Vusala

2. Bölüm: "Bana birşey olmaz"

Mete bir daha gelmeyeceği için üzülmüştüm. İlk defa böyle iyi biri tanımıştım.

"Ee sonra ne oldu?" diye soruyor Ebrar. Ona Mete ile gecirdiğimiz vakitleri anlatıyorum.
Ders zili çalınca "iyi madem ben sınıfa gidiyorum." diyince Ebrar'da arkamdan ayaklanıyor.
Sınıfa girdiğimde sırama oturup defterlerimi çıkarıyorum.
Yağız kollarını sıvıyarak sınıfa girdi. Saçları oldukça dikkatimi çekmişti.
Saçlarına baktığımı görünce "Hayırdır aşık mı oldun?" dedi.
"Aa yok ya senin nerene aşık olucam be."
"Belli olmaz." dedi ve sırıtarak yanıma oturdu.

Yağız yanıma oturunca kolundaki dövmeyi daha yeni farkettim. Dövmeside güzeldi, günah olduğunu biliyorum ama bu zamana kadar dövmeler hep ilgimi çekmişti.
"Hoca sınıfa girdiğinde dövmeni görürse ne yapacaksın?"
"Bana birşey olmaz." deyip sırıtarak kestirip attı.
Evet Yağız doğru söylüyordu ona birşey olmaz hiçbir zaman da olmuyor zaten. Bir hata yaptığında suçu ya başka birinin üstüne kalıyor yada affediliyor.
Hoca sınıfa girince, girer girmez hemen on beş gün önce verdiği okuma ödevini soruyor. Çoçukmuyuz abi biz, ne okuması. Tabii ki kimse ödevini yapmadı. Hoca da bunu anlayınca susuyor tabii.

Zil çalınca, defterlerimi toparlayıp çantama koyuyorum, kabanımıda giydikten sonra çantamı alıp okuldan çıkıyorum.
Aradan beş, on dakika geçtikten sonra eve varıyorum. Çantamı salonun ortasına fırlatıp odama çıkıyorum. Annemin bağırışlarına kulak asmıyorum, çünkü her gün aynı durumu yaşıyoruz.

Üstümü değiştirdikten sonra telefonumu alıp kendimi yatağa atıyorum. Yine kendi kendime saçma saçma fotoğraflar çekilirken annem aniden odama giriyor.
"Ne var anne?"
"Sus kız, çantanı niye atıp kaçıyorsun." dediğinde susmuştum, çünkü buna uyduracak bahanem yoktu.
"Anne çok yorgunum çıkar mısın odamdan."
"Bana cevap verme kız." dedi ve ayağındaki terliği eline aldı, bana atmak için hazırlanıyordu.
"Ya anne." diye bağırdım ve terliği tam anlımın ortasına yedim. "Ahh." diye mırıldanarak başımı okşamaya başladım. Annem güldü. "Oh iyi oldu, hakettin."
"Acımadı ki acımadı ki." güldüm.

Annem odamdan çıkınca sonunda rahatıma kavuştum. Anne terliği acıtmaz diye birşey yok. Aslında, annemle böyle tartışınca, onu sinirlendirmek hoşuma gidiyor. Sinirlenince çok tatlı bir kadın oluyor. Okulda çok fazla yoruldum, biraz kestirmem gerekiyor. Telefonumu kapatıp masanın üstüne koyup, gözlerimi kapıyorum.

Okuyucularıma;
Merhaba canlarım sizi çok seviyorum biliyorsunuz, vote ve yorumlarınızı eksik etmeyin.

❤ bu kalp sizin için..