Aizelle's POV
Asan na yung mga yun? Aish.
*bzzt bzzt*
From: Bes
Uy. Sorry bes. We can't go with you. May emergency eh. Bawi nalang kami next time.
Seriously?
Pinatay ko nalang phone ko saka napatingin sa paligid. Andito ako ngayon sa labas ng convenience store kung saan dapat kami magkikita ng mga walanghiyang yun.
Dahil gabi na, konti nalang mga tao dito. Babalik na sana ako sa hotel nang biglang may natumba na lalaki sa harapan ko.
Lalapitan ko na sana sya pero nagulat ako nung bigla syang tumayo.
"F*ckin life" sabi nya saka ginulo yung buhok. Wait..
"Suga?"
Napalingon sya. OMO! Sya nga! Ang Suga ng BTS! Pero.. Anong ginagawa nya dito at.. Bat lasing sya?
"Who the f*ck are you?"
"Ah. I'm.. Aizelle. Your number 1 fan."
"Fan? Ha! Fan my ass. Ano, isa ka din ba sa mga magiging fan kong matu turn off sakin dahil ganito pala ako? Tss." Sabi nya saka naglakad palayo.
"Why would I be?" Tanong ko saka ko sya hinabol.
"Go away!" Sigaw nya.
"No. Lasing ka. I can't abandon you like that." Sabi ko.
Lumingon sya sakin. May sasabihin sana sya pero bigla nalang syang natumba. Nagpatulong ako sa isang kakilala ko para madala sya sa hotel room ko. Hindi ko alam kung saan sya nagste-stay kaya dito nalang muna.
Dinala namin sya sa guest room. After nyang maihiga si Suga, nagpaalam na sya sakin.
Napatingin ako ngayon sa natutulog na Suga. Lumapit ako saka umupo sa tabi nya. Inayos ko ng konti yung buhok nya. Shet. Ang gwapo nya talaga kahit tulog.
Tumayo na ako't pumasok sa sarili kong kwarto. Humiga na ako at pinabayaang dalawin ako ng antok.
*****
Suga's POV
Ugh. My head hurts.
What happend last night? Ang huli kong maalala ay may kausap akong babae then... Shit.
Napabalikwas ako ng di oras. Nilingom ko itong kwarto. Shit asan ako?
Agad akong tumayo saka lumabas ng kwarto. Tamang tama na nakita ko yung babaeng kausap ko kagabi pero di ko sya pinansin at dumeretso nalang sa pinto.
"Wow. Ang aga aga nagsusungit. Hindi man lang mag-thank you." Pagdadrama nya.
"Sino bang nagsabi na tulungan mo ako?" Pagsusungit ko saka pinihit yung doorknob. Ngunit bago pa ako tuluyang umalis, may sinabi muna ako. "Thanks anyway. But I hope we won't meet again."
Lumabas na ako sa building. Habang naglalakad ako, biglang nag ring phone ko.
"Hello?"
(YOONGI HYUNG!)
"Ang ingay mo Jiminie. Bakit ka napatawag?"
(I miss you hyung. Hehe)
"Kung wala kang matinong sasabihin, ibababa ko na itong tawag" inis kong sambit.
(Uy sorry na hyung. Ako kasi yung inatasan nilang tawagan ka dahil sigurado daw silang hindi mo sila papansinin)
"Oh eh bat ka nga napatawag?"
