Bluebell, de ontdekker van de prairie

Dit is Bluebell

Dit is Bluebell. Wie is Bluebell, zul je nu vragen. Nou, dit is Bluebell. Wat kan ik over haar vertellen? Ze is prachtig blauw, als hyacinten. Ze is 10 jaar oud, wat best jong is voor een eenhoorn. O, wacht, vergeten te vertellen. Ze is een eenhoorn.

Haar zilveren hoorn is prachtig, precies op de goede plek. Vlak boven haar ogen, in het midden. Én ze kan praten, want ze heeft toen ze klein was een drankje gekregen van haar lieve oude baasje, Anneke Tanneke, de toverheks. Ze praat alleen liever niet tegen Meneer Haring.

Ze woont bij haar baas, de oude Meneer Haring, in Bullingen. Af en toe maakt hij nog wel eens een ritje op haar.

Zo'n dag was gisteren. Toen gingen ze naar het bos. Dat is naar rechts. Bluebell vroeg nog, zullen we niet naar links, maar nee. Links is de verboden kant. Niemand weet eigenlijk waarom, alleen de oude dorpelingen. Volgens hun is de eeuwenoude legende over links (dat het er heel gevaarlijk is) echt waar, en de dorpsoudsten zijn de baas.Bluebell wil dolgraag weten wat er links is, maar ze zit gevangen in haar stal en Meneer Haring laat haar echt niet gaan. Jammer, hoor. Nou ja. Misschien lukt het nog wel een keer om uit te breken. Nee. Wat bazelt ze nou? Dat lukt nooit.

Ze heeft honger. Waarom denkt die stomme Haring ook nooit aan haar? Ze heeft nog maar één blokje hooi (dat hartstikke uitgedroogd is) en dat ene blokje gaat vrij hard.

Misschien kan ze slapen. Dan hoef je niet te eten! Langzaam dommelt ze in.

De volgende ochtend wordt ze wakker doordat er iemand aan haar staart trekt. Ze spiekt door haar ooghoek en ziet Meneer Haring. Ja, daag, daar gaat ze niet voor opstaan! Ze doet snel haar ogen dicht en doet alsof ze nog slaapt. Lekker puh. Maar een paar tellen later voelt ze een keiharde trap in haar maag. Ze kreunt en heeft het gevoel dat ze flauw gaat vallen. Het brandt vreselijk. Ze haat Meneer Haring.

Na een kwartier kreunen valt ze weer in slaap. Ze droomt (zoals vaker voorkomt) over links. Ze is daar, samen met Meneer Haring. Een nachtmerrie.

Bluebell wordt wakker met verschrikkelijke buikpijn, zo erg dat ze niet meer wil eten. Meneer Haring zeurt. Hij trekt haar mond open en duwt een prop hooi naar binnen, maar Bluebell probeert hem weer naar buiten te duwen. Getver, dat is wel echt het laatste waar ze zin in heeft. Hij vult het hooi precies bij als ze het niet wil eten! Nou ja, ze zal in ieder geval opstaan, dat is een goed begin. Bij elke beweging heeft ze kramp. Ze staat op en loopt naar de deur naar de wei.