Kayıp Alfa

0.8

Medya: Ilhoon

Yu kwon

Lisa ile birlikte yola çıktık. Eşyalarını almak için eski evine gidicekti ama orası şuan güvenli olmadığından bende gidiyordum. Aslında macera arıyordum ama yok. Etraf çok sakin.

'Fırtına öncesi sessizlik' dedi iç sesim. Camdan dışarı bakan Lisa ya döndü bakışlarım. Bizim çete gerçekten sevmişti onu. İlk defa bizim grup bir kızla bu samimiyeti kuruyordu.

"Gerçekten ilginç bir kızsın."

Lisa şaşkın bakışlarını bana çevirdi.

Lisa: " Anlamadım?"

Ben: " Dedim ki sen...diğerlerinden cidden farklısın."

Lisa: " Waw! Bunu sizden duymak büyük bir onur bay ukala. Ama kararınızı değiştiren nedir? En son ' bütün kızlar aynı şeyi söylüyor nedense bon doğor kozloro bonzomom diyodunuz. Ne değişti?"

Lisa' nın hareketine gülümsedim.

Ben: " Çok fazla konuşuyorsun. Kararımı değiştiren bizim çocuklar. Onlar kolay kolay birisi ile samimiyet kurmaz. Özellikle bir kızla ve bir gün içinde. Sana güveniyorlar."

Lisa: " 17 yıldır arkadaş edinmedim. Sırf ona zarar gelmesin diye korktum...kaçtım. Ama artık onları bulduğuma inanmışken kaçamam. Ben de onlara güveniyorum."

Lisa düşünceli bir şekilde camdan bakmaya devam etti. Eve geldiğimizde arabayı ıssız bir sokağa park edip eve girdik. Kimse yoktu. Lisa bavulunu hazırlarken etrafta gezinmeye başladım. Bi on dakikanın ardından Lisa' nın " Nerdesinn?" diyerek bağırması ile odaya daldım. Yerde birşey arıyordu.

Ben: " Ne oldu? Ne arıyorsun?"

Lisa: " Kolyem. Düştü, bulamıyorumm."

Derin bi nefes verdim. Bir kolye için bu kadar mı delilenir be?(!)

Ben: " Yenisini alırız. Boşver."

Lisa dolmuş gözlerini benim gözlerime dikti.

Lisa: " O... annemin bana son hediyesiydi ama."

İşte bu önem taşırdı. Annesi gözleri önünde ölmüştü. Kim bilir nasıl yandı canı? Ne kadar korktu?

Kafamı yere eğdim ve bir parıltı gördüm. Yere eğilip baktığımda bir kolyeydi.

"Bu-bulduumm!"

Lisa hemen gözlerini silip avuçlarımın arasındaki kolyeye baktı. Gülümsedi...hemde kocaman.

Kafasını kaldırıp bana baktı. Sonra boynuma doladı kollarını. Belkide o dakika içinde binlerce kez teşekkür etti. Bende kollarımı incecik olan beline sarmıştım. İlk defa bir kıza sarılıyordum şuan.

Benden ayrılıp kolyeyi takmaya çalıştı. Ama pek başarılı olduğu söylenemez.

Ben: " Yardım?"

Lisa: " Hiç sormicaksın sandım."

Gülümseyip saçlarını kenarı attı. Kolyesini taktıktan sonra evden çıktık. Lisa cidden beni değiştiriyorsun. Bana ne yapıyorsun böyle?

☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆

Eve geldiğimizde kapıyı babam açtı.

Babam: " Bugün ev size emanet. İşlerimiz çıktı. Vampir konsolu bizi bekliyor. Kavga etmeyinn!"

diyip gitti. Sinsice sırıtıp Lisa' ya döndüm.

Ben" Evet. Başbaşa kaldıkk!"

Gözlerini devirip odasına doğru yöneldi.