✔Sold! To The Gangsters 3

Chapter 31: Faded

Love is like a gun. It's beautiful and fatal all at the same time. It can make or shatter someone into a million little pieces.

Nightmare's POV

Napalingon ako. Pero huli na nang mapansin kong nasa likuran ko na pala si Jasmine. My eyes widened nang makita ko siyang bumagsak sa lupa. It was like watching things in slow motion. Beads of sweat trickled from my face when I saw her eyes closed. Blood oozing out of her head.

Nanigas ako sa kinatatayuan ko.

J-Jasmine? Tumakbo papalapit sa amin ang iba ko pang mga kasama. Mars hurriedly grabbed my gun and shot Lee dead bago niya dinaluhan ang ibang nagkukumpulan sa dalaga.

"KAILANGAN NATIN SIYANG DALHIN SA OSPITAL!"

Sa mga katagang iyon, para akong nabuhusan ng malamig na tubig. Nanghihina at nanginginig akong nakipagsiksikan para makita si Jasmine.. Si Jasmine.. Hindi. Hindi.. Hindi pwede. Hindi 'to totoo!

Pero parang pinagsakluban ako ng langit at lupa nang makita ko ang pinakamamahal kong babae. Nakahandusay. Her face was angelic. Blood pooling around her.

"J-Jasmine..." I touched her face, afraid she'll break if I do too much movement. "Jaz... A-Anong..? G-Gumising ka nga!" Nadurog ang puso ko nang hindi siya gumalaw.

I lost it. Nagsisigaw ako. I hugged her body tightly in my arms. Hinahalikan ko ang pisngi niya.. Umiiyak na ako. "NO! H-Hindi pwede... D-Dadalhin kita sa ospital.. It'll be a-alright, Jaz.. P-Please..please..please... W-Wag mo'kong iwan."

The next events came like a blur. Namalayan ko na lang na tinatakbo na namin siya sa pinakamalapit na ospital. Humihina ang pulso niya. Natutuliro ako.. Para akong nawalan ng hininga. I can't think straight. Her face kept flashing in my head. Nasisiraan na yata ako ng bait..

A few hours later, matapos kong makipag-away sa mga nurse, napasalampak na lang ako sa sahig. Puno ng mantsa ng dugo ang damit ko pero wala akong pakialam.

All I could think about was Jasmine Cruz.

Bakit? Bakit kailangang siya pa? Why did she do that? Why couldn't she just let me take that bullet?! Putangina.. Ako ang may kasalanan nito.. Damn! I should've just killed Lee! Bakit ba ang hina-hina ko?! Tangina!

"I can't blame you for blaming yourself. Maging ako, sinisisi kita."

Napabaling ang ulo ko sa nagsalita. It was Mars. He looks as tired as I am. Malungkot siyang napangiti sa akin. I frowned at him.

"When Jasmine gets out of here, ilalayo ko na siya sa'yo." Mapangahas niyang sabi. Sinamaan ko siya ng tingin. Bakit ba kasi nandito pa 'tong tukmol na 'to?!

"Subukan mo lang. Tingnan natin kung saang sementeryo ka mapapadpad, gago." I spat back. Pero makalipas ang ilang minuto, ay natawa si Mars.

We both stared at the wall opposite from us.

Silence.

"Naaalala mo ba dati? Ang daming nagsasabing magkaiba tayong dalawa. Magkaiba ng ugali, pananamit, pati ng pananaw sa buhay.." Biglang sabi ni Mars. I smiled a bit about what he said. Medyo nawalan na ako ng ganang paghinalaan at magalit sa kanya. Lee's dead. It's over.

Nagpatuloy siya, "..pero hindi ko naman aakalain na bukod sa paglalaro ng basketball, nagkaroon pa tayo ng common denominator, Night.. Pareho nating minahal si Jasmine."

Napapaisip ako sa mga sinabi niya. Totoo. Kahit kailan talaga, hindi ko inaakalang magkakapareho kami ng gugustuhing babae. Unang-una sa lahat, magkaiba ang tipo namin. At kung tutuusin, medyo wala si Jasmine sa mga ito. All I wanted was a girl who can think rationally. A girl with a bigger brain than a bigger heart. Pero nakatutuwang isipin na nag-iba ang pananaw ko nang makilala ko noon si Jasmine. My childhood bestfriend. Hindi ko naman aakalain na ganito ko siya mamahalin. I love her more than my life.