My road to Neverland (Nederlands)

Think

Ook sprak de schim 3 woorden uit voordat ik tepletter stortte: "Welkom in Neverland"...........

Ineens liet de persoon me los, terwijl we op 13km hoogte vlogen. Ik gilde al mijn longen uit mijn lijf maar dat hielp (uiteraard) niks. Ik moest snel iets bedenken. Dat was het! Als je aan iets denkt in Neverland komt het vanzelf tevoorschijn. Voordat ik het wist zat ik veilig op de grond op het zachtste kussen dat ik ooit had gevoeld.

Ik besloot om op verkenning te gaan, dus ik liep het pad af om........ Wacht de vorige keer dat ik een onbekend pad afliep ,liep het niet bepaald goed af. Dus ik besloot om eens een keer niet zo cliché het pad te volgen, dit is immers geen bedacht verhaal... Dus ik liep regelrecht het bos in.

Na ongeveer anderhalfuur te hebben gelopen begon het te schemeren, wat had ik nu graag een rugzak bij me gehad dacht ik bij mezelf. Ik besloot om in een stevige pas verder te lopen en een schuilplaats net buiten het bos te maken. Toen ik eindelijk een open plaats door de bomen zag begon ik aan mijn schuilplaats ,ik pakte een aantal takken en plaatste ze vervolgens tegen een andere tak. Toen het eindelijk ergens op begon te lijken, maakte ik een vuurtje. Vervolgens ging ik zitten bij het vuurtje en viel ik langzaam in slaap...

Ineens schoot ik wakker, hoelaat was het? Waarom is het nog steeds donker?
Plotseling hoorde ik een geluid. 'natuurlijk' fluisterde ik zacht in mijn hoofd. 'Dit is Neverland, het zijn huilende kinderen.' Het gejank werd telkens erger mijn hoofd begon te tollen. Ik moest hier weg, zo snel mogelijk. Alleen de vraag was.......Hoe?