Od pierwszej chwili, w której na niego spojrzałem, wiedziałem, iż był stworzony do łyżwiarstwa figurowego. Stanowił prawdziwy diament. Brakowało mu jedynie drobnego szlifu oraz... wgniecenia. Nierówności, której niczym nie da się uzupełnić. Pozostan...
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Przez całe swoje życie nie widziałem nic piękniejszego ani bardziej perfekcyjnego... - uświadomiłem sobie, gdy stanąłem jak wryty, przypatrując się tajemniczemu blondynowi, ćwiczącemu baletowe pozy przy drążku, w pomieszczeniu wypełnionym lustrami. Jego platynowa, prosta grzywka skrywała turkusowe, lodowate oczy oraz poważny, a raczej skupiony wyraz twarzy. Poruszał się z niesamowitą gracją i wyczuciem rytmu. Nie potrafiłem oderwać od niego wzroku... Starannie wyłapywałem każdy, najmniejszy ruch i zapamiętywałem go, dopóki mogłem odtworzyć dany moment kiedykolwiek zechcę. Od pierwszej chwili, w której na niego spojrzałem, wiedziałem, iż był stworzony do łyżwiarstwa figurowego. Stanowił prawdziwy diament. Brakowało mu jedynie drobnego szlifu oraz... wgniecenia. Nierówności, której niczym nie da się uzupełnić. Pozostanie w nim niczym frustrująca drzazga w palcu, krwawy cierń w boku... Z czasem ból zacznie przybierać na sile, aż w końcu nie wytrzyma jego nadmiaru i odmieni się już na zawsze.
Jaką cenę jesteś w stanie zapłacić, by stanąć na podium?
Mam nadzieję, że mnie nie rozczarujesz,
Yuri Plisetsky.
***
- N-Nie... Przestań... - załkał chłopak pode mną. W środku nocy wykradłem moją wyczerpaną primabalerinę z objęć Morfeusza i zabrałem w bezpieczne, dźwiękoszczelne miejsce, by nikt nam przypadkiem nie przeszkodził. Byłem od niego o wiele silniejszy, dlatego nie zajęło mi wiele czasu, żeby go spacyfikować i rozebrać do naga. Okazało się, że pod cienkim ubraniem skrywał jeszcze smakowitsze widoki. Skóra Yuriego była gładka i jasna niczym mleko, a ciało smukłe oraz niesamowicie elastyczne... W pewnym momencie ujrzałem jak kryształowe łzy spływały mu po skrzywionej w bólu twarzy, drżącej brodzie i szyi... Iście niebiański widok - stwierdziłem, wplątując palce w miękkie włosy i odchylając jego głowę w tył, aby znajdował się jeszcze bliżej mnie. Po krótkiej chwili ponownie zacząłem się w nim poruszać. Z początku nabrałem równomiernego, wolnego tempa, by mógł się na nowo do mnie przyzwyczaić. - Ach! - krzyknął, po czym przygryzł dolną wargę, dopóki nie pojawiła się na niej krew.
- Yuri... - sapnąłem, głaszcząc go po mokrym, zarumienionym policzku. - Nie powstrzymuj się.
- Właśnie tak - począłem składać motyle pocałunki na nagich ramionach oraz łopatkach.
- Dla-Dlaczego...? - wyszeptał cicho, zaciskając dłonie w pięści.
- Jesteś unikatowy, jedyny w swoim rodzaju... - odpowiedziałem, jednocześnie dotykając palcami jego wrażliwych sutków.
- Nie! Nie dotykaj-! - zaszlochał i potrząsnął głową.
- Nie? Przecież widzę, jak bardzo tego pragniesz - mruknąłem zadowolony, sięgając między trzęsące się nogi.
- Nie! - zawołał, gdy zacząłem poruszać dłonią w tym samym tempie co biodrami. Pomimo swoich sprzeciwów, przywierał do mnie całym ciałem, które reagowało w odpowiedni sposób. Prosiło mnie o więcej i więcej, a ja miałem zamiar spełnić jego prośbę. - K-Kso...! - przeklął cicho, opierając tył głowy o mój bark.
- Chcesz dojść, Yuri? - zapytałem, sunąc koniuszkiem języka po płatku jego ucha, wywołując tym samym falę dreszczy u młodzieńca. - W takim razie musisz ładnie poprosić.
- Zabiję cię, zniszczę - wysyczał, a ja za karę niespodziewanie wszedłem w niego jeszcze głębiej. Rosjanin wydał przeraźliwy krzyk, a po policzkach spłynęły mu kolejne łzy.
- Spróbujesz jeszcze raz? - zaproponowałem, zaprzestając jakichkolwiek ruchów z mojej strony.
- Nienawidzę cię! - warknął przez zaciśnięte zęby.
- To twoja definitywna odpowiedź?
- Ni-Nigdy... nie uniżę się przed kimś takim jak ty! - Ach, ta duma... - pomyślałem z westchnieniem. Następnie puściłem nastolatka na krótką chwilę, by móc pochwycić jego biodra oburącz i wziąć tak, jak zamierzałem od samego początku... Sprawiając mu przy tym ogromne cierpienie, którego nigdy nie będzie w stanie wymazać z pamięci. Wspomnienia będą dręczyły go co noc, co dzień... Nienawiść, odraza, bezsilność okażą się napędzającą siłą, która pozwoli prześcignąć mu wszystko i wszystkich...
Gdy z nim skończyłem, wyszedłem z niego, a on opadł bezsilnie na podłogę. Cały się trząsł, a po rozchylonych udach powoli spłynęła biała ciecz... Yuri skulił się w obronny kłębek i zaczął gorzko płakać, z trudem nabierając powietrze.
Gotowe. Oto twoje wgniecenie na całe życie, mój brylancie - przeczesałem nieco mokre od potu, złociste pasma, po czym zacząłem się ubierać. Rzuciłem mu ostatnie spojrzenie i bez zbędnych słów wyszedłem, zostawiając go samego.
***
- Otabek... - usłyszałem głos przesączony obrzydzeniem i chłodem. Akurat schodziłem z lodowiska, po wykonaniu mojego układu. Gdy uniosłem wzrok, ujrzałem jasnowłosego w perłowym stroju z bogatymi zdobieniami. Za jego plecami stali trener i nauczycielka, zapatrzeni w swojego championa niczym w obraz. Natomiast sam Yuri... wyglądał (jak zawsze) zjawiskowo. Niczym najprawdziwszy zwycięzca. W jego oczach zobaczyłem technikę, determinację, czystą perfekcję i brakujący uszczerbek. Był gotowy, żeby wygrać. Nikt inny nie mógł się już z nim porównywać.
- Trzymam za ciebie kciuki, Yuri - powiedziałem, udając niewzruszonego. Następnie próbowałem go wyminąć.
- Nigdy nie zapomnę ci tego, co mi zrobiłeś - odezwał się tak cicho, by usłyszały to jedynie moje uszy.
- Taki miałem cel - odparłem z pysznym uśmiechem.
Wygrana wymaga sporej ilości trudu i cierpienia...
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Lecz gdy już poznasz jej smak,
nie będziesz pragnąć niczego więcej.
******
Chcesz poczytać więcej? W takim razie zapraszam na mojego bloga! :D snk-levixeren.blogspot.com
