Balzac, Vadideki Zambak romanını 1835 yılında, 36 yaşındayken, ölümünden on beş yıl önce kaleme almıştır. Ölümünden bir yıl önce eşi Hanska’ya yazdığı bir mektupta, Balzac “annesinin canavarlığından” söz eder. Ailesinin ona çizdiği eğitim yolunu izlemek istemeyen, yazar olma ve para kazanma mücadelesini özgürleşme mücadelesiyle özdeşleştiren, ömür boyu iflaslarla, borçlarla uğraşan Balzac, bir yandan da hayatının kadınını yılmadan arayıp durmuştur. Vadideki Zambak’ın baş kişisi ve anlatıcısı Félix de Vandenesse, Balzac’la örtüştüğü ölçüde, bize, Balzac’ın, küçük bir çocukken pansiyonlarda başlayan hayat mücadelesini, arayışlarını, çalkantılarını, düş kırıklıklarını, “ölü yıllarını”, “uzun acılarını” anlatan bir tür özyaşamöyküsü sunmaktadır.
Vadideki Zambak: Sonsuz arayış.
