OKYANUSTA YANANLAR (DÜZENLENİYOR)

HASTANE 🌟

Duygu karmaşası... Şu an ne hissetmem lazım ? Deliler gibi aşık olduğum eski sevgilim beni öptü. Ama Bartu... O fotoğraf... Ankara bile bana yaramadı hala bir sürü sorun var. Kaan'ın amacını yeni yeni anlamaya başladım. Beni sevmiyor fakat Bartuyla olmama da izin vermiyor çünkü Bartuyla arası iyi değil. Benim bunları Bartuya anlatmam lazım ama nasıl anlatıcağım ? Bartu Kaan beni öptü... Hayır olmaz,olamaz ben bunları söyleyemem çocuğun zaten dertleri var bi de bunlarla daha çok üstüne gidemem... En son babasının yanına hastaneye gitmişti bi daha da haber alamamıştım. Arama kararı alarak telefonu elime aldım. "BARTU"Aranıyor...
-"Efendim Güzelim"
-"Bartu nerdesin ? Baban nasıl "
-"Hastanediyiz hala durumu hakkında da bilgim yok."
-"Peki. Sen nasılsın ? "
-" Biraz daha toparladım. Gece seninle konuşmamız lazım"  Bu konuşmanın kötü bir konuşma olacağını sesindeki tınıdan anlamıştım.
-"Peki konuşalım."
-" Yarın okulda konuşuruz. Iyi geceler "  dedi ve cevap vermeme fırsat kalmadan kapattı.
Okula geldiğimizde Bartu kapı önünde bekliyordu. Herkesle tek tek selamlaştıktan sonra yanıma geldi ve kolunu omzuma atıp beni kendine doğru çekti. Arada boy farkı fazla olduğu için kafamı kaldırmam gerekmişti. Beni büyüleyen kahveleri doya doya izledim. Grup dağıldığında Bartuya dönüp:
-"Ne konuşacağız ? "Diye meraklı bir tınıyla sorumu yönelttim.
-"Aslında önemli bir şey değil. Hadi sınıfa çıkalım."
-" Peki hadi o zaman" derken bir elimi de tutması için ona uzatmıştım. O da elimi tutup sınıfa doğru yöneldi. Beraber sıramıza oturduk. Sıradan bir okul gününü geride bırakmamıza 10 dakika vardı. Zil çaldığında Bartuyla el ele yürüyerek bizim eve doğru yol aldık.
Dünden beri Kaandan da ses çıkmamıştı ve bu bende baya şüphe uyandırıyordu. Kim bilir gene neler planlıyordu ? Hata bendeydi Bartuya böylesine aşıkken onun yanına gitmek kendime ihanet oluyordu. Birden eski anılarımı hatırladım. Bundan 1 yıl öncesinde bizim okulda yeni gelen bir çocuğa aşık olmuştum. Çocukla konuşmuştuk 2-3 ay kadar hemde sevgili gibi. Sonra  ben sana iyi gelmem diyerek gitmişti. Bütün bir yıl boyunca dikkatini çekmek için sürekli onun gittiği yerler de takılırdım. Bir gün sevgilisi olduğunu öğrendim şaşırmadım asıl beni üzen şey benle sevgili gibi konuşurken sevgilisinin olması. Işte günler böyle geçti. Bir karne günü buluştuk ve teklif etti. Bende gerçekten aşık sanıyordum, meğerse acısı varmış ve gene beni kullanarak bu acısını dindirmeyi planlamış. Yapamadığını anladığında gene beni bıraktı. Bunları anlatmamın sebebi en son ne zaman depresyona girdiğimdi yani kendimi gene bir depresyon vakasına hazırlamam gerekiyor çünkü depresyon kapıdan bana bakıyor.
"Hep hayallerinde kalır,bir hayal kadar uzak o."
Bir insan terk edildiğinde ne hisseder? Ve daha beteri yanında hiç bir arkadaşın yokken o durumdan çıkmaya çalışmak...
Kimse sevdiği kadar sevilmez,sevilemez. Çünkü herkeste bir ego vardır ve bu ego sen o aşka inandıkça yüzünü göstermeye başlar, etraf birden toza dumana döner sevdiğini tanıyamazsın bir başına kalırsın. Ben bunları çok yaşadım ve yıprandım artık. Yani hiçbir şeyi kaldıracak gücüm yok fakat ben beni bekleyen o sorunları görebiliyorum ama engelleyecek gücüm yok. Ne yapmam gerektiğini ne söylemem gerektiğini inanın hiç bilmiyorum. Cümleler susuyor,kelimeler tükeniyor,harfler boğuluyor ve ben ölüyorum. Beni hayata bağlayan tek şey Bartu. Eğer o da giderse benim gücüm de gider,soluduğum nefeste gider.Ben hiç kalırım,eskisi gibi.
●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●
Koca bir günün yorgunluğunu güzel bir uyku giderebilir. Ama uyuyabiliyormuyuz? Hayır, bu kadar sorun varken nasıl uyulur ki.
Gülen birine baktığımızda sadece güldüğünü görüyoruz, peki başka ? Neden güldüğünü bilmiyoruz, gerçekten güldüğünü bilmiyoruz. Kafamda deli sorular. Uyuma vakti...
 
