Elbette biliyordum,
Menekşenin kokusuz olduğunu .
Ama vazgeçmedim;
"Bir menekşe kokusunda seni aramak varya" demekten .
İşte boyle birseydi umut...
# # #
Kirpiklerinden düşen
hüznü anımsatır eylül.
Soldurur o hüzün,
içimdeki tüm çiçekleri.
Kaç gibi aklına gelirim.
Kaç gibi özlersin bizi.
Şunun şurasında ne kaldı ölüme.
Toprağa benziyoruz git gide.
Her giden bir virgül bırakıyor.
Gelen devam ediyor yeni hüzünlerle...
# # #
Sadece günler geçiyor.
Yokluğun ise hep aynı yerde.
Beklenen günler adedince.
Gözler hayali seherlerde...
Bulut oldum gökyüzünde.
Gölgeyim artık üzerinde.
Uzaktan uzağada olsa.
Bir umut var yüregimde.
# # #
“gülleri sarı severim; toprağı ıslak…
türküleri yanık, şiirleri hoyrat
havayı nemsiz, çayı demsiz…
bir seni olduğun gibi,
bir seni her şeye rağmen,
bir seni, hala…”
# # #
Karanfil kokulu yarrrr
Bir rüzgârlık mıydı ömrün?
Ki sen sözün ve mananın eksik kaldığı yerde
Üç noktasıydın kalbimin
Ne sözler vermiştik rüzgârlara yenilmemek adına.
Günümüz sevdalarından olmayacak,
Efendimizin Hz. Aişe’ye dediği “kördüğüm” gibi olacaktık.
Kördüğüm çözülmezdi sevdiğim, attığın düğüm neydi senin?
# # #
Aklıma geldikçe ,
İçimi ,
Güneş'ten daha çok ısıtan
Yüreğimde bahar dalları açtıran
Umutlarım var benim . .
Sana dair . . .
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kalbi DUA'msın
PoesíaZüleyha'ca bakışlarıma yakup'ça kör kaldın... Ey benim ahmak yüreğim! Kuyudan gelen her sesi sen yusuf'tan mı sandın...
