PSİKOPAT İLİŞKİ

AYRILALIM! BİTSİN!

ALYA

Ben...ben. Ben böyle yapmamıştım. Ben böyle biri değilim. Beni böyle tanıması büyük bir suç. Onun için çok büyük bir fedârlık yaparken o beni sadece suçluyor. Küçük bir çocuk gibi beni kıskanıyor. Büyük bir APTALLIK!!! Hele beni benim canımdan kanımdan olmasa da kendimizce öz be öz kardeşimden kıskanması...olacak şey değil.

Gece: Dur şimdi. Her şeyi tekrar anlat bakalım.

Ben: ...

Gece: Evet. Dinliyorum.

Ben: İşte biz Uzayın evinden çıktık. Arabaya bindik. Sahile giddik ve Yalın konuşmaya başladı. Bana senin Uzay ile yakı  olmaktan rahatsız oluyorum dedi. Ona daha ilgi gösteriyormuşum.

Gece: Hımmm.

Ben: Yani rahatsız olacak kişi ilk sensin. Yani sonuçda sen Uzayın se-
Gece hemen benim sözümü keserek;
Gece: Ben onunla sevgili de-ği-lim!!!

Ben: He he canım he. Sen öğle san.

Gece: Nasıl sanıyım???

Ben: Yani burda ikimiz de biliyoruz Uzayı sevdiğini inkâr etme istersen. O da seni seviyor. Saçma bir mesele yüzünden ayrılmanız saçma olmuş. Yani sen onu kısaca kıskanmışsın. NET!

Gece: Birincisi ben onu sevmiyorum. İkincisi onun beni sevmesi bir şey değiştirmiyor ve son olarak kıskanmak çok kötü bir şey değil aksine çok güzel bir duygu. Bunu biliuorum sonuçda.

Ben: Nereden??

Gece: Eski sevgilim. Beni çoook kıskanırdı. Ama sadece o da deģil. Benim değer verdiklerim vr ve onlar beni hep kıskanırlar. Beni başka bir erkeğin yanında görseler herhalde öldürürler onu. Ama ben de onları kıskanırım.

Ben: Eski sevgili?? Neden ayrıldınız?
Gece kalkarak;
Gece: Benim uykum geldi bu kadar konuşmak bana yetti. Çok sağol. Senin odan benim odamın yanı. Kıyafet koydum oraya onları giyersin. Ama sakın eğlence verme. Dolapda bira falan var istersen içersin. Hadi ben yatıyorum.Dedi ve gitti.
Ben de onun peşinden odaya girdim ve TANRIM. Bu oda çok güzel. Kimin acaba. Meraktan odayı dolaşmaya başladım. Siyah beyaz dolabı açtığımda dolabın içinde kız kıyafetleri vardı. Hemen dolabı kapatıp üstümü değiştirdim ve yatağa yattım. 2-3 dakika sonra uykuya daldım.

GECE

SAAT  05.15

Telefonumun çalmasıyla beraber uykudan çıktım. Arayana baktım. UZAY. Hemen telefonu açtım.
Ben: Ne var!

Uzay: Ya bir dur da dinle.

Ben: Dinliyorum.

Uzay: Telefonda olmaz. Aşağıya gel orada konuşalım.

Ben: Tamam. Geliyorum bekle.

Telefonu kapatıp aşağıya indim. Aşağıya indim ama kimse yok. Yan tarafımda ki ağaçtan ses gelmeye başlayınca ben de isteksiz bir şekilde kafamı o tarafa çevirdim. Ne olduğunu anlamadan bir çift kol beni belimden yakalayıp kendine çekti. O anki korkuyla çığlık attım ama Uzay'ın sırıtan yüzünü görünce kaşlarımı çattım. 

Uzay: Korkma!

Ben: Salak eğer arkamdan sessiz sessiz gelirsen korkarım.

Uzay: Tamam ya tamam.

Uzay hala sırıtırken ben de olduğum yerde onun kollarından kurtulmaya çalışıyordum ama nafile.Uzay sinirlenmiş olarak bana bağararak;

Uzay: Bi rahat dur kızım ya. Tepinme at gibi.

Ben onun dediğine gözümü açıp şaşkın şaşkın bakarken a hala bana bağırıyordu.

Uzay: Lan bi dur!

Ben: Bana bağırma!

Uzay:  O zaman bağırtma!

Ben: Neyse ses tonumuza dikkat edelim. Öhöm öhöm...siz buraya ne için geldiniz?

Uzay: Siz mi? Siz ne lan...siz ne?

Ben: Ne için geldiniz acaba?

Uzay: Ayrılalım! Bitsin! dedi ve sinirli bir şekilde beni orada bırakıp gitti...gitti