Revenge (Voltooid)

Hoofdstuk 23

Na school heb ik Liv weer opgezocht en ben ik meegelopen naar haar kamer. De teleurstelling is groot als ik nog steeds Bella niet in de kamer zie. Hoe lang zal het nog duren tot ze terug komt?

"Liv?" Probeer ik Livs aandacht te trekken. "Hm?" Zegt ze zonder op te kijken van haar laptop.

"Ken je die Kate?" Vraag ik eerst. "Die van Zoey?" Ze kijkt op.

Ik knik en zeg, "Ze vroeg of we met z'n drieën gingen uiteten." Ik frummel onzeker aan Bella's dekbed.

"Hoezo?" Vraagt ze verward. "Ze wou ons beter leren kennen." Leg ik kort uit.

Na Livs toestemming bericht ik Kate het nieuws, Kate en ik hadden nog nummers uitgewisseld op school. Ik meld Liv de tijd en ga dan weer naar mijn eigen kamer.

**

Het is nu half vijf en over een half uurtje hadden we afgesproken met Kate. Ik doe nog even wat deodorant op en loop de deur uit.

Als ik binnenkom bij Liv is ze, natuurlijk, nog niet klaar. "We gaan met Kate, niet met een jongen." Lach ik de badkamer in. Ik weet niet waarom, maar weer ben ik teleurgesteld dat Bella in de tussentijdse uren niet terug is gekomen.

Liv komt de badkamer uitgelopen in haar witte jurkje en gaat op haar bed zitten om haar hakken aan te doen, ik zit inmiddels op Bella's bed.

"Ben je nu al klaar?" Lach ik sarcastisch geschrokken als ze opstaat en haar sleutels van het bureau pakt. Zonder iets te zeggen, trekt ze lachend de deur open en lopen we richting de lift. Ik hoor voetstappen op de trap naast de lift, maar op dat moment sluiten de deuren.

Na een stukje lopen, komen we aan bij het restaurant en zoeken we een leuk plekje terwijl we wachten op Kate. Al snel rinkelt het belletje die boven de deur hangt, met andere woorden, iemand komt binnen.

Ik kijk naar rechts en zie vanaf hier Kates blauwe ogen al. Als ze ons niet ziet zitten, gaat ze zelf aan een tafeltje zitten. Ik loop naar haar toe en neem haar mee naar ons tafeltje. "Je ziet er goed uit, David." Fluistert ze ondertussen in mijn oor. Ik glimlach enkel naar haar en ga snel naast Liv zitten.

Elke keer als het belletje weer afgaat, kijk ik om. Alsof het een tik is geworden in dit half uurtje. We vertellen de ober wat we willen eten en wachten tot we eerst het drinken krijgen.

Liv meldt dat ze naar de wc moet en ik kan haar wel uitschelden, heeft ze niet gezien hoe ongemakkelijk ik het vind met Kate? God zijn dank blijft Kate tegenover mij zitten en niet op het nu lege plekje van Liv.

Weer gaat het belletje af en weer kijk ik.

Fuck.

Bella's POV
Samen met Daniel sta ik te wachten tot we het vliegtuig in kunnen, we hadden allebei snel tickets gekocht. Tot nu toe is hij helemaal niet meer ongemakkelijk geweest of over David begonnen.

Na vier uur landen we weer en nemen we een taxi naar het studentenhuis. Het is half vijf als we de trap oplopen, de lift was net naar boven dus we besloten om met de trap te gaan. Scheelt dat ik alleen een tas bij me heb, Daniel daarentegen heeft een koffer én een tas. Geen idee hoelang hij had gepland om daar te blijven.

Ik moet lachen van zijn gestuntel terwijl we nog zo'n drie trappen omhoog moeten. Als we de laatste trap op komen, hoor ik de liftdeuren sluiten, maar besteed er verder geen aandacht aan. De laatste treden ren ik, zodat ik toe kan kijken hoe Daniel zwetend de laatste treden loopt.

