chap 24

3 0 0
                                    

Chapter FORTY EIGHT

3am nung December 25, nag punta na ko dito sa Korea. Hinde ko alam kung bakit ko naisipang magpunta kaagad dito. Pero once na sinabi ko sa parents ko na gusto ko ng bumalik ng korea, pumayag sila at nung time rin na yun nag pabook na kaagad sila. 6th day ko na dito, si Sara lagi akong tnatawagan, umuwi na daw ako. Tinatanong niya kung hanggang kelan ko balak mag stay dito pero wala akong masagot. Hinde ko rin kasi alam. Nung birthday celebration ni Kirby tumawag ulit sila. Narinig ko yung mga boses ng tao at isa isa nila akong kinausap. Kahit gusto kong umuwi nung time na yun sa pilipinas, hinde ko magawa dahil alam ko sa party na yun.. nandun si Kenji.

Alam kong nagtampo sakin si Kirby pero inexplain ko naman sa kanya kung bakit hinde ako makakapunta. Pati hinde mura pamasahe. Si Kenji palagi rin tumatawag at nagtetext. Hinde ko kayang sagutin yung mga tawag at messages niya, dahil hinde ko alam kung ano isasagot ko, hinde ko alam kung ano ang sasabihin ko. Sabi niya rin na mag kita kami sa Korea, kahit daw 5 minutes lang basta daw makapag usap kami. Hinde ko siya sinipot. Ayoko siyang harapin. Hinde ko kasi alam kung makakaharap pa ako sa kanya.

Kaya nung nakausap ko siya nung Christmas Eve at sinabi niya sa akin alam na niya.. hinde ako makapag salita. Hinde ko alam kung anong sasabihin ko sa kanya, hinde ko alam kung dapat akong mag explain or iwanan ko na lang siyang naka bitin.

"Anong alam mo na..?" i asked

"Lahat.. lahat lahat..."

"Ahh. Ganun ba? Anong gusto mong mangyari?" sinusubukan kong maging cold sa kanya.

"Magusap tayo.."

"Naguusap na tayo." Narining ko siyang nag sigh

"Magkita tayo bukas, ha? Please.."

"Aalis na ko mamaya papuntang korea."

"Susunod ako dun.."

"Pag balik ko na lang, ok?" nagssniff na naman siya.

"Babalik ka pa ba?" nanginginig na yung boses niya

"Basta pag balik ko na lang.."

"Magiintay ako.." babalik pa nga ba ako..? yun din ang tanong ko sa sarili ko.

Napatingin ako sa cell phone ko, December 31 na pala.. birthday na ni Kenji. Si Kenji na naman naiisip ko. bakit ba siya nalang palagi? Dapat kasi madami akong nakilalang lalaki para hinde lang iisang lalaki yung iniisip ko ngayon.

"Athena, gwaen chah na?" [are you ok?]

"Kanina pa siya ganyan kuya.. parang ang lalim ng iniisip."

Tiningnan ko silang dalawa ng masama. Humarap na lang sila ulit sa tv at nanood. Umupo ako sa tabi nung dalawa. Tapos binatukan ko sila

"Ya! Wae irae?!/Ano ba!!" sabay nilang sinabi. Tapos nag sigh lang ako. [What are you doing!?]

"Nuh michussuh?! Hajima." Tapos lumipat sila pareho ng upuan. [Are you crazy? Stop it.]

Nagring bigla yung phone tapos tumingin silang dalawa sa akin, "Sagutin mo. Para sayo ulit yan." Sabay na naman nilang sinabi. Ano ba to! Mag kapatid na ba talaga sila??

Dahan dahan kong inangat yung phone

"Yoboseyo?" [hello?]

"Athena? Si Lucas to.."

"O bakit?"

"Kasi.. si Ate Kendi.. Pupuntahan ka ata dyan. Kanina pa yun eh.. siguro nandyan na siya ngayon."

"NOW?!"

"Oo. Tatawagan ka daw niya pag nandyan na siya."

"Okay.. sige.. intyain ko na lang tawag niya.. thanks.."

BESTFRIEND, mahal kita!Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon