Leven of dood

Op vakantie

Nick kijkt stil uit het raam van het vliegtuig. Anderhalf uur geleden is het vliegtuig vertrokken. Thuis had hij met zijn ouders op de site van de camping gekeken. Het zag er gezellig uit. Er was een zwembad, op elk veldje een speeltuin en natuurlijk veel tentjes en caravans. Toch zit hem iets dwars. En nu zit hij stil voor zich uit te staren. 'Is er iets?', vraagt Nick's moeder bezorgd. Nick mompelt wat. 'Of zit je van het uitzicht te genieten?' Nick zucht diep. Mama schrikt. Er is dus echt iets. 'He, wat is er? Vind je het spannend? Of ben je een beetje moe?' Voor Nick antwoord geeft zucht hij weer, 'Ik ben helemaal alleen. Ik heb geen broertjes of zusjes en wat nou als ik geen vrienden maak. Dan zit ik de hele vakantie te niksen.' Mama knikt. Ze snapt het wel. Nick heeft het altijd al moeilijk gevonden dat hij enigskind was. Ze aait hem over zijn rug. 'Ik snap dat het moeilijk voor je is. Maar zo gaat dat nou eenmaal.' Het is een poosje stil. Nick kijkt nog steeds uit het raam. Als hij zijn hoofd draait en zijn moeder aankijkt, staan er tranen in zijn ogen. 'Ik moet...... altijd........ alleen spelen...... En bijvoorbeeld........ op zondag..... komen er ook.... nooit vrienden... Dan ben ik altijd helemaal alleen. Straks.... Is dat hier ook zo...' Het is even stil. Mama weet niks te zeggen. 'Jongen toch', horen ze opeens. Papa is wakker geworden. 'Maak je je daar zorgen om? Het komt heus wel goed. En anders ga ik wat leuks met jou doen. Ik ben natuurlijk niet zo leuk als jouw vrienden, maar ja...' Nick schiet in de lach. Gelukkig maar, denkt Mama, ik had geen idee hoe ik dit op moest lossen. 'En anders', zegt Mama, 'Ga ik met jou.....' 'Dames en heren, rustig blijven allemaal', schalt het door de luidsprekers, 'De benzine is op en we kunnen geen noodlanding maken door alle bomen.' Nick kijkt naar buiten en ziet inderdaad alleen maar bomen. 'Wil iedereen rustig zonder te duwen maar naar de dichtstbijzijnde uitgang lopen. Daar wordt u verder geholpen.' Even is Nick verlamd van schrik. 'Kom nou, Nick, we moeten gaan.' Nick springt overeind en gaat snel achter zijn vader en moeder aan. De rij is lang maar al snel zijn ze erg dicht bij de deur. Nick kijkt naar buiten. Het is toch wel hoog. Hij slikt. En dan opeens is hij aan de beurt. De meneer bij de deur verteld met een paniekerig gezicht wat je allemaal moet doen. 'Springen, aan touwtje trekken......' Het meeste hoort hij niet eens. Hij maakt alles maar half mee en voor hij het weet is hij de diepte ingesprongen. Nick staat versteld van de mooie natuur onder hem. Een paar seconden zweeft hij bewonderend in de lucht. Dan denkt hij aan wat de meneer bij de deur heeft gezegd. Snel trekt hij aan het touwtje en de parachute klapt open. Nick wil omhoog kijken naar zijn ouders, die na hem sprongen, maar de parachute zit er voor. Dan kijkt hij naar beneden en geniet van het uitzicht. Overal zweven witte vlekjes in de lucht. Wat mooi! Dan opeens komt de grond wel heel snel dichterbij. Nick wordt bang. Wat nou als hij te pletter valt, schiet het door hem heen. Dan ziet hij dat hij recht op een meertje af gaat. Gelukkig, dan val ik niet te pletter, denkt Nick. Maar dan denkt hij aan wat de meneer bij de deuropening heeft gezegd. 'Als je zeker weet dat je in het water terecht gaat komen, dan moet je......' Wat moest je nou doen! Nick piekert zich suf terwijl het water steeds dichterbij komt. 10 seconden voor hij het wateroppervlak zou gaan raken schiet het hem te binnen. 'Als je zeker weet dat je in het water terecht gaat  komen moet je, net voor je het wateroppervlak raakt, je parachute losmaken. Anders verdrink je door het gewicht van de natte parachute.' Zijn vingers schieten naar het gespje om zijn borst. Hij trekt en morrelt. Maar hij zit vast! Dan breekt hij door het wateroppervlak. Hij drukt zijn lippen stijf op elkaar en doet zijn ogen dicht. Maar meteen opent hij zijn ogen weer en begint aan het gespje te rommelen. Nick wil naar lucht happen maar dat kan niet. Omdat hij het niet aan zag komen kon hij niet een grote hap lucht nemen. Ja! Hij gaat los! Meteen begint Nick wild te trappen met zijn voeten, maar zijn arm is blijven steken. Hij trekt en trekt en schiet los. Hij trappelt als een gek om boven te komen. Maar voor hij boven water is houdt hij het niet meer en een grote golf zanderig water spoelt zijn mond binnen.