Heredera Series 2 (Mitzi) To Be Published Under PHR

Chapter 15

“DAMMIT!” Palatak  ni  Toby  habang  mabilis  na  pinapatakbo  ang  sasakyan.  Makakapatay  siya  ng  tao  kapag  may  masamang  nangyari  kay  Mitzi. 
        
 Pabalik  na  sila   ni  Kayle  mula  sa  mining  site  nang  makita  niya  si  Jason  sa  kanto  mismo  ng  daan  patungo  sa  bahay  nila.  Sumakay  ito  ng  pulang  sasakyan  at  mabilis  na  pinaharurot  iyon.  Pero  laking  gulat  niya  nang  makitang  nakabulagta  si  Mang  Ramon  sa  daan.  Binalot  ng  matinding  kaba  ang  dibdib  niya  nang  makita  ang  maleta  ni  Mitzi  at  sling  bag  ng  dalaga  na  nakakalat  doon.  Hindi  na  niya  nagawang  gisingin  pa  si  Mang  Ramon  at  agad  na  sinundan  si  Jason.  Sigurado  siyang   na  kay  Jason  si  Mitzi.  Tinawagan  niya  ang  kanyang  ina  at  nalaman  niyang  nagpahatid  nga  si  Mitzi   sa  Terminal  papuntang  Maynila.  Ipinaalam  niya  rin  sa  ina  ang  nangyari  at  sinabihan  na  puntahan  si  Mang  Ramon  sa  kanto.  
         
Natanaw  ni  Toby  ang  isang  truck  at  van  na  nakahinto  sa  gilid  ng  daan.  Patakbong  tumawid  ang  isang  lalaki  sa  kabilang  daan,  at  halos  takasan  siya  ng  sariling  hininga  nang  makita  ang  pulang  sasakyan  na  halos  kalahati  niyon  ay  nasa  bangin. Bumangga  iyon  sa  isang  puno  at  iyon  ang  tanging  dahilan  kung  bakit   hindi  tuluyang  nahulog  sa  bangin   ang  sasakyan.  Nakasampa  sa  nabuwal  na  puno   ang  kalahati  ng  sasakyan  pero  sigurado  siyang  hindi  magtatagal  ay  tuluyang  mahuhugot  mula  sa  pagkakabaon  sa  lupa  ang  puno  at  tuluyan  iyong  bubulusok  sa  bangin. 
          
“Mitzi!”  hintakot  niyang  usal.  Inihinto  niya  ang  sasakyan sa gilid ng  daan  at  mabilis   na  umibis.  Sumunod  naman  sa  kanya  ni  Kayle na  sumama  pa  rin  sa  kanya sa pagsunod sa sasakyan ni Jason. 
        
 “Mitzi!”  Sigaw  niya.  Natatanaw  niya  mula  sa  loob  ang  dalawang  bulto  pero  hindi  malinaw  dahil  tinted  ang  salamin.  Napahawak  siya  sa  sariling  ulo  dala  ng  takot  para  sa  maaaring  kahantungan  ni  Mitzi  kapag  hindi  ito  nakalabas  ng  sasakyan.  Nilinga  niya  ang  paligid.  Wala  ng  oras  para  humingi  pa  ng  tulong.
        
 “Fuck!  Mitzi!”  Muli  niyang  tawag.  Alam  niyang  hindi  siya  nito maririnig.  But  thank  God  dahil   bumukas   ang  pinto  ng  passenger  seat  at  sumilip  doon  si  Mitzi.
       
 “Toby!” Muli siyang napamura nang  makita  si  Mitzi  na  namumutla  sa  matinding  takot.  May  mga  luhang  namalisbis  sa  pisngi  nito  at  may  dumadaloy  na  dugo  sa  gilid  ng  ulo. 
       
  “Mitzi, huwag kang matatakot, ilababas kita  riyan, okay?”  Kailangan  nitong  makalabas  bago  tuluyang  bumigay  ang  punong  nasasampahan  ng  sasakyan.
        
 “Toby. . .  I’m   scared,”  umiiyak  nitong  sabi.
         
