(Soo- အြန္းးး မနက္ေရာက္မွ Baek ကို ေမးရမယ္ ဘာျဖစ္တယ္ဆိုတာ)
သူမအလုပ္က မနက္ေစာေစာထၿပီး အေဒၚႀကီးႏွင့္ အိမ္အလုပ္ေတြ ကူလုပ္ရသည္။ ထို႔ေနာက္ ေဖေဖ့ကို ျပင္ဆင္စရာ႐ွိတာ ျပင္ဆင္ေပးၿပီးမွ ေက်ာင္းသြားရသည္။ သူမတို႔ အတန္းသို႔ လမ္းေလ်ွာက္သြားရင္း baek နဲ႔ လိုင္းေပၚတြင္ စကားေျပာလာခဲ့ရာ စက္ဘီးလမ္းေပၚသို႔ ေရာက္မွန္းမသိ ေရာက္လာသည္။ ထိုခဏ
"ခြပ္"ဆိုေသာ အသံႏွင့္ ေဘးက ကပ္နင္းသြားေသာ စက္ဘီးတစ္စီးေၾကာင့္ သူမလန္႔ၿပီး ဖုန္းလြတ္က်သြားသည္။ သူမ စက္ဘီးနင္းသြားေသာ သူက္ို ေဒါသထြက္ဖို႔ သတိမရ။ ျပဳတ္က်သြားေသာ ဖုန္းေလးကိုသာ ၾကည့့္္ုၿပီး ႐ိႈက္ႀကီးတငင္ငင္ ငိုေနမိေတာ့သည္။ ဒီဖုန္းေလးက သူမကို သူမအေမ မေသခင္က လက္ေဆာင္ေပးထားေလး။ ခုထိ သူမျပင္ၿပီး သံုးေနတုန္း ခုေတာ့....
------ဒီမွာ
သူမအသံလာရာသို႔ ေမာ့ၾကည့္မိလိုက္သည္။
အသံပိုင္႐ွင္က သူမအခ်ိန္ၾကာၾကာ ၾကည့္ဖူးတဲ့ headphone နဲ႔ ေကာင္ေလး ကမ္းေနေသာ သူ႔လက္ကို ၾကည့္မိေတာ့ ခ်က္လက္မွတ္တစ္ရြက္
------ေရာ့ ဒါေလးယူထားလိုက္ ဖုန္းျပန္ဝယ္လို႔ ရတာေပါ့
သူမဘာမွျပန္မေျပာရေသးခင္ ဘယ္တုန္းက ေရာက္ေနမွန္းမသိတဲ့ Baekက ဝင္ေျပာေတာ့သည္။
Baek- ဒီမွာ လူကိုဘာမွတ္ေနလဲ အဲ့ခ်က္လက္မွတ္တစ္ေစာင္နဲ႔ ဒီဖုန္းကို တန္ဖိုးျဖတ္လို႔ရမယ္ ထင္ေနတာလား
-------အဲ့ဒီဖုန္းက ဘယ္ေလာက္တန္ေနလို႔လဲ
Baek- တန္တယ္ အရမ္းအဖိုးတန္တယ္
Soo အေမ မေသခင္တုန္းက ေပးထားတာ
Soo- Baek ရယ္ လာပါ။ သြားရေအာင္။
Baek- အမေလး ေျပာရမယ္ ႀကီးေတာ္ရဲ႕ ညည္းလိုေတာ့ ခႏၱီပါရမီ က်ဳပ္မွာမ႐ွိဘူး ေငြဂုဏ္ေမာက္ေနတဲ့ ဟာေတြ
သူမအတင္းဆြဲေခၚခဲ့တာေၾကာင့္ ေဒါသအိုး Baek မွာပြစိထိုးရင္း သူမေနာက္သို႔ပါလာေတာ့သည္။ ဟိုတစ္ေယာက္မွာေတာ့ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ကို ေငးရင္း ေနာက္မွာက်န္ခဲ့သည္။
Baek- ဘာမွစိတ္မပူနဲ႔ Soo ငါရေအာင္ ျပန္ျပင္ေပးမယ္
သူမသယ္လာေသာ ေရဘူးကိုထုတ္ေပးလိုက္ရင္း
Soo- ေအးပါ ေရာ့ ေရေလးေသာက္နားၿပီးေျပာ
သူမေျပာေတာ့မွ ငဘတ္မက ရယ္ေတာ့သည္။
Baek- အဲ့ဒါညည္းေၾကာင့္ မိဆိုရဲ႕ ညည္း ႏံုလို္႔အလို႔ ျဖစ္တာ
