Babası eve sonunda dönmüştü. Neredeyse 4 yıldır babasını görmemişti. 4 yılda bayağı büyümüştü. Ama yıllar sadece onu değil babasını da değiştirmişti. Bir zamanlar yüzünden gülümsemesi eksik olmayan, neşeyle dolup taşan bir adam adam olan Don Alexander De La Vega şimdi ağlamamak için kendini zor tutuyor gibiydi. Bir zamanlar babası kaptanlığıyla gurur duyar ve işine saygısından hep evden çıkmadan önce üstünün başının düzgünlüğüne dikkat ederdi. Şimdi ise sokaktaki bir dilenciden tek farkı üzerindeki kaptanlık ceketi ve göğsüne iliştirilmiş yolculuğun başında kral tarafından verilmiş eski, kirden üzerindeki sembolün zor seçildiği madalyonuydu. Ama bütün bunların bir sebebi vardı tabi..
