Our Crazy Life

De Hemel In Mijn Nachtmerrie (1)

Het bos is mijn favoriete plek. Het ritselen van de bladeren die worden meegevoerd door de wind, het gefluit van de vogels,... Het heeft iets rustgevends. Iets speciaals. Anderen hebben liever de stilte die hen omarmt om na te kunnen denken. Ik? Ik ben anders.

Als ik verder het bos in wandel ontdek ik een huisje. Het is klein, maar gezellig. Het heeft een schattig tuintje vol met prachtige bloemen. Rond de tuin is een houten hekje geplaatst. De poort staat open, en als ik een paar stappen verder zet zie ik een brievenbus staan. G.O.D. staat er in sierlijke letters op geschreven. Nieuwsgierig wandel ik verder, het tuinpad op. Voor de deur blijf ik stilstaan. Ik twijfel of ik zou aankloppen. Net als ik me wil omdraaien, gaat de deur open. Een oude vrouw staat in de deuropening. Ze heeft wit haar dat is samengebonden in een dot en een prachtige glimlach. Zelfs haar ogen lachen mee. Verbaasd kijk ik haar aan.

"Kom toch binnen" zegt ze, met een warme stem. Aarzelend ga ik het huis binnen. "Ga maar zitten, wil je een kopje thee?" vraagt ze. Verlegen schud ik mijn hoofd.

"Wat kan ik voor je doen?" vraag ze, als ze naast me gaat zitten op de bank. "Bent u God?" vraag ik me af. Ze knikt. Verbaasd kijk ik haar aan. In mijn hoofd is God een dikke, oude man. Ik had nooit verwacht dat ze eigenlijk een oud, mager vrouwtje is. "Ik heb een vraag. Waarom doet u niets aan al het slechte in de wereld? Oorlog, haat, bedrog, verdriet,... Waarom laat u dat niet gewoon verdwijnen?" Kleine denk rimpeltjes vormen zich op haar voorhoofd als ze nadenkt. "Waarom denk je niet aan al het goede op de wereld? Liefde, vriendschap, nieuw leven,... Menen denken vaak enkel aan de slechte dingen in het leven. Ik kan er niets aan doet dat er zoveel haat is op de wereld, en dat zal ook niet snel verdwijnen. Je moet het leven anders zien. Je moet de goede dingen willen zien."

"Hoe dan?" vraag ik. "Als je je rapport krijgt en er staan 2 onvoldoendes in, dan kijken mensen vaak niet meer naar de 90% die je hebt gehaald voor wiskunde of frans. Nee, ze vragen zich af waarom je je best niet doet voor de andere vakken. Het is bij heel veel dingen zo. Mensen zien enkel wat ze willen zien. Meestal is dat maar 1 kant van het verhaal. Ook bij ruzies is dat zo. Er zijn altijd 3 kanten aan een verhaal. Wat de ene vertelt, wat de ander vertelt, en de waarheid. Pas als je naar beide kanten luistert, heb je een beter zicht over wat er werkelijk is gebeurd." Nadenkend over wat ze me verteld heeft neem ik afscheid. Dan wordt alles wazig.

Ik hoor de stem van mijn moeder in de verte. "Opstaan!" Roept mama. Ik keer terug naar de realiteit en slaperig open ik mijn ogen. