Korkuyorum

BÖLÜM 3

Dershaneye 1 Saate yakın erken gelmiştim. Fatma ve Duygu vardı dershanede. Duygudan hoşlaniyor gibiydim yani güzel kızdı emin değilim yüzündeki sivilceler dışında gayet güzeldi. Sınıfa girdim Duygu direk bana bakıp gülümsedi. Karşılık verdikten sonra  boş yerlerden birine çantayı bırakıp yangın çıkışına çıktım . Yaktım sigarayı o arada Duygu yanımda belirdi, hep gülümserdi ama bu sefer gülümseme yoktu yüzünde. Noldu diye sorduğumda neden sigara kullanıyorsun derdin var anlat bakalım dedi. O an zaten hala aklımda özlem vardı en azından bir kere görsem diye düşünüyordum. Boşver Duygu diyip sınıfa geçtim sonuçta gerçekliği bile kesin değildi. Kesin olmayan bir şeyi anlatmam zaten aşırı saçma olurdu. Derslerde zaten gırgır şamata takılıyoduk sınıf birbirine laf sokma çabalarında zaten biride çıkıp bana bişey diyemiyor en son diyen şuan dershanede değil hastanede dikişlerini sayıyor. Dershanenin zaten yarısı kendi okulumdan arkadaşlarım. Akşam oldu eve gidiyorum ama bu sefer hızlı şekilde hayatım üzerinde biraz değişiklik yapayım belki Özlem hanımı bulurum suanki tempoyla bulamıyorum. Normalde 1-1.30 saatte gittiğim yolu tam 18 dakikada yürüdüm. Eve girdim normalde hemen bilgisayarı açarım bilgisayarıda açmadım. Geçtim içeride oturdum bilgisayarı açmadığımda telefonla oynardim. Onuda yapmadım canım sıkıldı. Anneme sordum ne yapalım diye. Gel eski fotoğraflara bakalım dedi. Tamam diyip fotoğrafları getirdim ilk defa bakıyordum bu fotoğraflara. Tanımadığım kişiler var benimle fotoğraf çektirmiş hızlı hızlı albümün sayfalarını geçerken gözüme bir fotoğraf takıldı. Benimle kol kola girmiş bir kız vardı ellerimizi birbirimizin sırtına koymuşuz. Yakından bakmak için fotoğrafı aldım birşeyler hissetmeye başladım. Sanki kalbim daha hızlı çarpmaya başladi. Fotoğrafı götürdüm anneme gösterdim baksana ne kadar tatlı çıkmışım dercesine, özlemle çok güzel yakışmışsınız dedi. Ne dedi ne Özlem mi dedin Anne sen diye sordum. Evet oğlum Özlem dedim ne var ki dedi. Nerden tanıyosun bu kızı kaç yaşında falan diye sordum. Hayırdır oğlum dedi. Hayır hayır sen söyle bakalım dedim. Çanakkale'de oturuyo şuan aklımda o var senle aynı yaşta 6-7 sene önce gitmiştik zaten oraya dedi. Peki Çanakkale'ye gitme şansımız varmı diye sordum. Olabilir haftaya bakarız cevabını verdi. Teşekkür ettim ve odama gittim yemek falan da yemedim . Karma olayı diye birşey varmış inandım buna gerçekten bazen hayatını değiştirmen bile gerekir istediğini bulabilmek için. Sabah kalktık kahvaltımizi yaptık anneme seslendim konuşabilir miyiz dedim tabi dedi. Başladım anlatmaya böyle böyle dedim bırakıyorum okulu derslerimde kötü zaten dedim. Çok kızar diye düşünüyordum ama kendini yakarsin çokta umrumda değil cevabını aldım . Rahatlamıştım okul dediğim zaten tımarhane gibi bir yerdi. Dershane desen  zaten bir halta yaradığı yoktu gırgır şamata.  idi. Ertesi gün telefonumun çalmasıyla uyandım arayan numarayı tanımıyordum. Açtım kimsiniz dedim ben Duygu nasılsın dedi. Dershanedeki duygu değilmiydi bu ? İyiyim sen.? Diye yanıt verdim. Halimi hatrımı neden gelmediğimi sordu anlattım bu sefer herşeyi hayatımı değiştirmek istediğimi okulu bıraktığımı. Üzüldüm diyerek kapattı. Çokta umrunda sanki kızın yalandan yapmacık yapmacık konuşuyor. Sabahın köründe uyandırdı beni gerçi o uyandirmasa annem kahvaltı için uyandiracakti. Kalktım anneme kahvaltı için yardım ettim. Kahvaltıyı kurduk, yemeğimizi yerken Anneme hala o kızlarla görüşüyor musun diye sordum hangi kızlar dedi. Özlem işte anla diyince gülümsedi evet görüşüyorum ne oldu diye sordu. Onlara gidebilir mıyız dedim. Arayıp sormam lazım yarın sabah ararım dedi. Ama uzun zamandır konuşmamışlardi ortalama 2 senedir belki müsait değilim diyip kabul etmezdi diye kendi kendimi yiyordum yarın ola hayrola

Bölümlere +50 görüntülenme gelmeden yeni bölüm paylaşmayı düşünmüyorum.