My Breath \ HunHan Texting

MB 0.20 FİNALE

SeHun boş boş etrafına baktı. LuHan'ı kaybedeli tam tamına 20 gün olmuştu. Dünya dönüyor ve hayat devam ediyordu. LuHan'ın sabıka dosyası kapanmış ve SeHun da istifa etmişti. LuHan yokken çalışmıyor, konuşmuyor ve yemek yemiyordu. Her gün ruh gibi uyanırken kalbinin attığı her saniye için pişmandı. Nefes almamalıydı, gözlerini yeni bir güne açmamalıydı, duymamalıydı, düşünmemeliydi. SeHun LuHan yokken ona ihanet ediyor gibi hissediyordu. Köşedeki LuHan'ın resmini eline alıp öptü. Gece onun son giydiği tişörte sarılıyor ve uyuyordu. Saatin tik tak seslerini dinlerken telefonu çaldı. LuHan'la son kez mesajlaşarak konuştuğu telefonunu eline aldı. Gözleri yine dolarken yeni bir ağlama krizine girecek gibi hissediyordu. Telefonu açıp kulağına koydu.

"SeHun evde misin? Yemek yedin mi?"

"Evdeyim ve hayır."

"Sana geliyoruz Soo ile. Yemek yemen lazım. Kendini toplaman gerek."

"Teşekkür ederim Kai."

"Ve SeHun ne olursa olsun senin yanındayız. Seni seviyoruz ve bu günler de geçecek unutacaksın."

"Kai beni salonda bulacaksın."

Dedi SeHun ve telefonu kapatıp duvara fırlattı. Yapacaktı, LuHan'a gidecekti. Vitrinde duran içki koleksiyonundan bir şarap şişesi alıp duvara vurarak kırdı. Yerler kan alırken keskin parçayı eline aldı. LuHan'ın tişörtünü son kez kokladı ve resmine bakarak boğazını kesti. Acı bir feryat dudaklarından kaçarken keskin cam parçasını yere atıp LuHan'ın resmine sarıldı. Ben Oh SeHun, Xi LuHan seni çok sevdim ve hala seviyorum. Seni kaybetmek için erkendi. Bu yüzden ben sana geliyorum nefesim. Umarım bana kızmazsın. Bilinci kapanırken bağıran iki kalın ses duydu. Üzgünüm Jong İn ve KyungSoo. Ama ben ondan vazgeçemem. Daha fazla yaşayarak ona ihanet edemem. Size elveda ama LuHan sana merhaba sevgilim...