Do you love me||Sirius Black

Hoofdstuk 22

De volgende ochtend was ik blij met Lily aan het praten over mijn date want ze wilde echt alles weten.

'En toen!' Riep ze de hele tijd blij.

'Hee' hoorde ik opeens iemand achter mij zeggen en Jason drukte een kus op mijn wang.

'Ik moet vanmiddag trainen kom je kijken' vroeg hij terwijl ik me omdraaide.

'Ja tuurlijk'

Hij glimlachte breed en liep weer terug naar zijn eigen tafel.

'Ik vind hem echt vreselijk' mopperde Sirius boos en ik keek hem aan.

'Het is jou vriendje ook niet' zei ik enkel met een glimlach en Sirius glimlachte boos terug.

'Nee maar kom op! Hij loopt ze op te scheppen over Quidditch! En hij bakt er niks van' zuchtte hij boos en ik keek hem verbaasd aan.

'Ravenclaw doet het volgens mij best wel goed in de competitie' zei ik toen en ik wist dat dat Sirius helemaal boos maakte.

'Goed? Goed! Ben je gek! We maken ze in' riep hij en ik hoorde Remus naast mij geïrriteerd brommen.

'Remus gaat het?' Vroeg ik medelevend toen ik zijn witte gezicht zag.

'Prima Rose! Geweldig kan je nu je mond houden' snauwde hij naar mij en ik keek hem verbaasd aan.

'Rem?'

'Man Rose! Ga toch tegen iemand praten over je oh zo leuke leventje' zei hij dit keer boos en ik ging staan.

'Prima, he als je me zo erg vind kan je het ook normaal zeggen' siste ik boos.

'Rose! Hij bedoeld het niet zo..' Hoorde ik Lily nog zeggen maar ik liep al weg.

Wat was er nou aan de hand met Remus.

Het sloeg nergens op.

'Heee' hoorde ik iemand opeens zeggen en Jason kwam naast mij zitten.

Ik glimlachte alleen naar hem en ik legde mijn hoofd op zijn schouder.

'Gaat het?'

Ik haalde mijn schouders op maar ik gaf geen antwoord.

Hij vroeg ook niet meer verder wat ik fijn vond.

'Mijn ouders zaten ook in Gryffindor' zei Jason toen opeens.

'Die van jou?'

'Slytherin... Alle twee' zei ik alleen maar en hij keek mij aan.

'Maar jij bent helemaal niet gemeen'

Ik glimlachte alleen maar.

'Ik lijk ook helemaal niet op mijn ouders' zei ik alleen maar en hij knikte.

'Ik ben ook het buitenbeentje van de familie, vreselijk ze kijken altijd zo op je neer' zei hij toen en ik kreeg een brok in mijn keel.

Hij wist helemaal niet hoe het was om het buitenbeentje te zijn van de familie!

Het geschreeuw, de geestelijke en fysieke mishandeling die er altijd was...

Nooit was ik goed genoeg...

Nee mijn zus was altijd beter.

Ik sprong uit het niets op van de bank en ik voelde mijn bloed koken.

'Jij weet helemaal niet hoe het is om mijn familie te hebben!' Schreeuwde ik dit keer.

'Jij weet niet hoe het is om altijd te slecht te zijn voor alles' ik voelde dat mijn hartslag omhoog ging en ik begon sneller te ademen.

'Rose! Het spijt me, blijf rustig' zei Jason kalm en hij kwam op mij af lopen maar ik stapte naar achteren.

'Kalm!?' Schreeuwde ik en ik voelde dat ik ging controle meer had over mijn ademhaling die als een gek ging.

Ik zag beelden voor mij van mijn ouders die de cruciatus vloek op mij gebruikte en ik kreeg ze maar niet weg.

'Rose? Rose!' Hoorde ik opeens de stem van Sirius zeggen en hij rende op mij af.

'Wat heb je met haar gedaan!' Schreeuwde hij boos naar Jason en hij haalde zijn schouders op.

'Ik begon over haar familie'

Ondertussen verloor ik bijna mijn evenwicht en ik greep Sirius vast die Jason schreeuwend wegstuurde.

Ik zakte naar de grond en Sirius deed het zelfde en hij sloeg zijn armen stevig om mij heen.

Eerst wilde ik hem wegduwen maar zijn rustige stem hield het tegen.

'Sstt, het komt goed' zei hij kalm en mijn ademhaling begon weer normaal te worden.

Ik legde mijn hoofd tegen zijn borst aan en hij ging met zijn handen over mijn rug heen.

'Goedzo' zei hij toen kalm en ik voelde dat ik weer rustig werd.

Maar niemand was ons verroerde zich.

We bleven alle twee heel stil zitten, totdat we ene stem hoorde