Bartu gelmiyordu,Iyem benle uğraşmayı bırakmıştı, Gölge ve Doruk çok mutlulardı , Itır ve Urasta bilmem kaçıncı yıllarına girmişlerdi,Kaan hep bana bakmıştı... Kimseyi istemiyordum, kimseyi. Herkes beni tek bırakmalıydı. Bu yüzden bir karar aldım artık okula gitmiyecektim,kendimi toplayana kadar. Bunu anneme uygun bir dille,yalana başvurulan, bir dille anlatıp onu ikna etmiştim. Bütün sosyal medya hesaplarımı silip herkese kısa bir mesaj yazdıktan sonra telefonu kapatmıştım. Demiştim,depresyon kapıda diye. Işte geldi kendisi de... Okula gitmediğim günlerde sabaha kadar yatağımda romantik filmler izleyip ağlamış,günün çoğunu kitap+kahve+müzik üçlüsüyle tamamlamıştım.

BARTU
Gece her şeyi düzgün bir dille anlatıp ortadan kaybolmuştu,yani evindeydi ama okula da gitmiyormuş. Kırılmış,üzülmüş belli. Ama ne olmuş olabilirdi ki ? Hastane koridorlarındaki deri kaplı koltuklarda otururken bunları düşünüyordum. Doktor sürekli babamın iyileşmeyeceğini kesin bir dille bana anlatıyordu,ama anlamak istemiyordum. 2 gündür yoğun bakımdan da çıkmamıştı yani durumu kritikti. Tüm bunlar yetmiyormuş gibi bir de amcam beni şirkette çalışmaya zorluyordu. Ne kadar gıcık bir adam ?
Daha fazla amcamı düşünerek zihnimi yormak istemiyordum ama her şey öyle bir üst üste geliyordu ki bazen buradan kaçıp gitmek istiyordum. Fakat Gece'yi bırakamazdım ne olursa olsun o benimdi...sevgilimdi.Annem ağlamaktan çok yorgun düşmüştü şu anda omzu başımda uyuyordu bütün ısrarlarıma rağmen onu eve gönderememiştim. Doktorla konuştuktan sonra annemle beraber hastaneden çıktık onu eve götürmek zorundaydım. Annemi eve bırakıp tekrar hastaneye gelmiştim ama burada kendimi bir fazlalık gibi hissediyordum. Ne kimsenin bir şey söylediği vardı ne de birinin geldiği... Sabaha kadar tek başıma bütün hastaneyi dolaştım en son hatırladığım saat 05:18 di. Tam olarak kendime gelmiş olmasam da yanımda birilerinin olduğunu hissedebiliyordum. Birşey konuşuyorlardı aslında dinlemek içimden dahi gelmemişti ama yanımdaki şahsiyet artık her kimse cümlesinin içinde Gece ' yi kullanmıştı ve bu da ister istemez dikkatimi vermemi sağlamıştı. Anladığım kadarıyla kötü bir şey söylemiyorlardı bende bölünen uykuma yenik düştüm ve yavaş yavaş uykuya daldım.

Seviliyorsunuzz...😍😍
Keyifli Okumalar ❤