My road to Neverland (Nederlands)

Pan

Zou iemand mij missen als ik hier nooit meer vandaan zou komen? Zou iemand mij geloven?.......

Toen ik wakker werd lag Hook te snurken. Ik besloot om hem maar te laten slapen, ik had ook niet graag gewekt willen worden als ik zo lekker lag te slapen....

Ik ging maar eens een wapen maken voor als Pan me kwam halen, ik pakte een steen en sleep het tegen een andere steen zodat hij een scherpe punt kreeg. 'Zo zo, al moordplannen? Dat had ik niet verwacht van zo'n schattig klein meisje.' Ik draaide mijn hoofd naar de richting van de persoon wie dat had gezegd. En daar stond hij, met een triomfantelijke grijns op zijn gezicht. Ik kon hem wel een klap verkopen alleen al om zijn uitdrukking. 'Zo zo, onderschat je me zonder dat je me kent? Eigenlijk verbaast me dat niks.' Probeerde ik zo rustig  mogelijk te zeggen. 'Jij bent zeker niet zo goed in vrienden maken?'
'Gaat jou dat dan ook maar iets aan?'
'Goed, luister ik heb jou nodig om de mensen hier in leven te houden. Er heerst hier een erg dodelijke ziekte die jij kan verhelpen.'
Ik wist gewoon dat hij loog, dat moest wel. Hij had mij helemaal niet nodig om een dodelijke ziekte te verhelpen. Hook was hier al voor Pan machtig was, en hij was toch ook niet dodelijk ziek? Anders had hij mij dat echt wel verteld. 'Ik heb een voorstel.' zei Pan.
'Vertel' zei ik terwijl ik het kapmes dat ik van Hook had gekregen stevig in mijn hand hield. 'Als jij mij helpt zal ik je vertellen hoe je hier wegkomt.'
'Nu wordt het pas interessant.' 'Dus je doet mee?' 'Ik denk er nog even over na.' 'Kom om middernacht naar het strand van dit eiland, als je komt weet ik dat je me gaat helpen.' 'En wat als ik niet kom?'
'Tja, dan zal ik je maar moeten dwingen. Je wilt toch niet dat er iets met je vriend Hook gebeurt?' Door een gevoel van woede en angst sprong ik op en duwde Pan tegen een boom en hiel het kapmes tegen zijn keel aan. 'Hij is niet mijn vriend, hij helpt mij alleen. Er is geen reden om hem pijn te doen. Als je hem dan ook maar aanraakt wil je niet weten wat de consequenties zijn voor jou.' Siste ik van woede. 'Pas op met wat je zegt , liefje' Toen verdween hij in het niets...