Beni odalardan birine sürüklemeye başladığında bir an tereddüt ettim. O da bana dönmüş şaşkınlık ve merakla dolu bakışlarla bakıyordu . Ona baktım. Gerçekten güzel bir yüzü vardı ,yakışıklı, uzun boylu ve kesinlikle mükemmel hayatı olan birine benziyordu. Tanrı aşkına peki ben ne yapıyordum ?Güzel elbiseler ve bir sürü içki için bir sürü erkeğin altına yatmıştım.
-Hadi ne duruyorsun? Hem para verip hem de zorla mı yapıcam ??
Haklıydı, o buraya bir fahişe için gelmişti ama bu sefer yapmayacağım. Bu sefer kesinlikle yapmayacağım. Gözlerimden iki damla yaş süzüldü. Kaçıp kurtulmak isedim o an . Arkamı dönüp gitmeye hazırlanırken kolumdan tuttu ve beni kendine çekti. Tam gözlerimin içine bakıyordu. Gözlerindeki ifadeyse... Tanrım, bana ACIYORdu.
-Hayır, dedim. Bu sefer olmaz. Gitmem gerekiyor.
Koşarak dışarı çıktığımda havanın soğukluğunu kemiklerime kadar hissetmiştim. Bu sefer üstümdeki straplez mini elbiseden başka bir şey yoktu beni koruyacak. O göstrişli kürkler yoktu. Bütün o soğuğa rağmen kendimi o kadar hafif ve özgür hissediyordum ki.. Bu güne kadar aslında yaşamadığımı farkettim. Ayakkabılarımı elime alıp sokağın sonuna kadar koştum. Sonunda soluklanmak için durduğumda küçük şirin bir kafenin önünde olduğumu anladım.İçerisi çok sıcak görünüyordu ama tek kuruş param da yoktu. Her şeyi boşverip girdim.
İçerisi loş ışıkla aydınlanıyor, ahşap masalar ve pofuduk koltuklar sanat eseri gibi görünüyordu. Ben boş boş etrafımı incelerken sarı saçlı yaşlı bir bayan endişeyle bana doğru geldi. Kollarını bedenime sarıp beni kendine çektiğinde
-Heyy tatlım sen buz gibi olmuşsun ne duruyorsun otur şuraya deyip beni pofuduk koltuklardan birine oturttuğunda vücudumun gevşediğini hissettim.
-Maria! Bir battaniye getir tatlım !
Braz sonra elinde battaniyeyle gelen kız Maria'ydı sanırım. Elmacık kemikleri ve kakülleriyle gerçekten şirin bir yüzü vardı .Biraz sonra yaşlı bayan elinde bir kupa sıcak kahveyle geri döndü ve ellerime tutuşturdu. Kahvemi yudumlarken ikisi de bakışlarını benden ayırmıyordu. Sonunda kendime geldiğimde "Teşekkür ederim." diyebildim sadece.
Yaşlı kadın elimi tuttu ve gülümseyerek "Ah.. hiç önemli değil. Bize ne olduğunu anlatmak ister misin ?" dediğinde kahvem boğazımda kaldı resmen. Benden nefret edecekler ve büyük ihtimal beni hemen buradan göndereceklerdi. Bir anlığına yalan söylemeyi düşünsem de sonra vazgeçtm ve başımı kaldırıp "Çalıştığım yerden kaçtım" dedim.
