Real

Feelings

Feelings that you can't describe.

Ken je dat gevoel, dat ene nietsvoelende gevoel?

Daar heb ik elke dag last van.

Als ik opsta, als ik ontbijt, als ik naar school wandel, tijdens de les, tijdens de pauze, tijdens het middagmaal, opnieuw tijdens de les, opnieuw in de pauze, als ik terug naar huis ga, als ik thuiskom, als ik begin met mijn huiswerk, als ik stop met mijn huiswerk, als ik mijn avondmaal eet.

En dan dan is dat gevoel eindelijk gedaan.

Dan ga ik naar boven en dan lig ik in mijn bed, dat is het eerste moment dat ik iets voel.

Maar dat gevoel, wil je niet voelen.

Het is zo akelig.

Je denkt aan alles,
Wat er gebeurd is die dag, of je iets fouts gezegd hebt, of je een verkeerde beslissing hebt genomen, of je wel blij genoeg leek toen mensen naar je keken, of je niet te onbeschoft was, of je niet te eenzaam leek. Al die gedachtes zijn nog niet zo erg, maar de grootste en afschuwelijkste gedachte zwerft de hele tijd rond in je hoofd.

Zelfmoord.

En daar wil je niet aan denken.

Daar wil je niets over weten,

Alsof het niet bestaat,

Alsof het elk moment weggaat.

Poef.

Weg.

Maar dat gebeurt niet.

Het blijft juist eeuwig in je gedachtes.

En daar zwerft het uren en uren rond.

Sorry voor dit akelige stukje,
Maar ik heb het geprobeerd te omschrijven zoals ik het voel.
Met veel leegte.
V A L T.  D A T.  O P.

Life Isn't a Dream.
It's a nightmare.