Chasing Mr. Hard-to-Get

Chapter 5:A Life Within

Its been a week since that night.
Naglilinis pa rin ako sa sala.
I thought pagnaibigay ko na ang katawan ko sakanya marerecognize na niya ako. Hindi man bilang asawa pero sana bilang babae manlang.
I still remember every bit of what happened after we woke up.

"Last night was a mistake. It was pure lust and nadala lang ako because I was drunk. Forget about last night and so will I.
I will never let a life form within you by me. I wont let you bear my child!"

Those words stabbed my heart to the max.
If for him it was pure lust. For me I let that happen because of love.

Alam ko namang hindi niya ako mahal pero sana hindi na niya ipamukha pa.

I sat on the sofa after that tiring chore.
Pero bigla ko nalang naramdaman na parang may gustong kumawala mula sa tiyan ko kaya napatakbo nalang ako sa CR at naduwal. Parang ang daming gustong kumawala pero puro tubig naman ang lumalabas.

This is not normal.
Three days narin akong na missed sa period ko.

I realized ang ibig sabihin nito.
Dalidali akong pumunta sa kitchen at kinuha ang med. Kit. Kumuha ako ng 3 p.t..

I followed the instructions and waited for the result. After few minuites, unti unting nagpakita ang 2 red lines.
Hindi ako makapaniwala.
Tinignan ko rin ang dalawa pang PT.
Positive.

Theres a life forming within me.
Napahawak nalang ako sa tiyan ko sa saya.
Pero agad ring nabawi ang saya nang maalala ko ang sinabi niya,

"I wont let you bear my child!"

Napaiyak nalang ako. Wala eh. Wala naman na akong magagawa.

Para sa anak ko, magpapakatatag ako.
Para sa anak ko, hindi ako susuko.

Hindi ko muna sasabihin sa kanya ang tungkol sa baby namin. Saka na kung maayos na ang lahat.

Kung alam ko nang makakaya na niyang tanggapin ang nasa sinapupunan ko. Saka na kung kaya na niya kaming mahalin.

Kaya kong kahit ako na lang ang tatanggap ng sakit at pagbabalewala pero ibang usapan na kung ang anak ko ang sasaktan.
Ayaw kong maranasan rin niya ang sakit ng hindi magalin.

♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡

Ang bigat ng talukap ng mga mata ko.
Nakatulog pala ako kanina sa sofa.

Dali dali na akong bumangon. Baka kase maabutan na naman ako ni Vann sabihin na naman niyang wala akong kuwenta.

Nagluto at naghanda na ako ng hapunan. Pero parang nahihilo ako. Para akong may sinat. Feeling ko anytime ay matutimba na ako.

"Beep!!!"
Si Vann na siguro yun kaya kahit hilong hilo ako eh ginusto kong salubungin siya.

Pero nang nasa front door na ako feeling ko di ko na kaya.

Natumba ako and I was just waiting my body to hit the floor. I felt a pair of arms encircled around my waist that was preventing me to fall.

"Aerish!"

That was the last thing I heard till everything went black.