The Love of My Life (ONGOING)

THE KISS

Hi guys! Salamat po sa mga nagfollow sa akin at sa mga nagadd ng story na ito sa RL nila. This update is purely kwento at emote ni Val. Enjoy reading!!! Please leave a star if nagustuhan po ninyo 😍
-rak

VALENTINE's POV

Ayaw papigil ng mga luha ko sa pagpatak. Masyado ata akong naapektuhan ng pelikulang ito. Kundi ba nman kasi nanadya GIO din ang pangalan ni Enrique Gil. Ang saya di ba? Tapos tagos pa sa puso  ang mga linyang "Pangit ba ko? Kapalit palit ba ko? But WHY?" Bakit nga ba? Bakit ko nga ba hinahayaan ang sarili ko na maging ganito kakawawa. Nang-aamot ng oras! Naghihintay ng libreng panahon, pansin at pagmamahal. Ilang taon akong naghintay. Don't I deserve na mahalin ng ako lang? Ng walang kaagaw? Yung hindi ako laging second choice. Yung hindi ako pinagpilian na lang! I don't deserve this.. I deserve to be loved! I deserve all the attention mula sa taong mahal ko. Pero kahit anung kumbinsi ang gawin ko sa sarili ko na hindi na tama ang lahat ng ito, mahal ko talaga si Gio! Mahal ko siya at kaya kong pagtiisan kahit tira tira lang ng oras niya. Tanga? Martir? Bobo? Kabit? Call me names pero mahal ko siya talaga at ipaglalaban ko iyon hangga't nakakakita ako ng kahit kaunting pag-asa na pwede niya akong piliin.

I was really engrossed in watching and crying when I felt Altair's arms suddenly wrapped around me. I just continued crying. Hindi ko alam pero I felt safe and sound while feeling his warmth. Altair's presence is telling me that everything will be alright. My heart is pounding very fast as I felt his lips in my cheeks. Mabuti na lang at madilim sa sinehan kaya't hindi niya makikita ang pamumula ng buong mukha ko. Yumuko ako upang itago ang hiya at pakalmahin ang puso ko. Wala na akong maintindihan sa palabas. Ang tanging naiisip ko lang ay katabi ko si Altair at ipinagtataka ko ang sobrang bilis ng tibok ng puso ko. We stayed like that for a couple of minutes. He held my chin at bahagyang iniangat ang mukha ko, sapat para magtama ang mga mata namin. I see tenderness and another emotion I can't explain in his eyes. He tilt his head at dahan dahang inilalapit ang mga labi niya sa labi ko. I was stunned and statued. Hindi ko alam ang gagawin ko. I just closed my eyes and wait. It felt as if kaming dalawa lang ang nandito sa lugar na ito. His lips landed on mine and suddenly moved. Hindi ko alam pero para akong nakuryente and I can't help but mimicked what he is doing. He nibble my upper lip and do the same in my lower lip. This not my first kiss but this is definitely my "official first real kiss". Kahit si Gio ay hindi pa ako nahalikan ng ganito. This kiss is so passionate. Ingat na ingat si Altair sa paghalik sa akin na para bang isa akong mamahaling kristal. Tears suddenly fell from my eyes.This kiss is very overwhelming! It sends thousands of promises and love. How can he make me feel this special with just one kiss? Lalo akong naiyak. Could it be??? Biglang huminto si Altair sa paghalik sa akin. Gulat siyang napatingin sa akin at pinunasan ang luhang pumapatak sa mga mata ko at niyakap ako. Napahikbi na lamang ako.

"Shit Val, I'm sorry! Napakaungentleman ko and..."

Hindi ko na narinig ang iba pang sinasabi ni Altair dahil kumalas na ako sa mga yakap niya at lakad takbo na akong umalis sa lugar na iyon ng magulong magulo ang isipan.

=========

It's been two weeks since the cinema incident. Dahil sembreak nman at sobrang miss ko na si Mama ay pumayag akong magbakasyon muna dito sa Sta. Maria since dad is out of the country for a month long convention ay pumayag ako. 2 long weeks yet parang hanggang ngayon ramdam na ramdam ko pa din ang mga halik ni Altair sa akin. It really confuses me. I should be broken hearted by now. Sa loob ng 2 linggong pamamalagi ko dito kay Mama sa Sta. Maria ay wala ako ni anumang balita kay Gio. Matapos niya akong hindi siputin nung araw na yun ay parang walang nangyari. What should I expect? Nasasanay na ba ako? Sanay na ba akong wala siyang oras sa akin? Na spare tire niya lang ako at maalala lang pag gagamitin na. Nasasanay o napapagod? Mula sa kwarto ay lumabas ako sa veranda. Dala ang cp at bluetooth speaker ko ay pinagmasdan ko ang papalubog na araw. Napakaganda talaga ng sunset. Kung ang ibang tao ay nalulungkot sa paglubog ng araw, ako nman ay very hopeful dahil para sa akin sunsets remind us not to worry because tomorrow is just another day..another day to live ...another day to love. For two long weeks na nagstay ako dito sa Sta. Maria ay napagdesisyunan ko ng tapusin ang lahat sa amin ni Gio. If he really does love me ay siguro nman it is already his turn to prove his love for me. Pagod na ko. Pagod at magpapahinga lang. Mahal ko siya. Matagal ko na siyang mahal eh. Hindi nman basta mawawala iyon. I just realized na ano nga ba ang kaibahan ko sa kabit ni papa kung hindi ko titigilan ito. I will never be like her! NEVER! If he really loves me, he will choose me. AKO O SI CARRIE? SI CARRIE O AKO!
My attention was captured by a creaking sound coming from the gate. May bisita si mama? Sino nman kaya? I grabbed my fon and happily walk downstairs only to be stunned sa bisita ni mama na nakatalikod sa akin, may bitbit na pagkagagandang bouquet ng bulaklak sa mga braso niya habang masayang nakikipagtawanan kay Mama...

"Altair?"

Altair suddenly turn around and gave me a shy but very sincere smile. And shemay... hindi ko yata kayang pakalmahin ang pagaalburoto ng puso ko. Shocks! ANG GUAPO!!!!