Annnyeong! Sooo i think nakita niyo sa title na on-hold ang book na eto. Like sa last chap hindi ito ang orig na author, ako yung peke😂. Ill take over her story for a while. Hindi na kasi nag-update. Nawalan ng gana magsulat yung dongsaeng ko😂😂😂 pag pasensyahin nyo na. Please continue on supporting my Dongsaeng's story para hindi sya tatamarin magsulat😂😂As I've said i'll continue her story for now. Ayaw niya daw kayo ipinaghintay tapos ilang buwan na ang lumipas😂
~♡~♡~♡~♡~♡~♡~♡~~♡~♡~♡
Jena's P.O.V
Lumabas na ako galing sa audition room at nakita kong nandoon sila unnie sa bench pero may napansin ako. Wala doon si Joy unnie.
"Uy nasaan si Joy Unnie?" Tanong ko sa kanila pero hindi ako pinansin. Nasa cellphone lang nila ang atensyon nila. "HOI!" Lumingon naman sila sa akin.
"Hala. Kanina ka pala nandyan? Hindi ka kasi namin napansin." Sabi ni Gelique
"Kasi nasa cellphone yung atensyon nyo. Duhh."
"Sorry na saeng- sandali. Nasaan si Joy?" Tanong ni Johanna.
"Oo nga. Saan na ba siya?" Takang tanong din ni Gelique
"Bakit hindi nyo alam?!" Gulat na tanong ko sa kanila.
"Nandito siya kanina eh! Hindi namin alam na lumayas pala. Hala nawawala si Joy!!" Napraning na sabi ni Gelique.
"Hay nako. Diyan muna kayo hahanapin ko si Unnie." Lumayas ako doon sa kinarunuan nila Johanna at Gelique unnie. Pumunta ako sa receptionist.
"Sillhyehabnida."
(Excuse me please) Sabi ko doon sa receptionist na parang busy sa kanyang trabaho.
"Ne?"
"May i know where is the practice room of BTS?" Tanong ko doon sa receptionist.
"Oh. Miss Lee. Its you. Umm their practice room is at the 2nd floor." Parang naguluhan na sabi niya. Bakit niya alam pangalan ko? Na wirdohan ako doon. Pumasok ako sa staircase para eksersays.😂
Nang madating ko ang 2nd floor ay hindi ako fully lumabas sa staircase kasi may narining ako na nagdadrama sa labas ng staircase.
I listened carefully what was happening.
"Never go near Jena and me again..." tinig ng isang babae. Pamilyar yung tinig na yun pero parang may iba sa tono. Pero bakit niya alam pangalan ko?
"No. You cant order me what to do! I'll never do that... please... forgive me--
*SLAP SOUND*
Hala. Ang lakas nung tunog na yun. Parang ang sakit nun ah. Kaya sumilip ako sa labas. At nagulat ako sa nakita ko....
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
Si Joy unnie at Yoongi.
(OoO)
Nakadapa si Suga habang si ate Joy ay nakatayo at walang emosyon ang mukha pero umaagos ang luha sa kanyang mukha. Tumingin ako kay Yoongi at may marka sa kanyang mukha na parang sampal. No wonder lakas ng tinig. Volleyball player kasi si Ate Joy at ang lakas ng mga spike niya. Gusto ko sanang pumunta kay Joy Unnie pero nakakatakot yung aura niya. Tumayo si Suga at niyakap niya si joy unnie. Pero ngayon umiiyak na si Suga. Malakas na itinulak ni Joy unnie si Suga palayo sa kanya. Lumabas ako sa staircase at niyakap si Joy Unnie.
"Hoi unnie anong nangyare sayo?" Sabi ko at bumuwag sa yakap ko sakanya. Tiningnan ko mukha niya at nanginginig ito.
(O-O) ngayon ko lang nakita siyang ganito-- nakita ko na to. Pero hindi ko alam kailan. Eto ba yung tinatawag nilang Déjà vu?
Tumingin ako sa gawi ni Suga at parang nagulat ito?
"Jena? Neo yeogisseo mwohago issni?" (What are you doing here?) Sabi ni suga at naguluhan ako ng lalo. Bakit niya alam pangalan ko?
"She doesn't remember you as someone she loved but she remembers you as a an idol that doesn't know her. So stop going near us." Naguluhan ako ng bongga. Hindi ko naintindihan yung sinabi ni Joy unnie. Like hindi siya nag korean. Parang sinabi niya ito in Japanese. Hindi ko maintindihan pero feeling ko ang lalim ng sinabi ni Joy unnie kasi lumaki ang mata ni Suga.
(Time skip)
Nasa sasakyan kami ngayon at walang kumikibo kahit isa dahil sa aura ni Joy Unnie. Pati si Manong driver hindi kumikibo. Nung nagpark si manong driber lumabas kaming apat at pumasok sa loob at dumeretso naman si Joy Unnie dun sa kwarto niya.
Joy' P.O.V
Nasa sahig ako ngayon nanginginig ako. Kelan ba ako makatikim ng mahal mula sa iba? Bakit si kuya lang ang nagmamahal sakin? Ganon ba ako ka sama? Bakit ayaw sakin ni mama at papa? Bakit ayaw sakin ng mga taong mahal ko? Bakit lahat sila mahal nila ang iba? Hindi ba ako dapat minamahal? Bakit? Why is the world cruel? Do I even deserve to live? Would they realize that they love me when I die?
Johanna's P.O.V
"Guys ngayon ko lang nakitang ganon si Joy Unnie." Alalang sabi ni Saeng.
Actually. Matagal ko na nakitang ganyan si Joy. Pero tungkol ito nila-- anueba johanna. Secret kasi ito namin Joy. At hindi namin pwede sabihin sa iba. Malalaman niyo yan soon readers. Matagal na namin ito tinago kay Jena.
"Oo nga. Ngayon ko lang siya nakitang ganon ka cold." Pagsinungaling ko
"Anong nangyare saeng?" Tanong ni Gelique kay Jena
"Hindi ko alam..." napatingin sa sahig si Jena.
"Guys. Pupuntahan ko lang si Jena." Pagpaalam ko.
Sa ganitong sitwasyon kailangan ng karamay si Joy. Kapag nakikita niya yung mga taong nagpasakit asa kanya umiiba siya. Kaya ayaw niyang bumalik sa korea. Maraming taong nagpasakit sa kanya. Kung hindi ko siya icocomfort baka may gagawing masama si joy. Pumasok ako sa kwarto niya. At tama nga ako. Balak niyang gumawa ng masama.
"Joy. Tigilan mo na ang pag susuicide mo diyan. Meron pang taong nagmamahal sayo. Nandito lang kami." Kalamdo kong sabi habang si Joy naman ay dumadaling inalapag ang blade na hawak niya. At umagos ang kanyang mga luha. Yinakap ko siya. "Gusto mo ba sabanutin yun?" Tawang tanong ko. Tumawa naman siya
"Ikaw na bahala. Ehheheh."
"Basta. Tandain mo lagi. May nagmamahal sayo. At kami yun joy. Importante ka para samin. Kaya wag mo sayangin ang buhay mo dahil sa taong walang kwenta."
To be continued...
~~~~~~~~~~~~~~~~~
So nagchat ako sa orig author pero hindi sya nagreply. So cess kung mababasa mo to, sorry kung hindi ko nakuha yung permission mo. Tagal na kasi hindi mo nag update😂 please continue on supporting this book. Thanks 4 reading.