Ik steek de sleutel in het slot en draai het om. Tot mijn verbazing is Liv en/of David er niet, wel is mijn bed een hoopje.

"Ik heb honger." Treur ik als ik op mijn bed ga zitten. "Trek," Verbetert Daniel me grijnzend. "we kunnen wel naar dat restaurantje?" Stelt hij voor.

Ik knik en zeg, "Ik mag vast wel een jurkje van Liv lenen toch?" terwijl ik opsta.

Na twintig minuten ben ik al klaar en heb ik Livs rode jurk aangedaan, haar witte kon ik niet vinden. Ikzelf vind dat de rode kleur heel mooi uitkomt met mijn bruine haren en bruine ogen. Ik besluit om er maar gewoon mijn gympjes onderaan te doen als ik ook Livs hakken niet zie staan, ze zullen wel weer een feestje hebben.

Na nog vijf minuten lopen we de kamer uit onderweg naar het gekozen restaurant. Als we daar binnenkomen rinkelt het belletje boven mijn hoofd wat me laat giechelen. Daniel slaat zijn arm om mijn middel en trekt me mee naar de balie om een tafel te kiezen. We krijgen een tafel aangewezen en lopen er zelf heen met nog altijd Daniels arm om mijn middel.

Als ik naar de tafels kijk waar we langs lopen zie ik vier heel bekende ogen. Ik kan mijn eigen ogen niet geloven en glimlach alleen terwijl ik zachtjes mijn hoofd schud. Op dit moment ben ik maar al te blij dat Daniels arm is waar hij is, om mijn middel. We gaan drie tafeltjes verder zitten en ik voel Davids ogen op mij gericht. Ik besluit naar de wc te gaan.

Ik duw de deur van de wc's open en wacht tot David komt. Ik weet dat hij komt.

Er klinkt een wc die doorgetrokken wordt en vervolgens gaat er een deurtje van slot. Liv.

Hij is niet alleen met Kate?

"Bella!" Lacht ze en knuffelt me. "Heb je David al gezien?" Vraagt ze en maakt zich los van de knuffel. Op dat moment vliegt de deur weer open en verschijnt zijn hoofd, wat voelt alsof ik het maanden niet heb gezien, in de deuropening. Liv doet het beste wat ze kan doen, ons alleen laten.

"Is het waar?" Is het eerste wat ik vraag als we elkaar een paar seconden aanstaren. "Dezelfde vraag voor jou." Zegt hij koeltjes.

"Als je het van haar hebt gehoord waarschijnlijk niet."

"En waarom zou zij liegen?" Probeert hij het op te nemen voor haar.

"Omdat dat het enige is wat ze doet! Ze liegt alles bij elkaar om mijn leven te verpesten." Hef ik mijn stem.

"Ze valt best mee." Haalt hij zijn schouders op. Kan het nog erger?

"Wat heeft ze tegen je gezegd?" Is mijn tweede vraag.

"Hoe vaak heb je het met Mason gedaan?" Stelt hij zijn eigen vraag.

Jep, kan altijd erger.

"Niet." Meen ik. "Isabella.." Begint hij.

"David!" Roep ik. "Ik heb het nooit-" Wil ik verder gaan, maar hij onderbreekt me.

"Ik zag toch hoe hij naar je keek al die tijd!"

"Hij naar mij, ja! Dat zie ik ook wel! Maar ik heb nog nooit zo naar hem gekeken." Roep ik terug.

"Heb je het met Daniel gedaan?"

"Heb jij het met elk meisje op deze school gedaan?" Kaats ik terug.

"Alsjeblieft David, denk na." Zeg ik als hij zwijgt na mijn vraag. "Waarom zou je haar geloven als je haar niet eens kent?" Ga ik verder.

"Ik ken jou ook niet." Hij kijkt op. Outch. "Dat gevoel heb ik." Voegt hij eraan toe.

"Dan is dat wederzijds als het waar is wat Daniel allemaal over jou heeft vertelt."