Black Case

Prologue 10

Multimedia: Noah Cyrus - Make Me (Cry)

Flashback

Ait olduğum çöplükte oturmuş zamanın gelmesini beklerken yüzümün büründüğü maskenin altından somurtmayı amaçlamamıştım.Aksine zaman, ilerleme kavramını hep telaşlı anlarımda kavrarcasına hızlıydı.Şu kısa anlar olduğunu düşündüğüm zaman diliminde vücudumu olmadığı şekilde süslemeye odaklamıştım ve aslında geçen bir buçuk saat beni şaşkınlığa uğratmıştı.

Hipnotize olmuşcasına aynanın karşısında oturduğumda düşündüğüm tek şey boynumdaki ısırık ve morlukları nasıl saklayacağımdı aslında.Duygularımı evimin soğuk duvarlarına bırakmış, kapıları üstüne kitlemiştim.Geçen geceyi hatırlamayı bir kenara bırakmak istesem de banyoda saatlerce ağlayarak vücuduma işkence ettiğim dakikalar endişemi körüklemişti.

Ya görürse?

Ya kalbimin içinden fışkıran yara izlerini fark ederse?

İşte o an zamanımı çalanın hareketlerim değil aklımı meşgul eden soruların olduğunu anlamıştım.

Hiçbir zaman süslenmediğim kadar süslenmiştim onun için.Tenimin altından görünen yara izlerini saklayıp yenisini kazıması gerekiyordu.Ancak bu şekilde onun sadece bir gecelik hissettirdiği duygudan kurtulabilirdim.

Odamda aynaya son bir kez bakıp zincirleneceğim saatlere doğru ilerleyen zamanı endişeyle beklemekten başka bir şey yapamazdım.Vücudum kaskatı kesilmişti.

Kanadığını hissettiğim kalbimin damla damla çıkardığı ses kulaklarımda yankılanırken gökyüzüne bakmaktan kaçınıyordum bunun aksine.Sanki ardında canlanan görüntü beni yine o pencereye götürecekti.

Evimin camında bir kez bile gözükmemiş ayın ışığı o gece, onun yatağımda bir tül misali gezinmişti üzerimizde.Vücudumdaki uyanışı simgelemişti.

Karanlıkta kalmamak ilk defa bu kadar nefes kesiciydi.Ve şimdi bunu tekrar hissetmekten kurtulmam gerekiyordu.

Daha öncede nefessiz kalmıştım karanlıkta.

Buna oranla ışıkta nefessiz kalmak daha acı vericiydi.

"Baekhyun"

Oturduğum yatakta elimi bilinçsizce vücudumda gezdirirken duyduğum ses yabancı değildi ama vücudum ondan kaçınıyordu her zamanki gibi. Kendimi hazırlamak adına sesli bir nefes alıp yüzüme sahte bir gülümseme yerleştim.Burada olduğunu bile bana hissettirmeyen düşüncelerim boğazıma yapışmıştı.

Oturduğum yerden yavaşça kalkıp ona ilerlerken bu hareketimi yabancılamışcasına gözlerini kısmıştı.

"Geciktin." Her zaman geldiği saatten yarım saat sonra gelmesi ilk kez dikkat çekici olmuştu ama bozuntuya vermedim. Yüzünde o alaycı gülüşten eser yoktu.

Bir an gerçekten öğrenmiş olması gerçeği başımdan aşağıya soğuk sular akmasına neden oluyordu. İfademi değiştirmemek adına hafifçe dudaklarımı ısırıp kıravatını elime doladım."Hmm? Taehyung?"

Kendim geri adım atıp onu üzerime çekerken kendimden nefret etmemi haykıran çığlıklar kafamın bir köşesindeydi.

Ben denizdeydim...Ve elimde olan tek şey yılana sarılmaktı.

Bunu yaparken çokça düşünmüştüm ama elimden başka herhangi bir şey gelmiyordu.Tenimi kanatan her dokunuşu silmesi için ona ihtiyacım vardı.Unutmak, vücudumu uyuşturmam için ona ihtiyacım vardı.Gözlerimi kapattığımda her anın aklımda önlenmesi gerekiyordu.