Mia's POV
"RENJUUUUUUN!
Patakbo pababa sa kusina, bit bit ang malapad ko na research folder ko sa Math, paulit-ulit kong sinisigaw ang pangalan ng kambal ko na nagpapabingi-bingihan.
"TANGINA RENJUN NASAAN KA BAAA!!!!"
"Punyeta ano ba!? Nagluluto pa ako ng almusal!!!" Sigaw naman niya, sabay kunot noo.
"BAKIT NASA LABAS SI DONGHYUK???!!!!"
Alam ko naririnig ni donghyuk lahat ng pagmumura ko pero wala akong pake. Mas mabuti kung rinig niya lahat para malaman niya kung gaano ko siya ka suklam.
"HAHAHAHAHAHA," renjun's voice probably reached outside. Sinadya niyang lakihin boses niya para makariting yun ni donghyuk. Duh.
"Sinundo ka ata. Papasukin mo Siya Mia. Sabihin mo sabay tayong kumain" sabi ni renjun na may malaking ngiti sa mukha.
"Papatayin kita renjun,"
"Papasukin mo nga. Malamang wala yang kain. Gusto mo mahunger strike yan?" Dagdag niya habang linagay ang itlog, bacon at longanisa sa tray. "Bilis!"
Hissing, I shuffled my way to open the door. Nagdadalawang isip ako kung susundin ko nga ba talaga ang utos ng kambal ko subalit may pakiramdam ako na dapat ko tong gawin.
Pagbukas ko ng pinto, lakimg gulat ko nang nakita ko si donghuk na nasaharapan ko na siya.
"Paano ka nakalagpas sa gate? Lock naman yan ah!" Sigaw ko, tinuturo ang gate.
"Good morning princess,"
Nagulat na naman ako nang may nararamdaman ako na kamay na nakapwesto sa balikat ko. I skipped lightly kung saan ako nakatayo at lumingon.
"Halika bro, kain tayo!"
Without hesistation, Donghyuk sauntered in the house while I was left awe-strucked sa sobrang kapal ng kanyang mukha.
"Halika Mia, sabayan mo kami." Sabi ni Donghyuk habang dahan-dahan umupo kasama kambal ko. " Inis, pumunta ako sa mesa at umupo sa tabi ni Renjun.
Holding in his laughter, Renjun held his spoon and fork and pursed his lips as he placed the fried rice on his plate.
Donghyuk surprisingly became quiet. I felt awkward dahil hindi ako sanay na makita siyang hindi gumagalaw o kahit man nag-iingay sa harapan ko.
"Huy!" Snapped Renjun. "Ano?" Donghyuk replied, looking embarrassed. "Ano ba ka naman bes, bakit ba ang tahi-tahimik niyo? NagLLQ ba kayo?"
"HINDI AH!" Sabay naming sigaw ni Donghyuk at napatingin sa isa't-isa sabay. When we both had a short and awkward eye contact, ang ngiti ne Renjun umabot sa mga taenga niya.
"Jusko ko, linalanggam na ako dito. Tapusin niyo na yan dahil pupunta na tayo ng practice"
Napansin ko na parang nahihiya na naman si donghyuk sa akin dahil napa yungo-yungo siya sa kanyang kinauupuan at hindi man pang tumingin sa aming mga mata.
"HOY ULOL,"
Agad siyang tumingin sa akin, gulat na gulat, nanlaki ang mga mata at biglang ngumiti.
"YAAASSS!!!! TALUHAN KA NA RENJUN!!!!!" Bigla nalang tumalon si donghyuk at sumigaw. The entire house was so noisy for both of them laughed their asses off to the ground.
"PINANSIN AKO!!! IN YOUR FACE!!!!" He added, palyfully hitting my twin in his head.
"oo, mamaya na libre mo." Sagot naman ni Renjun, scratching his head.
"MAGSILABAS NA KAYO!" I scoffed, pushing them out of the house. "a--aray!" They both said as I pinched their ears till they turn red.
"Ikaw mia khalifa of my life? Di ka pa pupunta sa school?"
Here we are again.
"LABAS!"