Soo- အင္ မဟုတ္ပါဘူးေနာ္ ------
ထိုသို႔ အျပန္အလွန္ စေနာက္ရင္း သူမငိုတဲ့ေန႔ေတြက ငဘတ္မေၾကာင့္ ေပ်ာ္ခဲ့ရသည္ခ်ည္းပါပဲ
ခဏေနေတာ့ သူမေဘးကို ေစာနက ေကာင္ေလး လာထိုင္သည္။ Baek ကေတာ့ မ်က္ေစာင္းေတြသာပစ္ထိုးေနသည္။ စာသင္ခ်ိန္ႏွစ္ခ်ိန္ၿပီးေသာ္ သူမစာအုပ္ေပၚ စာရြက္ကပ္ၿပီး သူအခန္းျပင္ ထြက္သြားသည္။ စာရြက္ေပၚမွာ ေရးထားတာက
"Sorry ငါမသိလို႔"
Baek တစ္ေယာက္ရယ္ပါေတာ့သည္။
Baek- ဟားးး စာကတံုးတိႀကီး
Soo- နင္ကလဲ မရီပါနဲ႔ သူမ်ားကိုသူေတာ္ေတာ္စိတ္ကုန္သြားသည္။ လူတစ္ေယာက္သူတစ္ခါမွ အဲ့ေလာက္ မေတာင္းပန္ဖူးဘူး။ ဒါပထမဆံုး ေတာင္းပန္ဖူးတာ။ အဲ့ဒါကလည္း ကိုယ္ခ်င္းစာမိသြားလို႔။ သူ႔မွာလည္း အေမမ႐ွိေတာ့ သူမဘဝကို ကိုယ္ခ်င္းစာမိသြားလို႔။ သူအခန္းျပင္ကေန ျပန္လွမ္းၾကည့္မိေတာ့ ဟိုႏွစ္ေယာက္က သူေရးထားတဲ့စာ ဖတ္ၿပီး ေလွာင္ေနေလရဲ႕။ ဖုန္းက်ကြဲလို႔ ငိုခဲ့တဲ့ ေကာင္မေလးကလည္း ခုေတာ့ သူမ,မဟုတ္သလိုပဲ။ ခုမွၾကည့္မိတယ္။ အဲ့ေကာင္မေလးႏႈတ္ခမ္းက ရယ္လိုက္ရင္ heart shape(အသဲပံုစံ) ေလးပါလား။ (အင္းးးးး ရင္ဘတ္ထဲက တစ္မ်ိဳးႀကီးပဲ။ ငါ အစာမေၾကဘူးလား မသိဘူး)
ေက်ာင္းကအျပန္ အိမ္အေရာက္ မေရာက္စဖူး ေစာေစာအိမ္ျပန္ေရာက္ေနေသာ သူမအစ္မကို ေတြ႔လိုက္ရသည္။ သူမအေပၚသို႔တက္မည္အျပင္ လက္နဲ႔လွမ္းတားလိုက္တဲ့ သူမအစ္မေၾကာင့္ သူမ,အစ္မ ရပ္ၾကည့္လိုက္မိသည္။
Soo- ဘာကိစၥလဲ
Joung Hee- ဘာဘာကိစၥလဲလဲ။ ငါ့အေမ ႐ွာတဲ့ ပိုက္ဆံနဲ႔ သံုးေနၿပီးေတာ့။ နင္ကမ်ား။ သူမကိုပါး႐ိုက္ရန္ လက္ျပင္ၿပီးမွ။
Joung Hee- ရတယ္ေလ ကိစၥမ႐ွိဘူး။ နင္ငါ့ကို အလုပ္တစ္ခု လုပ္ေပးရမယ္။
Soo ထြက္သြားမည္အျပဳ သူမအစ္မက
"နင္မလုပ္ေပးရင္ ငါအေမ့ကို နင္,နင္နဲ႔ နင့့္္သူငယ္ခ်င္း အခ်ိန္ပိုင္းအလုပ္လုပ္ေနတဲ့အေၾကာင္း တိုင္လိုက္မယ္"
ထို႔ေၾကာင့္ သူမစိတ္ပ်က္ပ်က္ႏွင့္ သူမအမႏွင့္ မ်က္ႏွာခ်င္း ဆိုင္လိုက္သည္။
Joung Hee- နင္ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ဆီက ဖုန္းနံပါတ္ေတာင္းေပးရမယ္။
YOU ARE READING
Because I 💕 U
RomanceKaisoo couple ေလးပါ တစ္ခါမွမေ႐းဖူးေတာ့ ေရးၾကည့္ခ်င္လို႔ပါ