Nick gaat met zijn ouders op vakantie. Maar onderweg in het vliegtuig raakt de benzine op. Iedereen moet met een parachute naar beneden springen. Als Nick de parachutesprong bijna niet overleefd, wordt het hem te veel. Zal hij het leven in de natuur...
De lucht is wazig blauw. Dan is alles weer zwart. Blauw.. zwart... Blauw.... zwart... blauw. Nick knippert met zijn ogen, maar hij kan ze niet open houden. Wat voelt hij zich slaperig.
Weer opent Nick zijn ogen. Maar het blijft zwart, alhoewel, het is iets lichter als hij zijn ogen open heeft. Hij komt een stukje overeind en kijkt om zich heen. Waar is hij? Dan schiet het weer door hem heen. Het is een wonder dat hij nog leeft! Beseft hij na een poosje piekeren. Dan ziet hij dat er wat verderop ook nog wat mensen verdwaasd om zich heen zitten te kijken, of stilletjes en vooral angstig met elkaar zitten te fluisteren. Hij duwt zichzelf nog een stukje verder overeind. Ontzettend houterig staat hij op en loopt wankelend naar een groepje mensen toe die een kampvuur hebben gemaakt. Het zijn 8 personen. 7 volwassenen en 1 kind, ziet hij aan de contouren. Als hij nog dichterbij komt ziet hij dat het een meisje is. Ze kijkt hem angstig aan. Geruststellend glimlachend kijkt Nick terug. Wow, denkt hij, dat ze mij in het vliegtuig nog niet is opgevallen. Niet dat ze opvallend knap is, maar toch. Het meisje lijkt erg onzeker, maar wel aardig. Hij loopt onopvallend langs wat andere volwassenen en gaat naast het meisje staan. 'Ehh, hello? What are your name? Ik eh... My name is Nick.' Het blijft stil. Ze begrijpt me vast niet, denkt Nick, zou hij dan zo slecht Engels praten dan? Net als hij opnieuw wil beginnen zegt ze: 'Ehh... Hello, nou eh.. my name is Sarah. And eh.. Nice to meet you.' Weer kijkt ze hem onzeker aan.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Nick glimlacht. Zij kan dus ook geen Engels. Sarah draait zich om naar de man naast haar. '....... helpen? ...... Engels...... niet goed verstaan.......' Nick hoort vlagen van het gesprek. Hij wil al weer weglopen als ze zich omdraait. 'Eh... this is my father. Were come you vandaan?' Nick denkt na. 'I'm coming from the Netherlands.' Sarah schiet in de lach. 'Hahaha!!' Nick trekt zijn wenkbrauwen op. Lacht zij hem nou uit? Sarah ziet het en begint nog harder te lachen. 'Wij dachten van elkaar dat we Engels waren.... Haha!...... Maar we zijn gewoon allebei Nederlands... Hahaha!' Nick trekt zo'n verbaasd gezicht dat Sarah zover mogelijk is nog harder gaat lachen. Na een tijdje ziet Nick de grap er ook wel van in, en samen lachen ze tot ze allebei moe worden. 'Je moet zo gaan slapen Sarah', zegt de man, Sarah's vader. Nick schrikt. Hij is zijn vader en moeder vergeten! Hoe dom kan je zijn! Snel neemt hij afscheid van het groepje en loopt langs andere kleine groepjes mensen. Dan hoort hij voetstappen achter zich. Met een ruk draait hij zich om. Het is Sarah. 'Wat is er?', vraagt Sarah, 'Je liep opeens weg.' Nick mompelt wat. 'Wat zeg je? Praat eens wat duidelijker.' 'Mijn ouders..... Ik weet niet waar ze zijn.....' Daar schrikt Sarah ook van. 'Sorry. Ik wist niet dat....' 'Geeft niet.' Ze lopen samen terug naar het vuur en gaan er dicht naast liggen. Sarah slaapt al snel maar Nick maakt zich zorgen. Maar na een poosje valt ook hij in slaap.
