Paki-imagine na lang na babae si Yixing Babes dito ahahha.
x: long comments please ♡
--
"Ano ba! Ang tanga mo naman!" alala kong sigaw ko sa kanya. I smiled faintly. That time nahulog niya yung mga gamit niya sa sahig at natamaan ako nun. Hindi ko alam kung bakit bigla na lang akong nagalit sa kanya. Samantalang hindi naman niya sinasadya.
"Umalis ka na nga! I hate seeing your dumb face! Get out of my office!" sinigawan ko uli siya nung pumasok siya sa opisina ko. May dala siyang kape nun at halata kong gawa niya yun. Sa damit pa lang niya na natapunan ng konting coffee mate ay halatang halata na.
"S-Sir, a-ano po... ginawan ko po kasi kayo ng c-coffee." sabi niya at yumuko. Lalo tuloy kumunot yung noo ko noon. Ewan ko pero lagi na lang talagang mainit ang dugo ko sa kanya. Wala naman siyang masamang ginagawa eh, ewan ko ba.
"FAHK! ANO BA'TONG GINAGAWA MO??" inis kong sigaw sa kanya nung isang araw. Halos lahat kasi ng officemates namin ay hinihintay siyang matapos dun sa xerox-an. Akala ko marami lang talaga siyang piniprint pero hindi, sa katangahan niya, ayan at nasira niya.
"S-sorry S-Sir. Hindi ko naman po... sinasadya." yumuko uli siya na para bang immune na siya sa pagyuko. Tinulak ko siya nun sa inis dahil napakatanga niya. Simpleng bagay na nga lang ay hindi pa magawa ng maayos.
"ANG TANGA MO TALAGA KAHIT KAILAN ANO?? HINDI KO ALAM KUNG BAKIT KA PA HINIRE DITO EH SAMANTALANG WALA KA NAMANG ALAM NA GAWAIN DITO! ALAM MO? SABIT KA LANG NAMAN EH! SIMPLENG BAGAY PERO HINDI MO MAGAWA! NAPAKATANGA MO!!!" alam kong nasaktan ko siya noon. Sobra. In fact na babae siya at sinigawan ko siya ng ganun sa buong office namin. Lahat pinagtitinginan kami pero wala akong paki nun kasi buong atensyon ko ay nasa sa kanya. Na siyang umiiyak na ngayon.
"S-Sorry... po..." lalong ngumitngit ang galit sa buong katawan ko nun. Nag-ssorry siya? Eh anong magagawa pa ng sorry niya? Lagi na lang niyang bukambibig ang sorry. Sana pinangalanan na lang siya ng nanay niya ng 'Sorry' kung ganun.
"Sorry? Sa tingin mo maiibabalik mo pa yung ginawa mo? Ano namang magagawa niyang sorry mo ha? Bakit? Mapapaayos ba etong nasira mong fox machine sa sorry mo? Hindi diba? Tanga ka talaga! Bobo! Engot! Walang Al--" bago ko pa masabi ang lahat ng gusto kong sabihin sa kanya ay agad na niyakong nasampal. Narinig ko ang bulung-bulungan sa paligid.
"OO NA! LAGI NAMAN AKO YUNG MAY MALI DITO EH! OO, AKO YUNG SAMPID DITO! OO, AKO YUNG PINAKATANGANG TAO SA MUNDONG ITO!! AKO NA LAHAT! BOBO TANGA WALANG ALAM ENGOT! ANO PA BA? HUH? ANO PA?? HINDI MO BA ALAM NA SA MGA SALITANG BINIBITAWAN MO SAKIN AY NASASAKTAN RIN AKO? TANGA MAN AKO SA PANINGIN MO PERO TAO PA RIN AKO!! NASASAKTAN!! PERO SA LAHAT NG PANGLALAIT NA PINAGSASABI MO, HINDI MAN AKO KAILANMAN LUMABAN KASI GANITO KITA KAMAHAL!!" I was shocked back then ng masabi niya ang huling yun. Nalito ako sa pinagsasabi niya. Napatingin ako sa kanyang mukha na may malalim na eyebags. Maputla at halatang pagod. Did I just... hurt her deep?