“Please, tell  dad  na  mahal  na  mahal  ko  siya.  Tell him that I’m so sorry. If  I  won’t   survive   here  gusto  kong  malaman  mo  na  mahal  kita. . .  mahal  na  mahal  kita, Toby!” Sa  kabila  ng  takot  na  nararamdaman  ay  may  sayang  umusbong  sa  puso  niya  pero  nawala  ang  lahat  ng  iyon  at  muling  pinuno  ng  takot  ang  puso   niya  nang  sumigaw  si  Mitzi  dahil  sa  pag-uga  ng  sasakyan. Tiningnan  niya  ang  ugat ng puno   na  unti-unti   nang  nahuhugot  mula  sa  pagkakabaon  sa  lupa.         
        
 “Lumabas  ka  na  riyan!”  Narinig  niya  si  Kayle  na  nasa  kabilang  bahagi  ng  sasakyan  at hinihikayat si  Jason  na  lumabas.  Kailangan  nang  makalabas  ni  Mitzi.   Kapag  nagtagal  pa  ito  sa  loob  ay  siguradong   kasama  itong  bubulusok  pababa.
        
“Mitzi!”  Tawag  niya  sa  dalaga.  Muli  itong  sumilip.
       
 “Tumalon  ka  at  aabutin  ko  ang  braso  mo.”
      
  “No!  Natatakot   ako!”
       
 “Bibigay  na  ang  puno.  Nandito  ako,  hindi  kita  pababayaan.  You  have  to  jump  out!  C’mon,  Mitzi! Jump, baby!” Pagkukumbinsi  niya.  Muling humiyaw  ang  dalaga  nang  muling  umuga  ang  sasakyan.  
         
“Hurry  up,  Mitzi!”  Inilahad  niya  ang  kamay.  Tumagilid  ng  upo  si  Mitzi.  Nag-sign  of  the  cross  ito  at  humugot  ng  malalim  na  hininga.
        
 “You  can  do  it!  Tumalon  ka  papunta  sa  'kin.” Tumango  ito  at  muling  humugot  at  nagpakawala  ng  hininga  bago  pikit  matang  tumalon  at  sinabayan  ng  malakas  na  hiyaw.   Agad niyang nahawakan ang kanang braso  ni  Mitzi.  At  dahil  sa  mapuwersa  nitong  pagtalon  at  bigat  ay  napadapa  si  Toby  sa  lupa. Tumama  ang  braso  ni  Toby  sa  nakausling  ugat  ng  puno  pero  ininda  lang  niya  ang  sakit.  Nakabitin  ngayon  si  Mitzi  sa  gilid  ng  bangin  at   kailangan  niya  itong  maisampa.  
          
 Malakas na sigaw ni Jason at Kayle  ang  umalingangaw  sa  buong  lugar  nang  tuluyang  mahulog  ang  sasakyan  at  kasama  roon  si  Jason  na  hindi  na  nagawang  makalabas  pa. Lalong  naiyak  si  Mitzi  sa  sobrang  takot. Ginamit  niya  ang  buong  lakas  para  maisampa  si  Mitzi  na  napagtagumpayan  naman  niya.   Humahangos  ni  Toby  na  ibinagsak   ang  katawan  sa  lupa  habang si Mitzi ay bumagsak sa ibabaw niya. Mahigpit niyang niyakap ang  nanginginig na katawan  ng  dalaga  habang  ang  mukha  nito  ay  nakasubsob  sa  kanyang  dibdib.  Ramdam  niya  ang  matinding  takot  nito.
         
 “Ligtas  ka  na.”  Hinalikan  niya  ang  tuktok  ng  ulo  nito  nang  paulit-ulit.   
ANG  AKALA  ni  Mitzi  ay  katapusan  na  niya.  Ramdam  niya  ang  panghihina  ng  buo  niyang  katawan   at   parang  gustong  pumikit  ng  mga  mata  niya.  Ayaw  niyang  kumilos.  She  felt  safe  in  Toby’s  arms.  Gusto  niya  ang  yakap  nito.  Napapayapa  siya  sa  paghaplos  nito  sa  kanyang  likod  at  ang  paglapat  ng  labi  nito  sa  tuktok  ng  ulo  niya.  Sana  manatili  lang  silang  ganito.   Sana  wala  munang  pumutol  ng  moment   na  ito.