yalnızlık senfonisi

10 1 0
                                    

Elbette yalnız yazılacaktık. Elbette artık sen ve ben olacaktık. Papatyaları  çok sevdik biz. Yanı daha doğrusu  , ben. Hakikaten ben senin tabirinde ne oluyorum ? Yalnızca adımla seslenirsin , bayan da diyebilirsin , ya da ne biliyim yabancı da diyebilirsin. Gerçek anlamda sevenler kimlerdi ? Nazım Hikmet mi yoksa bir Ahmet Arif mi ? Sen neydin peki? Bir rüya , yoksa  sonu olmayan bir uçurummu? Sen beni kandıran , yalanlarına 'AŞK' diyebilen bir zavallısın sadece...
  

  Her yalnızlık güzel sonlanır. Peki ya sen ? Sen neden güzel bir rüya değilsin? Özlendiğini bildiğin halde , dönmeye korktuğun  sokaklarda , bile bile bekletiyorsun. Ama ben beklemekten sıkılmam doğru ya! Her zaman beklerim. Ama unutma ki , ben seni beklerken çoktan sevmekten vazgeçmiş olacağım. Sevgi nefrete dönüşebilir ama sen bende aynı izleri taşımayacaksın. Ben senden ne nefret ettim , ne de sevdim. Hiçbir şey hissetmedim. Canımı o kadar yakmıştın ki , sevsem mi , nefret mi etsem karar veremedim. Ama sevgim her zaman nefretimden bile büyüktü bundan emindim. Satırlarımı okursun  ya da , okumazsın sen bilirsin. Ama şunu da diyemeden geçemeyeceğim. "Eğer cümlen aşkla başlıyorsa , lütfen onu nefrete dönüştürmeden önce söyle. Beni sev , çünkü ihtiyacım var sevgine. Beni anla , çünkü sadece sen varsın yanımda. Beni dinle , çünkü sadece sen düzeltebilirsin hatalarımı. Şimdi sadece ellerimi tutsan ne güzel olurdu. Hatta onu bile yapma. Uzaktan öylece bi on dakika dahi olsa , özlem gidersem  bana yeter. İzin vermiyorsun  yokluğuna sarılmama. Beni başkasıyla görünce mutlu mu olucaksın ? Ama yok sende haklısın. Seni bekleyen biri başkasına ait olamaz !! Ama unutma aşk çift kişiliktir. Tek kişilik yatağa , çift kişilik yorgan fazladır.."

   Sözlerim sana bitti. Ama ne sevgim bitti , ne de şiirlerim. Her mısrasında göz yaşı döktüğüm adam şimdi başkasının ellerini tutar olmuş. En kötüsü de , benim ellerim ona çok yabancı. Sanki ellerimi hiç tutmadın ? Sanki benim gözlerime  sen bakmamışsın gibi.. Ey sevgili ! Son satırlarımı  iyi oku. Seni sevmek büyük şerefti. Ama o onura laik olamadın. Şayet aklına gelirse adım. Hiç sevmedim  , beni hak etmedi o dersin. Ben seni hak etmemişim herkese öyle demişsin ya..
 
Bırakın yaşadığımız anıları , tuttuğum kalem bile seni hatırlatırken nasıl unutabilirdim adını..

Karşılıksız DuygularHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin