We are at the beach, watching a beautiful sunset with a red orange sun slowly going down vertically, the blue sky and clouds turning orange and light lavender. Suddenly, a music was being played passionately by a group of men in our side. They are all wearing a black coat while playing a violin.
Other string instruments come in playfully as the sky changes its color. The sun sets down completely as the instruments in our side plays softly and slowly.
He held my hands and kiss the back of it. He then look at me with his blue and innocent eyes. I smiled, tears automatically rolled down to my cheeks. Wala na akong mahihiling pa, because I already have the man that I love, ang lalaking makakasama ko ng panghabang buhay.
He immediately wiped the tears out of my face. "Shh, why are you crying?" He asked, chuckling.
Napasimangot ako "Nakakainis ka" paos na sambit ko. Ibinaling ko ang tingin ko sa kawalan.
Little by little, there are stars appearing across the sky. Kasabay niyon ang malamig na pag-ihip ng hangin.
"What?" muli itong natawa sa inasta ko.
"Akala ko nakalimutan mo na ngayon ang anniversary natin" mahinang bulong ko.
Kanina kasi habang nasa loob kami ng kotse ay halos hindi ko siya makausap ng matino. Whenever I ask him about something, he will just shrug his shoulder or he will just nod his head.
Akala ko kasi ay nagalit ito dahil sa pag-uwi ko ng late sa bahay kahapon. May tinapos lang naman kasi ako sa office kaya natagalan akong umuwi, idadagdag pang nalobat ang cellphone ko kaya hindi ko siya nasagot sa mga texts at tawag niya.
"You know that will never happen" natatawang sagot niya.
"Then why ar-----".
Natigilan ako ng bigla na lamang niya akong halikan sa noo. Mahigpit niya akong niyakap bago idantay ang ulo niya sa buhok ko.
"Happy anniversary, Christine" he whispered softly as he kiss my hair.
"I love y-----"
"CRISTINE"
Napabalikwas ako ng bangon ng marinig ko ang pangalan ko mula sa kawalan. Agad kong inilibot ang tingin ko sa buong kwarto, but no one is here except from me.
Pawisan akong bumangon ng higaan, agad akong pumunta sa banyo upang maghilamos.
Isa na namang panaginip.
Napabuntung hininga ako bago buhayin ang tubig sa sink. Agad akong naghilamos ng mukha at mabilis itong tinuyo ng isang puting tuwalya.
I glance at my wrist watch. It was already 3:00 am. I bit my lip as I made my way to my room. Tiyak na hindi na naman ako makakatulog sa mga oras na ito. Palagi na lamang kasi akong nagigising ng ganitong oras, pilitin ko mang matulog muli ay hindi ko magawa.
Agad kong hinagip ang laptop kong nasa study table. I also turn on the TV para hindi mamayani ang katahimikan sa loob ng kwarto.
Agad kong binuhay ang laptop ko. I started scrolling and look for some important messages but none of them caught my attention. Lahat iyon ay galing kina Mommy, Daddy at Kuya. Meron ding galing sa mga dating kaibigan ko.
They are still looking for me. Hindi ko alam kung ano pang kailangan nila sa akin gayong wala na naman silang magiging pakinabang sa akin.
One year had passed, namuhay ako simple at mapayapa. Malayo sa lahat--malayo sa gulo ng sibilisasyon at malayo sa mga taong mahal ko.
Mag-isa akong nakatira sa bahay na naipundar ko. I have my own business, a flower shop to be exact. Hindi man ito ganoon kalaki ngunit kumikita din naman ito na tumutugon sa lahat ng expenses ko dito sa bahay.
"Are you guys dating?"
Napatingin ako sa screen ng TV. My eyebrows furrowed when I saw a familiar face in the screen.
Napalunok ako. Hindi ko alam kung bakit tila may kumirot sa bandang puso ko.
Lumingkis sa kanya ang isang babaeng nagngangalang 'Marga Faley'. She has this long and thick eyelashes. Pansin ko rin ang mahaba at kulay rainbow niyang buhok, makinis din at maputi ang kaniyang balat.
"Yes! We are dating!" Marga says confidently.
Hindi naman kumibo ang lalaking katabi niya. Ngumingiti at tipid itong tumatango pero hindi ko maikakaila na nawalan na ng buhay ang dating masaya at nakangiti niyang asul na mga mata.
Nakagat ko ang pang-ibabang labi ko nang bigla na lamang idantay ng babae ang ulo sa kaniyang balikat. Ipinagpatuloy nila ang pagsagot sa iba pang mga katungan.
I immediately turn off the television. Unti unti na namang naglandas ang mga luha ko. Hindi ba dapat ay maging masaya na ako para sa kanya ngayon? Ginusto ko ito.
Ginusto ko.
And I think I just fvcking deserve this pain.
BINABASA MO ANG
A Dance with the Beast
General Fiction| COMPLETED | Tiniis ni Christine ang mamuhay ng mag-isa sa loob ng isang taon na hindi kasama ang kaniyang pamilya. She chose to live by herself, malayo sa gulo ng sibilisasyon at malayo sa marangyang buhay na dati ay mayroon siya. Iniwan niya ang...
