Sor Bakalım İyi Miyim?

/Giriş/

Gün her zaman ki gibi ilerliyordu. Güneşin önünü kapatan yalancı bulutlar. Gölgemin oluşmasını sağlıyordu.

Nereye gidersem gideyim takip eden gölge tıpkı ona benziyordu.

Bilmediğim okulun içine girip -2 katına indim. Konferans salonunu olduğunu düşündüğüm yere doğru adımlarımı attım. Gitar sesleri duyuluyordu. Kulağıma hiç tanımadığım ama asla unutmayacağım ses geldi. Konferans salonun kapısını açıp içeri girdim.

Siyah saçları boynun üstündeki ilgi çekici dövmesi gözlerini kapatmış kendi müziğin ritmine bırakmıştı. Dudağımda anlam veremediğim gülümsememle en ön koltuğa yerleştim. Biraz daha uzattı şarkıyı biraz daha kaptırdım kendimi ona.

Şu dakika şuna karar verdim en sevmediğim şarkıyı bile bu sesi güzel adam söylese o şarkı en sevdiğim şarkı olurmuş.

Müziğin sesi kesilince gözlerimi açtım, o da benimle beraber gözlerini açtı. Gözlerimiz birbirine bakıyordu başımı iki yana sallayıp koltuktan kalktım. Ona doğru yaklaştım.

"Sesin çok güzelmiş." Diye fısıldadım. O duydu mu dediğimi bilmiyorum.

Ayağa kalkıp sahneden atladı bana doğru yaklaşıp "ne işin var burda?" Diye hırladı. Niye bu kadar kızmıştı ki? Gözlerimi yerden çekip onun gözlerine baktım "sadece  gelmek istedim." Dedim düz bir sesle.

Kolumu eliyle kavrayıp beni konferans  salonun kapısına doğru sürükledi "şarkı sözlerini aklından sil." Dedi kapıdan beni iterken. Maleseff şarkı sözleri aklımdan siliniyemeyecek kadar güzel...

"Neden?"

"Çünkü o şarkı sözlerini ben yazdım kimse bilmiyor kimse duymadı. Duyan kişilerde çalıyor zaten." Sinirli gibi gözüküyordu. Kafamı 'tamam' anlamında sallayıp "ama  elbet duyulacak" saçımı kulağımın arkasına sıkıştırıp "zaten işime yaramaz şarkı sözleri."

Sinirle kafasını çevirip "iyi o zaman git" dedi.

Adımlarımlarımı merdivene doğru yönelttim. "Yalan söyledim şarkı sözlerin unutulamayacak kadar güzel" diyip merdivenlerden koşarak çıkmaya başladım arkamdan sadece ses yankılanmasını duydum fakat anlamadım.