Merhaba ben amore yıllardır aklımı karıştırıp duran birkaç şey var bunlardan ilki kalp sizce saniyede yüzbinlercen kan ponpalayan birşey naaıl canlılık verebiliyor yada neden o olmadan yaşayamıyoruz Araştırdım buldumda nedenlerini binlerce belgesel binlerce dergi okudum buldumda yanıtlarını ama biliyorlusunuz birşeyin nedenini bulamadım neden kalbimin acıdıgını neden duygu ve düşünceler acıtır kalbini insanın bu kadar çok benimki çok acıyor hemde neden biri için içten içe yanıyor durduramıyorum silemiyorum beceremiyorum neyse ben bunların en başına dönecegim. Onu ilk gördügüm zaman lise bitmiş üniversiteye hazırlanıyorum heyecanlıyım ve ortama ısınmaya çalışıyorum birkaç gün geçti ve zamanla ben ortama baya kaynaştım vakit geçtikce daha çok insan tanıdım tanıştım neyse birgün güzel bir sabahtı o sabahın güzelliginide kaltıgımdaki havanın tadından ve yüzüme vuran güneşin güzelligi bedenimi sonrada ruhumu ısıtmıştı zaman sonra biraz kendime geldikten sonra kahvaltımı yaptım evdekilere günaydını verdim çıktım çok mutlu hissediyorum ama kendimi nedensiz anlatamam otobüse bindim kulaklıkla yolculuk başladı kısa bir süre sonra indim başım önümde giderken Kaldırdıgım anda o gözüme çarptı zaman durdu sanki kimse hareket etmiyor sadece benle o vardık caddenin ortasında doya doya bakmak istedimm ve önümden geçip gitti binlerke kez arkama bakmışımdır sonra okulumun üst katına çıkıp bir çay alıp düşünmeye başladım dışarıyınizleye izleyen sonra. Dayanamayıp balkona çıkıp bir sigara yaktım dumanla beraber onu çekiyordum içine sanki öyle bir mutluluk öyle bir sevgi kötümüdür iyimidir bilinmez ama hayatımın orta yerine koymuştum onu o dünyanın merkezi o döndükce bende dönüyorum avare gibi neyse derse girdim derstede o biryere odaklanmışım ama sadece o sadece o düşünemiyorum başka birşey tırnaklarını yemeyen çocuk tırnaklarımı ıssırıyorum hayla anlam veremiyorum nasıl bir insan bir insanı bu kadar. Sevebilirmi.
