Do you love me||Sirius Black

Hoofdstuk 45

De volgende ochtend was ik buiten, mijn handen liet ik door het gras heen gaan en een warme bries waaide door mijn haren heen.

Gisteravond was ik weg gelopen zonder te wachten op reactie van Sirius, maar je zag goed in zijn ogen dat hij gebroken was.

Om alles wat ik zei, ik meende het niet.

Ik wilde hem alleen van mij weg duwen, om mijn hart te beschermen.. en ook die van hem.

'Rose' hoorde ik opeens iemand zeggen en ik draaide me om en Sirius kwam naast mij op de grond zitten.

Ik bleef strak voor me uit kijken, ik wist dat als ik eenmaal in de lieve ogen van Sirius keek dat alles verloren zou zijn... ik kan niet tegen hem liegen... ik kan het gewoon niet.

'Rose, wat is er aan de hand'

'Niks' mompelde ik en Sirius bracht zijn hand naar mijn kin en draaide mijn hoofd om.

Ik keek in zijn mooie ogen die mijn pijnlijk aankeken.

'Wat hebben ze met je gedaan..' vroeg hij en ik voelde hoe mijn ogen zich vulde met tranen.

Tranen die ik twee weken lang had opgehouden omdat mijn ouders huilen iets voor de zwakke vonden...

'Hee, ik ben er voor je' zei Sirius toen en hij sloeg zijn armen om mij heen en ik legde mijn hoofd in zijn nek.

Kalmerend wreef hij door mijn haar heen terwijl ik de tranen over mijn wangen heen liet lopen.

'Sirius ik kan het niet' zei ik toen opeens en Sirius maakte zich los van mij en keek me doordringend aan.

'Wat kan je niet?'

'Dit.. ons...'

'Rose, ik laat het niet gebeuren dat jij mij weg duwt alleen maar omdat jij denkt dat ik anders gekwetst ga raken...'

'Sirius je snap het niet, ik heb geen andere keus'

Sirius schudde met zijn hoofd en hij pakte mijn hand vast.

'Je hebt altijd een andere keus' zei hij terwijl hij een haar achter mijn oor stopte.

'Ik ben er voor je en ik zou je nooit oordelen' zei hij terwijl hij dichtbij kwam.

Net voordat mijn lippen die van hem raakte dook ik weg.

'Sirius dit is anders, jouw leven is in gevaar als je met mij om blijft gaan...' siste ik en ik ging staan.

'Blijft alsjeblieft uit mijn buurt' zei ik er achteraan en ik wilde weg lopen toen hij opeens mijn hand vast pakte.

'Weetje Rose, ik ben nooit echt goed geweest om naar andere mensen te luisteren en op dit moment wil ik alles behalve uit jou buurt blijven' zei hij en ik schudde mijn hoofd en haalde mijn hand los uit zijn grip.

'Sirius ik ben serieus'

'Nee... dat ben ik' zei hij er meteen achteraan en er verscheen een kleine glimlach op mijn gezicht maar die verdween meteen.

'Blijf uit mijn buurt' zei ik dit keer wat bozer en ik liep weg.