"Ganito kita kamahal na kahit ipinagtatabuyan mo ako... nandito pa rin ako. Nandito ako para pagsilbihan ka. Nandito ako para patunayan ko sayo kung gaano kita kamahal pero ni minsan hindi mo'ko pinansin. Ginawa ko na ang lahat pero ikaw mismo ang nagpapalayo sa akin. Ikaw ang nagiging dahilan kung bakit minsan gusto ko ng umatras. Na minsan gusto ko na lang patayin yung sarili ko ng sa ganung paraan... mapapansin mo na ako. Yun nga lang wala na ako..." hindi ko alam pero bigla na lang uling tumibok ng mabilis yung puso ko ng masabi niya ang lahat. Alam ko na itong nararamdaman ko... alam na alam ko na ito.
"Alam mo bang nag-assume ako na ikaw yung nagsulat ng 'i love you too' doon sa papel sa desk ko? Alam mo bang ang saya ko nun kasi after all the hardworks I've done, napansin mo na ako pero hindi pala. Akala ko lang pala talaga yun. Because all this time, you never see me. Sana minsan naisip mo na napapagod din ako. Pagod na pagod na ako. At hindi ko alam kung paano pa ako aahon. Ikaw ang dahilan kung bakit lagi akong masaya pero ikaw rin ang dahilan kung bakit ako umiiyak tuwing gabi. Minsan ba naisip mo ako? Minsan ba nagkaroon ako ng kahit konting halaga sayo?" napalunok ako nun ng tumitig siya sa aking mga mata. Puno ng kalungkutan at nararamdaman ko iyon pero anong magagwa ko sa mga ganitong oras? Hindi ako sanay.
Ngumiti siya ng mapakla nun na dahilan para kumunot ang aking noo. Lumapit siya sa akin at nilapit ang kanyang bibig sa aking kaliwang tenga sabay sabing... "If you want me out of your life... I'll do it. Gusto ko ng magmove-on kaya sana... tulungan mo ako. Wag mo na akong hanapin..." after saying that she chuckled, faintly.
"Bakit mo nga naman ako hahanapin eh wala ka namang paki sa akin? Stupid. Gusto ko lang malaman mo na... mahal na mahal kita. At sana makahanap ka na ng babaeng mamahalin mo ng tunay at hindi niya laging pakukunutin yang noo mo. I love you so much, Suho. See you soon." and she bid a goodbye by kissing me on my cheek. I watched her as she ran away from me. And that's when I realized... I let her go.
[ please play the music on the multimedia section ]
Siguro nga tama yung mga sinabi nilang "Tell her before it's too late". Tama yung sinasabi nilang "Nasa huli lagi ang pagsisisi." kasi buong buhay ko nilihim na may gusto ako sa kanya. Hinanap ko siya, oo. Pero nung malaman ko na may iba na siyang pamilya... nawalan na ako ng lakas para harapin siya. Oo, torpe ako na hanggang sa tumanda ako... hindi ako naghanap ng iba. Dahil siya lang ang hinahanap hanap ng aking puso.
"May Zhang Yi Xing rest in peace." pagkasabi na pagkasabi pa lang nung pari ay mas lalo kong narinig ang mga hagulgol nung pamilya niya. She's 89 years old now and she died. Hindi niya man lang ako hinintay magbirthday bukas. Iniwan na niya ako... Iniwan na ako ng taong minamahal ko ng 50 years.
Umihip ang malakas na hangin. Tanaw ko sa malayo ang mga taong nakaputi at nakaitim ngayon sa ilalim ng punong tinataguan ko. I'm 90 years old yet still strong. Pero hindi ko maiitatanggi na nasasaktan ako at nanghihina na ngayong pinapanuod ko ang pagbaba ng kanyang kabaong. My one and only girl is in heaven now. And still, I love her so much.
One day, I passed by to her office and noticed a paper that has my name on it. I smiled when I've read what she wrote 'I love you, Suho. <3'. Immediately, I got my ballpen and answered...
"I love you too."
