Naranasan nyo na bang magsakipisyo? paano kung malaman mo na para lang pala ito sa wala? parang… mema
ang kwentong ito ay galing sa koleksyon ko ng mga short stories mula sa aking bedtime story notebook
May kakilala ako, si Joan, isang highschool student, mabait siya, at ibibigay ang lahat para sa mga kaibigan niya.
Isang araw may kinuwento siya sa akin, maluha - luha pa siya noong nagsalaysay siya sa akin
eto ang kanyang pagsasalaysay
Isang araw, pinakiusapan siya na magintay siya sa isang train station, dahil alas otso daw sila magkikita - kita dahil may importanteng lakad daw sila ng kanyang mga kaibigan.
So dahil sa promise nagintay nga siya, alas otso, nasa istatsyon siya ng LRT ng Tayuman dahil sabi, tayuman daw, ilang beses nang huminto ang tren, wala pa rin sila…
Naglalakad ang oras, anduun pa rin siya, pasado alas dose na, nakaramdam na siya ng gutom… pero naghintay pa rin siya, nakikita siya ng tao, sinasabihan na siyang sumakay na ngunit di pa rin dahil nagtitiwala siya na darating ang kanyang mga kaibigan.
naglakad na naman ang oras, pasado alas sais na ng gabi, wala pa rin sila… May nagmagandang loob na bigyan siya ng pagkain para makakain na siya… umaasa siya na pupunta na sila ngunit wala pa rin
Lumalakad ang Oras
Makalipas ng 3 oras, papasara na ang istastyo ng tren, wala na talagang pag - asa na dumating sila… malungkot siya, inalalayan siya ng Guard at sinamahan siya sa Jolibee para kumain, halatang gutom na siya, pero nagpapakita pa rin siya ng manners… .
Ang masakit ito, nalaman niya na sinet - up siya ng kaibigan niya, niloko siya, sa sobrang galit niya dahil sa ginawa sa kanila, pinutol niya ang komunikasyon niya sa cellphone, binolock niya sa twitter
etsetera
Simula noon pag tuwing magkikita sila sa eskwelahan, siya na ang umiiwas, di niya tinutulungan sa lahat ng gawain.
ang kanyang huling salita ay “walang pakialamanan, nangialam ako sa inyo dahil concern ako at sinabihan nyo ako, sinira nyo ang tiwala nyo sa akin, bahala na kayo sa inyo, wala na akong pakialam sa inyo”
sa huli ay nagsisi sila, ngunit di na nila maibabalik ang tiwalang sila mismo ang sumira
Kaya ang aral : wag sisirain ang pangako at wag masyadong magsakripisyo, kailangan ibalance ang lahat - lahat
Pasensya na po kung ganyan yan dahil sa may dinaramdam ako habang sinusulat yan
