naam is Michael en-" voor hij de zin af kon maken hoorde hij Rachel aan de ander kan van zijn oor "MICHEAL?!" Vroeg ze in paniek" Euh..ja" antwoorde Vincent, niet zeker waarom ze ze reageerde
"Zwart haar,donkerblauwe ogen , een veel te vrolijk karakter" vroeg ze paniekerig "Wacht..hoe weet jij dat" vroeg Vincent vol verbazing
"....het spijt me ik moet gaan "
"Wacht wa-" voor hij veder kon vragen had ze de telefoon opgehangen en Vincent in het donker laten zitten over de situatie...wat zou er nou zo bijzonder zijn aan Micheal..?

De volgende dag wou Vincent Rachel ophalen maar toen hij aanbelde deed er niemand open...zodra hij rachel een berichtje stuurde ging de deur open op een kier en hoofd ehij een bekende stem naar buiten komen "ik ga nog niet naar school vandaag" zei rachel toen ze de deur weer dicht wou doen maar voor ze de deur kon sluiten stopte Vincent zijn voet ertussen en duwde hij de deur open waardoor hij zag dat rachel al helemaal was aan gekleed en klaar om te vertrekken "waarom niet" zei hij met een serieus gezicht dat hij alleen had als hij bezorgd was.. "Euh...omdat..ik..uh"
Zei ze zoekend naar een excuus. "Nou?" Vroeg Vincent waar ze een beetje bang van werd "ik wil niet..."zei ze met haar hoofd naar de grond "waarom niet?" Vroeg Vincent terwijl hij zijn gezicht weer ontspande "Door Michael..." zij ze met tranen in haar gezicht...."mag ik Binnen komen" vroeg Vincent waarop Rachel knikte en opzij stapte. Daarna liep Vincent door naar de woonkamer en ging hij op de bank zitten waarna hij met zijn hand op de bank tikte om aan te geven dat Rachel naast moet komen zitten , zodra ze naast hem zit begint hij te vragen "wat is er aan de hand ..?"
Hij is niet zeker dat hij de oorzaak wil weten naar hij wou Rachel helpen "ik wil Michael niet zien .." zei ze "waarom. niet?" Vroeg Vincent " omdat..." zei ze "nou...?" Vroeg Vincent terwijl hij haar aankeek "omdat ik verlegen ben...ja verlegen " zei ze "maar waarom zei je dat dan niet eerder " Vincent zei dat vol verbazing en opluchting tegelijk "omdat ik niet wou dat je raar zou denken..." zei ze " ik zou nooit raar over jou denken" zei Vincent "maar ik kan je wel helpen met de verlegenheid te overwinnen ..." na die zin keek rachel hem vragend aan "hoe dan?" Vroeg ze "kom nou maar mee ik stel je wel voor " zei hij vol enthousiasme "wacht ik-" voordat rachel haar zin kon afmaken had Vincent haar bij haar hand vast en liepen ze samen naar school. "We zijn er bijna " zei Vincent terwijl hij richting de laatste afslag liep "wacht!" Riep rachel waardoor Vincent zich omdraaide "ja?" Vroeg hij vragend "w-wil je mijn hand vast houden tot we in het lokaal zijn ..." vroeg ze terwijl ze haar hand uitstak "w-wat w-waarom ..?" Vroeg Vincent terwijl zijn gezicht rood begon te worden " omdat ik bang ben " zei ze terwijl ze haar hand naar beneden liet zakken "het hoeft nie-" voor ze kon uitspreken voelde ze haar hand vast gepakt worden en toen ze opkeek zag ze Vincent met een zachte lach haar aankijken...maar kort daarna werd zijn gezicht rood en draaide hij zijn hoofd naar rechts "tot in het lokaal"
Rachel haar ogen werden groot maar vlak daarna was ze weer bang om de waarheid tegen te komen

Onderweg naar het lokaal waren er veel mensen die keken en veel gefluister om hun heen, maar ze waren teveel met hun gedachte ergens anders.

Zodra ze het lokaal binnenkwamen voelde Vincent dat Rachel zijn hand steviger vastpakte en daardoor zag dat Rachel Michael recht in zijn ogen aanstaarde...de blik in Michael z'n ogen vond hij maar niks.
"R-Rachel!?" Riep Michael terwijl hij richting haar aan het rennen was en zodra hij dichtbij genoeg was sprong hij vooruit on Rachel in zijn armen te nemen waardoor hun handen losschoten en Vincent tegen de muur werd gegooid.
"W-wat doe je " vroeg Rachel die Michael van haar af probeerde te duwen "sorry" zei hij terwijl hij losliet "ik heb je gewoon gemist"
"O-oh OK..." antwoordde Rachel die ondertussen naar de grond aan het staren was "Hey!, waar was dat voor nodig" riep Vincent om de spanning te verminderen "wat bedoel je " zei Michael die deed alsof hij niet wist waar hij het over had " dat weet je best" zei Vincent met een boze blik in zijn gezicht "laat hem Vincent, ik leg je later wel alles uit " zei rachel terwijl ze Vincents hand weer vastpakte, de blik die Michael op zijn gezicht had toen hij het zag vond Vincent leuk om te zien, een gevoel van overwinning kwam bij hem naar boven.

Voor Michael iets terug kon zeggen ging de bel en was het al tijd voor de les, de weg naar daar liet Rachel niet één keer zijn hand los, en bleef ze de hele dag dicht bij Vincent , wat hij niet erg vind....maar Michael was er niet blij mee...

WHOOP WHOOP....nou dat was me een hoofdstuk....ik heb hier veel te veel bij nagedacht ach ja.....have fun de volgende komt snel ;)