- Harry!- usłyszałem krzyk mojej narzeczonej z salonu. Narzeczona.. jak to pięknie brzmi. Pomyśleć, że już niedługo oficjalnie bedzie panią Styles..- Harry szybko!- z transu wyrwał mnie jej ponowny krzyk. - Idę kochanie!- odpowiedziałem i zbiegiem do niej- Co się dziee..- przerwałem gdy zobaczyłem ją siedzącą na ziemi i trzymającą się za brzuch. - Rodze!- popatrzyła na mnie spanikowana. - Ja.. Umm.. Dzwonię po karetkę- trzęsącymi rękoma wybrałem numer.
~*~
Poród trwa już 7 godzinę. Musiałem wyjść w połowie bo.. zamdlałem. Mam nadzieję, że Natalie nie będzie na mnie zła, ale ja naprawdę.. chodź bym nie wiem jak się starał.. Nie potrafię tam być. Zerwałem sie z miejsca kiedy z sali wyszedł lekarz. - I co?- zapytałem odrazu. - Ma Pan wspaniałą córkę i cudownego syna- powiedział z uśmiechem, a ja poczułem wewnętrzną dumę. - A Natalie? - Z nią też wszystko dobrze. Zaraz pielęgniarka przewiezie ją i dzieci na salę obserwacji. Tam się Państwo zobaczą. - Dobrze dziękuję- powiedziałem, a on odszedł. Szczerzyłem się jak głupi- Jestem ojcem!- krzyknąłem i ruszyłem w stronę sali.
~*~
- Hej kochanie..-powiedziałem cicho, wchodząc do pomieszczenia. - Hej miś..- wyszeptała. Podeszłem do niej i wtedy je zobaczyłem. Dwoje maluszków leżących koło siebie.
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
- Ja...- Nie mogłem wydusić z siebie, ani słowa- Są cudne. - Bo są nasze..- uśmiechnęła się słabo. - Nasza Lucy i nasz Dylan..- złapałem ją za rękę, a drugą głaskałem dzieciaczki. - Tak..- ziewnęła. - Prześpij się trochę, a ja ich popilnuje- pocałowałem ją w czoło. - Dobrze...- ziew- A powiedziałeś reszcie? - Ja.. zapomniałem z tych emocji..- popatrzyłem na nią przepraszalnym wzrokiem. - Nie przejmuj sie..- pogładziła dłonią mój policzek- Ale zadzwonimy do nich dopiero jak się obudze?- teraz to ona zrobiła słodkie oczka. - Co tylko zechcesz Sweetheart - powiedziałem i pocałowałem ją w usta- A teraz śpij.
