Karşımdaydı ve gülümsüyordu bana o an sevinçten ağlayacak gibiydim.Nasıl bir anda kendine beni bu kadar bağlamıştı anlayamamış şaşkın şaşkın ona bakıyordum.Bana ne yapalım dediğinde göz göze geldiğimiz o an kalbim öyle bir şekilde atıyordu ki gözlerinde ki o ışık beni benden almıştı.Düşünmekte zorlanıyordum istediğin yere gidelim diyebilmiştim sadece.Bir kafeye geçtik karşı karşıya oturduk ama elim ayağım heyecandan öyle bir titriyordu ki konuşabileceğimi zannetmiyorum ama onun o sıcaklığı herşeyi bir anda değiştirdi sorular soruyordu sürekli ben ise onu izliyordum sadece o kadar güzeldi ki insanları anlamıyordum nasıl ona bu şekilde söylemlerde konuşabiliyorlardı.Birde gülüşü vardı o güldüğünde dudaklarının yanındaki o şirin çukur o kadar güzeldi ki hiç bitmesin istiyordum o an.Limonlu pasta istemişti garson yok dediğinde onun o gerginleşen yüz ifadesi sanki kendime bakıyordum.Öyle güzel yiyordu ki pastasını bir ara dalmışım sadece ona bakıyordum bir anda göz göze geldik yine gülümsedi.O gülüş için ne yapılmaz ki.İnsanların yapma diyişleri bir anda aklımdan gitmiş göğsümdeki acı şiddetleniyor nefesim daralıyordu.Kalbim ilk defa bu kadar canlı gibiydi öyle böyle o gün bitmişti ama telefon numarasını istemiştim o kadar güzel kızla oturup konuşmuştum ama hiçbirinin numarasını isteme bile istememiştim.Onu otobüs durağına bırakırken bile hala konuşuyordu.Öyle tatlı geliyordu ki konuşması ders anlatsa bile dinlerdim.Birde aynı anda sinirlenmiştik durakta.Tamam dedim evet bu o ama nasıl olacak geçmişimle yargılarsa beni ne olacaktı.Otobüsü gelmişti tokalaşırken aynı anda görüşmek üzere demiştik.İçimden haykırmak geliyordu arkasından seviyorum ulan diye.Yarın Abanta gidicekti ona wattsaptan mesaj atmıştım ama cevap vermemişti bir an dedim nasıl unutursun çok istersen hiçbir zaman olmaz diye.Daha sonra şansımı instagramdan denemiştim cevap vermişti.İlk defa biri bana dikkat et demişti.Ama o öyle bir detaydı ki o yanımdayken ondan başka bişi dikkatimi çekemezdi...
