Darkened Soul [✔] #TBA2019 #MA2019

~Κεφάλαιο 1~

Το πρωί ξυπνάω από την δυνατή φωνή της μαμάς μου να μου λέει να ξυπνήσω γιατί έχει πάει 7:30 και σε μιση ώρα θα πρέπει να φύγω για το σχολείο. Εγώ σηκώνομαι με τα χίλια ζόρια καθώς δεν έχω χορτάσει ύπνο από το χθεσινό ξενύχτι. Στιγμιαία αναρωτήθηκα τι να έκανε εκείνος τώρα.. Όμως άφησα αυτή την σκέψη γιατί θα'πρεπε να ετοιμαστώ κάποια στιγμή για το σχολείο.

Πίνω το γάλα μου και ετοιμάζομαι για το σχολείο. Δεν κάνω τίποτα ιδιαίτερο στα μαλλιά μου ή στο πρόσωπό μου επειδή δεν μαρέσει να ασχολούμαι με αυτά. Δεν είμαι κανένα ψώνιο που να βάφεται με τις ώρες για να φαίνεται ωραία χάρη στην μάσκα που καλύπτει την μούρη της. Απλά χτενίζω προσεκτικά τα μαλλιά μου και βάζω liposan για τα σκασμένα χείλη μου. Πάντα σκάνε τον χειμώνα..

Μετά από λίγο ακούω την μαμά να μου εύχεται "Καλό μάθημα" και να φεύγει μαζί με την μικρή μου αδελφή.

"Απλή καθημερινή ρουτίνα.." λέω ασυναίσθητα στον εαυτό μου και κατεβάζω το κεφάλι. "Τίποτα το διαφορετικό δεν συμβαίνει τους τελευταίους μήνες.. Σπίτι - σχολείο - σπίτι τις καθημερινές και τα Σαββατοκύριακα βγαίνω με την παρέα μου ή με τους γονείς μου.." συνεχίζω τον μελαγχολικό μονόλογό μου.. Ξέρω οτι είναι κάπως παράξενο, μα έχω το συνήθειο να μιλάω στον εαυτό μου όταν είμαι μόνη μου στο σπίτι. Τις περισσότερες φορές με βοηθάει αυτό γιατί τα βγάζω όλα από μέσα μου κι αυτό απ'οτι ξέρω είναι καλό. Ούτως ή αλλως, οι φίλοι μου δεν με καταλαβαίνουν.. Για να πω την αλήθεια, με καταλαβαίνουν όσο μπορούν. Όμως κανείς δεν νιώθει αυτό που νιώθω εγώ.. Ούτε στο ελάχιστο..

Βάζω το μαύρο μπουφάν μου μαζί με τον άσπρο σκούφο μου, φοράω τα ακουστικα μου (που είναι συνδεδεμένα με το κινητό) και φεύγω από το σπίτι.

"Άλλη μια ίδια μέρα σε μια ίδια εβδομάδα" μουρμουρίζω μόλις ανοίγω την πόρτα ωστέ μόνο εγώ να ακούσω τον εαυτό μου και περπατάω τον δρόμο που οδηγεί στο σχολείο.

Στον δρόμο σιγοτραγουδώ λίγα από τα αγαπημένα μου τραγούδια. Συνήθως βάζω τραγούδια που να με ξεσηκώνουν για να ξυπνήσω. Αλλιώς δεν πρόκειται να ζωντανέψω κατα το διάστημα της μέρας.

Μετά από τρία τραγούδια, έχω φτάσει έξω από το σχολείο. Είναι χειμώνας... Τον χειμώνα κάνει κρύο κοντά στο σχολείο γιατί είναι δίπλα στην θάλασσα. Άλλοι θα έλεγαν οτι είμαι τυχερή που πάω σε τέτοιο λύκειο. Και είμαι αλλά για συγκεκριμένους λόγους: Για τις εγκαταστάσεις του σχολείου, για τους καλούς καθηγητές, για την ζεστή ατμόσφαιρα που επικρατεί και φυσικά για την θέα της θάλασσας που βλέπουμε όλοι κάθε μέρα από τα παράθυρά μας. Το σχολείο μου πέρα από αυτά, δεν είναι και το οτι καλύτερο. Δεν κάνει καθόλου εκδηλώσεις, οργανώνει τις χειρότερες εκδρομές και έχει τα πιο άσχημα αγόρια. Ναι κι ο τελευταίος είναι ενας λόγος που δεν μαρέσει.