" กูจะเอาตัวนี้"
" .... "
" มึงไม่ต้องมาทำหน้ามุ่ย มึงไม่น่ารักหรอก กูอยากได้ตัวนี้ไปจ่ายเงินด้วย"
" .... "
" ไอ้เชรี่ยมึง! หูน่ะมีไหมหา! กูจะเอาตัวนี้! เห็นไหมว่ามติเอกฉันท์ กู รีกาโล ของขวัญ ชอบตัวนี้! พวกกูจะเอาตัวนี้!"
โฮ่งๆๆๆ
เอ๊~ เอ่ เอ๊ะ
ชิ สามเสียง
กูยอมแพ้ก็ได้วะ
แล้วผมก็ต้องหอบหิ้วไซบีเรียนขนขาวตาสีฟ้ากลับคอนโดแทนที่จะได้คิงชาร์ลตัวที่สองกลับบ้าน ความจริงผมก็ไม่อยากยอมแพ้หรอกนะเพราะผมเป็นคนจ่ายตังค์ แถมไอ้ไซบีเรียนตัวนี้ก็โคตรแพง เห็นว่ามันเป็นพันธ์หายากเพราะขนมันเป็นสีขาวปรอททั้งตัว พูดง่ายๆ ก็คือ มันเป็นหมาเผือก แต่ไม่ใช่พันธุ์เผือกทีแท้เพราะตามันสีฟ้า สรุปคือ เพราะมันตัวสีขาวเหมือนผม ไอ้ไพรซ์มันเลยบอกว่า อยากเลี้ยงเอาไว้ให้เป็นลูกของเรา เพราะเรามีลูกที่หน้าตาเหมือนมันตัวหนึ่งแล้ว(คือรีกาโล) ดังนั้นลูกตัวที่สองต้องหน้าตาเหมือนผม
สรุปคือ...
กูหน้าตาเหมือนหมาเลยต้องหาหมามาเพิ่ม หรือว่าหน้าหน้าเหมือนกูมึงเลยอยากเลี้ยงวะ
แล้วกูต้องหน้าตาเหมือนหมากวนประสาทนี่ด้วยเรอะ!
" กูตั้งชื่อแล้ว ชื่อ เพรสเซนต์ ( Present ) ที่แปลว่าของขวัญไง ทีนี้กูกับมึงก็มีของขวัญคนละตัว ดีไหมเพรส"
หงิง~ โฮ่งๆ โฮ่ง!
เออนะ อยู่บ้านกูมาไม่กี่เดือนไอ้ไพรซ์เริ่มพูดภาษารีกาโลได้เหมือนกูแล้วเนี่ย เก่งจริงมึง
ผมมองไอ้ไพรซ์ที่เล่นกับไอ้เพรสระหว่างรอจ่ายเงินกับรับใบรับประกัน อืมมม ความจริงไอ้เพรสมันก็น่ารักดีน่ะนะ ถึงจะไม่เหมือนรีกาโลพีที่ผมอยากได้ แต่ถ้าทั้งสามตัว(?)ชอบก็คงโอเคล่ะนะ

YOU ARE READING
คุณเพื่อน คุณแม่ คุณภรรยา (YAOI, วาย, BL, BOYLOVE ,เรื่องสั้น)
Short Storyเรื่องสั้น:: ถ้าไม่ฮาก็คงเครียดแทน