Revenge

Fourth Revenge

ANG MGA SCENES NA MABABASA NYO DITO AY PAWANG PRODUKTO LAMANG NG MALIKOT NA IMAHINASYON NG AUTHOR. 'WAG NA WAG NYONG GAGAYAHIN ANG MGA SUMUSUNOD NA PANGYAYARI. AT KUNG IKAW AY 18 PABABA NEXT STORY KA NALANG SAPAGKAT ANG MGA SCENES AY MASAYADONG ANO, BASTA ANO KUNG 18 PABABA KA 'WAG MO NA 'TONG BABASAHIN. HUWAG! I REPEAT, HUWAG!

Grabeng hirap ang dinanas ko sa loob ng iskwelahang ito. Lahat ng pananakit naranasan ko. Nasampal, nasuntok, nasipa, nabugbog at kung ano-ano pa. Habang naglalakad ako papasok ng caf ay may pumatid sakin. Nagtawanan lahat ng nakakita. "Sorry miss. Ang tanga mo kasi. Hahahah." Hindi ko nalang pinansin at nagtuloy ako sa pag-order.

Habang bitbit ko ang tray ng pagkain ko ay may pumatid ulit sakin kaya natapon lahat ng pagkain ko. Kailan ba sila magsasawa? Pagod na pagod nako.

Tumayo ako at lumabas. Wala naman akong mapapala don eh. Nagpunta ako ng principal office para magsumbong sa mga ginagawa nila. "Kasalanan mo yan. Mahina ka eh. Dapat lang sayo yan." Yan ang sagot nya. Nagtawanan pa sila kasama ang mga teachers na nasa office din. Mga walang kwenta. Lumabas ako ng office. Nagulat ako ng may biglang may lumipad na papel sa banda ko. At nag sunod sunod na. Umiiyak akong tumakbo papunta sa likod ng gym. Mula sa taas ay may tubig na bumagsak. Umuulan pa ata. Hays. Pero hindi tubig ang bumabagsak kundi ihi. Tumingala ako at kita ko kung paano magtawanan ang mga taong nasa taas. Tumakbo ulit ako. Tumakbo. Umiyak. Yan lang ang kaya kong gawin. Wala naman akong laban sa kanila eh. Madami sila at malakas. Ako? Mahina na mag-isa pa. Umuwi ako. Ayaw pa nga akong paalisin ng guard eh. "Mag lalandi ka lang nyan eh." Pabirong sabi nya. Umuwi ako para maligo at umiyak. Nakakasawa.

After three days palang ako pumasok. Ayoko muna silang makitang lahat. Pumasok ako ng cr pero may nag-lock sakin mula sa labas. Hindi ko na ni-try na tumawag ng tulong kasi alam ko namang walang tutulong kaya hinintay ko nalang ang susunod na araw. Pagpasok ko ng room ay pagod na pagod ako. Gutom na gutom at wala pang masyadong tulog. Magt-transfer na talaga ako next sem. Ayoko na dito. Konti nalang naman eh. Konting tiis nalang. Pag-upo ko ay sumubsob agad ako sa desk ko. Sakto walang first period kaya naka-tulog pa ako. Ng tatayo na ako para sa next subject ay hindi ako makatayo. Parang may pandikit ang upuan ko. pinilit kong tumayo pero ayaw talaga. Wala naring tao dito sa room. hinubad ko nalang yung palda ko at kumuha ng bago sa bag ko. buti nalang lagi akong may extrang dala.

"Hoy miss. Ako nalang ang habulin mo. Paliligayahin kita. Hahahaha." Hindi ko pinansin yung lalaking umepal sa dadaanan ko. Inakbayan nya ko na agad ko namang tinanggal. "Aba miss, pakipot kapa. Sexy kapa naman." Sabi nya bago hawakan ang pang-upo ko. Sa sobrang gulat ay nasampal ko sya. "Bastos!" Sigaw ko. Ngumisi sya at sinampal din ako. Hinila nya ang buhok ko para ilapit ako sa kanya. "Walang namamahiya sa kin miss. Para namang ang ganda mo. Pasalamat ka nga't nilapitan pa kita eh." Tinulak nya ko kaya naupo ako sa daan. Muntik pakong mahagip ng sasakyan kung hindi lang ako umilag.

Nakaramdam ako ng matimding sakit sa puson. Tumingin ako sa binti ko at may nakita akong dugo. Ang anak ko. Wala na sya. Buti nalang at may nakakita saking kapit-bahay at dinala ako sa ospital. "Wala napo ang anak nyo misis." Buti naman. Hahahahah. Dapat lang sa kanya yan. Nabuo sya dahil sa pagkakamali.

