GANGSTA | Harley Quinn & Joker F.C

1.5

Harleen Frances Quinzel

İvy ile bugün ki son seansımı da bitirdikten sonra ofisime uğrayıp çantamı aldım.

Gotham'ın gece atmosferi... O kadar güzeldi ki adeta içime oksijen değil huzur çekiyordum.

Bugün taksiye ihtiyacımın olmadığını fark ettim. Bu havada yürümek öyle güzeldi ki...

Eve gittiğim zaman kesinlikle sıcacık suyla uzuuunca bir banyo yapacaktım ve işim bittiğinde balkonumda bu güzel oksijeni kahve eşliğinde ciğerlerime çekecektim.

Şehrin ışıklı manzarası görüş açıma girdiğinde kalbim hızla çarpmaya başladı... Yolda yankılanan topuklu ayakkabılarımın sesi ve kaldırım taşlarının şekilli desenleri, karşımda muhteşem Gotham...

Yalnızım.

İş hayatım hatta, hayatım boyunca ilk defa arkadaşlarım olmuştu...

İvy ve O.

Kalbim aniden sızlamaya başladı. O geri dönmüştü. Bu cehenneme tekrardan delirmeye gelmişti. Fakat, ondan hiç bir haber alamıyordum. Aynı yerdeydik, aynı şehirde, aynı binada ama onu göremiyordum.  Onu neden ve nasıl buraya geri tıktıklarını bilmiyordum. Kimse ağzını açmıyordu.

İki bina arasında, çöp bidonlarının yakınlarından değişik sesler duymaya başladım.

Adımlarımı hızlandırdım. O her kimse beni takip ediyordu... Arkamı dönsem önümde onu bulacakmış gibi hissediyordum.

Adımlarım yeterince hızlanmaya başladı. Artık koşuyordum.

Nereye gittiğimi bilmeden koşuyordum, git gide ilk defa gördüğüm yerlere doğru hızla ilerliyordum.

Kalbim hızla atıyordu. Nefesim kesiliyor ve koştuğum için suratıma çarpan, soğumaya başlayan hava yüzümü karıncalandırıyordu.

Sağ ayağımdan gelen " Çatt " sesiyle yere devrildim.

Yaklaşan nefes sesleri kanımı donduruyordu.

Gözlerimi ayakkabımın kırılan topuğundan ayıramıyordum. Yüzümde biriken soğuk ter damlaları teker teker yere damlıyordu.

Ciğerlerimde kalan son havayı yardım istemek için harcadım.

" Yardım edin ! Kimse yok mu ?! Yardım edin !! "

Nefes sesleri yaklaştı. Hırıltılar çoğaldı. Yere damla damla akan salyalı, sanki jiletle yırtılmış kocaman ağza ve karanlıkta bile kendini belli eden kırmızı gözlere baktım.

O bir insan değildi... Bundan artık emindim.

Sokak lambaları korkutucu ve devasa gölgesini yansıtıyordu.

Gölgesi üstüme çöktüğünde, gölgenin büyük karanlığı bilincimi kapladı.

...

Vote ve yorum atmayı unutmayın !