The Princessita

The first Meet (Chapter 1)

After 5 years...

Well today 18th birthday nya Febuary 18. At itong araw rin ang pinaka masakit na alaala nya na sana ay hindi nya na maalala. Itong araw rin kasi namatay sa isang napakasamang trahedya ang mga magulang nya. She was 13 years old ng mamatay ang magulang nya sa isang hotel at nakasaksi siya mismo. Una binaril papa niya at nung nagising siya umiiyak na ang mama niya at pinilit syang pinatago sa ilalim ng kama nakita niya lahat kung paano pinatay ang mama niya nakita pa niya papa niyang duguan na pilit nilabanan ang bumaril sa kanila ni mama pero hindi na kinayanan ng papa ng inulit-ulit syang barilin ng mga taong yun at almost 3 years din bago sya makapag recover dahil na trauma siya. Nang dumilat sya araw-araw at maiisip nya na wala na ang magulang nya nahiling nya rin sana kinuha na rin sya at kadalasan pagka gabie binabangongot siya ng pangyayaring iyun. Malala yung nangyari sa kanya yung tipong dinala na sya sa psychatrist ng lolo niya at dun din nag simula kung bakit ayaw na ayaw nya sa birthday nya. Birthday's supposed to be Happy and celebrated with the people you love and be thankful that you were born in this world pero iba pag sa kanya mas gusto nya mapag-isa, magkulong sa kwarto at pumunta sa sementeryo kung saan nilibing ang kanyang mga magulang. She can't celebrate her birthday happily dahil sa tuwing birthday nya maaalala nya kung paano nawala sa kanya ang mga magulang. She blamed herself dahil kung hindi nya sana kinulit ang papa nya na mag bakasyon ng ilang araw sa ibang lugar hindi na sana sila kumuha ng hotel at hindi sana nangyari sa mga magulang iyon. She suffers everytime na matutulog na sya kaya umiinom sya ng sleeping pills para makatulog sya agad. Everytime she was in front of the people she manage to act normal at parang walang nangyari kasi sabi ng lolo nya be professional enough when it comes in dealing other people at hindi hahayang ma down, tapaktapakan at matalo lang sya ng dahil sa isang emotion. That's why she manage to be cold and hide her emotions in front of other people dahil hindi nya gusto ang awaan sya. But she wants love and to be loved. Kahit hindi sabihin ng lolo nya alam nya na sinisisi sya sa pagkawala ng iisang anak nito. Kaya ineexpect nya na hindi rin gusto ng lolo nya mag celebrate sila ng birthday nya dahil naalala rin nito ang pagkawala ng anak nito.

3 pm na ng tumingin sya sa orasan nya kailangan na nyang maghanda Hindi pa kasi sya lumalabas ng kwarto simula pa kaninang umaga humiga lang sya at mahinang umiiyak. Birthday nya ngayon ito ring araw ang ika limang taong pagkamatay ng mga magulang nya. She's dying inside naaalala na namn nya yung nangyari 5 years ago. One traggic night that took her parents away from her. Hindi nya kayang mag celebrate ngayon, hindi nya kayang maging masaya ngayon araw. She decided to move para makapunta na sya sa libingan ng mga magulang. She decided to wear black dress and a black boots kinuha na nya ang bag nya at susi ng sasakyan bago lumabas ng kwarto. Nang makababa sa kwarto nya walang kahit isang katulong ang nag greet sa kanaya dahil simula nuon sinabihan na nya ang mga katulong na hindi sya nag cecelebrate ng birthday at wag na wag syang e greet mabuti't naka-intindi ang mga ito. Pumunta sya agad sa garahe at pumasok na sya kotse nya at pinasibad na nya ito.

EUNICE...

Nangmakarating sa sementeryo agad syang pumunta kung saan nakalibing ang mga magulang. Nilagay na nya ang paboritong white roses ng mama nya at paboritong wine ng papa nya pagkatapos nag sindi at tahimik syang nagdasal. Pagkatapos nyang magdasal kinaka-usap na nya ang mga magulang.
"Hi mom,dad I'm so-sorry for everything what I have done 5 years ago. I know it's my fault hindi ko sinasadya mom,dad. I'm so-sorry!" Umiiyak na sabi niya sa harapan ng yumaong ina at ama. Pilit niya mawala sa isip yung nangyari sa mga magulang. Hanggang ngayon wala paring sagot yung tanong niya nuon kung sino yung pumatay sa mga magulang niya. Bakit nagawa ng mga taong iyon sa kanyang mga magulang. And that is the only question she wants to find out the answer. All her life was miserable, there is no happiness. My parents is my happiness without them I felt lost and sadness was killing me.