Ορφιανοί

Ο αιχμάλωτος άντρας

«Καρλίνα, ξύπνα» άκουσα την αδερφή μου να λέει σκουντώντας με.

Άνοιξα τα μάτια μου και τεντώθηκα.

«Λούνα, τι συμβαίνει; Για ποιο λόγο με ξύπνησες;» την ρώτησα

«Έλα, πρέπει να το δεις αυτό. Σήκω»

Σηκώθηκα νυσταγμένη.

«Τι είναι το τόσο σπουδαίο για το οποίο έπρεπε να ξυπνήσω;» ρώτησα ειρωνικά

Τότε η Λούνα πήγε στο παράθυρο και τράβηξε την κουρτίνα.

«Αυτό» είπε.

Έμεινα να κοιτάζω το τοπίο έξω. Πλησίασα προς το παράθυρο

«Τι είναι αυτό;» είπα

«Δεν ξέρω, αλλά είναι πανέμορφο.»

Τα πάντα έξω ήταν καλυμμένα από ένα άσπρο κάλυμμα. Δεν καταλάβαινα τι ήταν. Έβαλα τα ρούχα μου και έτρεξα μαζί με τη Λούνα στους διαδρόμους. Κάποιοι είχαν ξυπνήσει και είχαν δει και εκείνοι και το λευκό στρώμα. Άλλοι είχαν βγει έξω.

Κάποια στιγμή είδα την Κριστίν σε μία άκρη και την πλησιάσαμε

«Καλημέρα, τι είναι αυτό έξω;» της είπα

«Χιόνι» είπε απλά

«Χιόνι;» έκανα με απορία

«Ναι, στον Ορφέα δε χιόνιζε;»

«Όχι, μόνο μερικές φορές έβρεχε και έτσι είχαμε νερό» είπα

«Μάλιστα. Λοιπόν, πλέον μπήκε ο χειμώνας για τα καλά. Πρέπει να ας φέρουμε και χειμωνιάτικα ρούχα. Μη πεθάνουν οι σωτήρες μας από το κρύο.»

«Μας έχουν φέρει κάποια χοντρά ρούχα ορισμένοι γήινοι.» είπε η Λούνα

«Θα κανονίσω να σας φέρουν και άλλα. Τα χρειάζεστε.» είπε η Κριστίν

****

Ένιωθα πολύ περίεργα ντυμένη έτσι. Η αλήθεια είναι ότι έξω έκανε πολύ κρύο και έπρεπε να ντυθούμε καλά, αλλά δεν ήμουν συνηθισμένη σε τέτοια χαμηλή θερμοκρασία. Φορούσα ένα χοντρό μαύρο παντελόνι και μια μάλλινη κόκκινη μπλούζα και από πάνω ένα βαρύ μαύρο ρούχο... που δεν θυμόμουν το όνομα του. Στον Ορφέα δεν είχαμε τέτοια ρούχα, διότι εκεί δεν έκανε ποτέ τόσο κρύο. Α, ναι. Θυμήθηκα. Αυτό που από πάνω από τα άλλα ρούχα λεγόταν μπουφάν.

Επίσης αφού φόρεσα στα χέρια μου κάτι πράγματα που μου είπαν πως λέγονται ''γάντια'' πήγα να βρω τα παιδιά.

Όταν συνάντησα τον Κάρπιαν φαινόταν να δυσφορεί με τόσα ρούχα.

«Είναι αλήθεια απαραίτητο να τα φοράμε;» είπε