"Ma." Bati ko kay mama. Alam kong hindi nila ako matitiis. "Anak." Sagot nya at bigla akong niyakap. "Anak pasensya na sa mga nasabi namin ng daddy mo. Im sorry kung pinalayas kita. Kumusta? Kumusta ang anak mo? Ang apo ko?" Parang lumundag ang puso ko sa tuwa. Pero napalitan ng galit. Maghihiganti ako sa kanilang lahat. "W-wala  napo siya ma." Malungkot na sabi ko. Niyakap agad ako ni mama. "Oh God. Im sorry anak. Kung hindi ka namin pinagtabuyan hindi sana mangyayari to. Im sorry." Umiiyak na sabi nya. "Hindi nyo po kasalanan." Kasalanan nila at magbabayad sila ng malaki para don. Buhay ang kinuha nila, buhay din ang kukunin ko sa kanila.

"Ma, pwede ko bang magamit yung chopper?" Tanong ko kay mama. "O anak, anong gagawin mo?"
"May pupuntahan po kasi akong lupa. Ibinebenta po at kailangan kong makita yun from above so."
"Uh. Okay. Kailan mo gagamitin ng maipa-handa ko na." Bumalik sya sa ginagawa nya. Binabalatan nya kasi yung baboy. Hhmmm. *smirks*
"Mamayang madaling araw po. I mean, mamayang one po ng madaling araw."
"Aba bakit sobrang aga naman ata?"
"Uh. Medyo malayo po kasi yung pupuntahahan ko and ako nalang po ang magpapa-andar."
Tumingin sakin si mama ng may pagtataka.
"Gusto ko po kasing libutin and ayoko ng hassle at kailangan ko pang ituro kung saan ako pupunta. Alam nyo naman po na ayaw ko sa ganon." Nakangiting sabi ko. Niyakap ako ni mama. "Di parin nagbabago ang baby ko. Gumanda ka man ng sobra, ganon padin ang ugali mo. Sobrang bait mo pa din sa mga tao sa paligid mo. Ayaw mong naiistorbo mo sila." Sabi nya habang yakap ako. You're wrong mom, you don't know the present me.

Pumunta ako sa school. Nasa taas parin ako. Naalala pa kaya nila ng binuhusan nila ako ng ihi mula sa taas. Ibinuhos ko ang gas na dala ko. Ibinuhos ko sa buong paligid pero mas binuhusan ko yung mga entrances ng school. Mag-a-alas kwatro na. Kanina pako nandito. Umiiyak. Inaalala ang mga paghihirap na napagdaanan ko sa loob ng paaralan na ito. Mula sa mga studyante, sa mga teachers, mga guards at pati sa principal. Kung paano nila nilait ang buong pagkatao ko. Kung paanong nasira ang buhay ko. Magbabayad silang lahat. Ano kayang feeling ng sinusunog ka ng buhay. Buhay kapa pero sinusunog kana sa impyerno. Hahahah. Kawawa naman kayo.

"Oh anak? Akala ko ba gagabihin ka?" Tanong ni daddy pag-uwi ko. "Asan po si mama?" Kumiss ako sa kanya. "Nasa kwarto." Sagot nya habang tutok sa t.v. "oh anak? Akala ko ba gagabihin ka?" Tanong ni mama pagbaba nya. Kumiss din ako sa kanya.
"Hindi ko po nagustuhan yung place eh. Masyadong mapuno. Wala po akong pagtatayuan ng cafe doon. Sayang naman po kasi yung mga puno eh." Tumango lang si mama at nakinood samin. Alas 6 na. Malapit ng mag start ang klase nila.

'Isang paaralan ang tinupok ng apoy kaninang alas-diez ng umaga.' napatakbo ako palabas ng kusina ng marinig ko yung balita sa t.v. Excited akong makita yung sunog nilang katawan. Hihihi.
'Ayon sa ulat, walang naka-ligtas ni isa sa mga taong nasa loob ng paaralan. Hindi na nakilala ng mga kaanak ang mga bangkay na natagpuan.' hahahah. Buti naman.
"Grabe! Buti nalang tumigil ka saglit sa pag-aaral mo doon sa school na yun anak. Buti nalang at naisipan mong magpalipat." Sabi ni mama. Wala silang alam sa lahat ng nangyari sa akin sa school nayun. Wala akong kwinento kahit isa. Maliban dun sa pagbubuntis ko. Ang alam lang nila ay aksidente ang nangyari at sinabi ko ding ayokong ipa-alam sa ama nya. Wala naman syang kwenta eh. Konti nalang matatapos nako. Sila nalang.