DELİLER HASTANESİ

•PENCERE•

Medya Deniz

Gözlerimi açtığımda başım da felaket bir ağrı vardı.Yana baktığımda bir pencere gördüm.Ve..ve DENİZ.Deniz bana o pencereden bakıyordu.Gerçek mi bu diye gözümü kapatıp açtığımda Deniz i göremedim.

Anlamıyorum. İyicene görmek için kalmaya çalıştım.Ama..ama kollarım bağlıydı. Ayaklarımda aynı şekilde. Çok panik yapmıştım.. Başıma ilk defa böyle bir şey geliyordu.Çığlıklar atmaya başladım.Hayır.Kimse beni duymuyordu.

Pencereye baktığımda Deniz kaşlarını çatmış bana bakıyordu.Ona doğru bağırmaya başladım.

"Nolur Deniz ,yalvarırım yardım et "

Ve ağlamaya başladım.Denize baktığımda kaşlarını çatmış bana bakıyordu.Kafasını hayır anlamında salladı.Ve gitti.

Daha çok bağırmaya başladım. Ve o an bir şey fark ettim.Odada bir kamera vardı. Kameraya doğru bağırmaya başladım.

"Çok mu zevk alıyorsunuz beni bu halde görmekten ha çok mu?"

Çığlık attığım sırada kapı açıldı.Bir hemşire elinde iğne ile içeri girdi.

"Hayır ben sakinim bana o iğneyi yapmayın ne olur yalvarır ım"

Bir yandan ağlıyor bir yandan da ısrar ediyordum.

Hemşire beni tuttu ve iğneyi boynuma batırdı.

Zihnim kapanmadan önce son gördüğüm Deniz in sinirli yüz ifadesiydi.
❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤

Uyandığımda kolların hala bağlıydı.Alışmıştım artık. Ve aklıma bir şey geldi.

Artık Furkan ve Dicle benimle hiç konuşmuyordu.

"Ne oldu Furko?Ne oldu Diclo? Sizde mi beni terk ettiniz ? Küsmüsünüz?"

'Hyr küs değiliz ama sen bizi hiç umursamıyorsun  konuşmuyorsun'

'Özür dilerim'dedim içimden ama cevap alamadım.Ağlamaya başladım .Bu hayatta herkes beni terk ediyordu.

Önce babam.sonra annem ,aklım.Ve şimdide hayattaki tek dostlarım.

O sırada karnım guruldadı.Günlerdir açtım.Kameraya doğru ben acıktım dedim.5 dk sonra kapım açıldı doktorum ve bir hemşire yanıma geldiler. Doktorum kollarımı açarken hemşire yemeğini koyuyordu.

"Bu gün dışarı çıkabilirsiniz tüm hastaların bahçeye izni var."

"Saol ya bizimde insan olduğumuzu hatırladınız."

Doktorun biraz sinirli bir şekilde dışarı çıktı.Arkasından sırıttım.

Ben yemeğimi hayvan gibi yerken hemşire başımda bekliyordu.Çatalla kendime zarar verebilirmişim(?)..

Pencereye baktığımda Deniz beni izliyordu. Kaşları yine çatıktı.

'Çok şaşırdım(?)'

Furkanın sesi ile

"Beni bırakmadın Fukoooo"

Diye bağırdım.

Hemşire bana telaş ile bakıyordu.

Gülüyordum.Beni bırakmamışlardı.

Hemşire doktora seslendiğinde hala gülüyordum.Deli gibiydim.

Sen zaten delisin!

Diyen iç sesime dışımdan içimden küfür ediyor Ben DELİ değilim diye çığlıklar atıyordum.Ama arada gülüyordum.

Doktorlar içeri girdiğinde tepsiyi fırlattım. Her yer yemek olmuştu.

Saçlarımı yolmaya başladım.Doktorlar beni tutmaya çalışıyordu. Hayır başaramıyorlardı.Beni kontrol edemiyorlardı. Gülmeye başladım. Doktor beni o sırada tuttu ve iğneyi batırdı.

Bilincim kapanmadan önce gözümden bir damla yaş aktı.

❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤

Uyandığımda odamdaydım. Kolların bağlı değildi. Yataktan kalkıp penrecenin yanına gittim. Denize baktığımda yatağında oturmuş bir şey düşünüyordu. Cama tıkladığımda bir an panik yaptı. Bana baktığında gülümsedim. Şaşkınken çok tatlıydı.

Cama yaklaştı. Elini pencereye koydu. Bende onun elinin üstüne koydum. Camın ardından bile ellerinin sıcaklığı belli oluyordu. Benim ellerin daha soğuktu.

Bir anda ne yaptığını fark etmiş olucakki elini çekti. Ve bana şaşkın bir şekilde bakmaya başladı.

Benim elim hala penceredeydi. Bana çok garip bakıyordu. Ama ben anlamıyordum.

Yatağına geri döndüğünde ağlamaya başladım. Geri pencereye geldi. Ağzından buhar çıkarttı. Ve buharın üstüne AĞLAMA yazdı. Ağlamayı kestim. Ve geri yatağına gitti.

Bende üstümü değiştirdim. Ama bana dar olan kıyafetlerim üstümden düşüyordu. Çok zayıflamıştım.Hastanenin yemekleri iğrençti. Ve azdı. Bende mecbur yemiyordum. Evimdeyken durumumuz iyidi. Her çeşit yemeğimiz olurdu. Yatağa oturdum.Kameraya doğru

"Sevinç Hanımı çağırın! Hemen!"

Bir süre sonra içeri Sevinç Hanım girdi.

"Nehircim beni çağırmışsın "

"Evet"

"Sorun nedir?"

"Ben babamın resmini odam da istiyorum"

"Babanı çok mu sevmiyorsun?"

"Evet..Seviyordum .."

"Ah tatlım çok üzüldüm."

"Neyse fotoğrafı getiricekmisiniz?"

Bir süre düşündü. Sonra gülümseyip

"Evet" dedi.

Cevabıyla sırıttım.

"Ama bazı şartlarım var"

Şartlar beni durdurabilir mi?

Asla!

"Kabul"

💟

Evet canlarım.Okuma sayısı yüksek ama voteler çok düşük. Lütfen okuduysanız beğenin..

2.bölüm yakında gelecek..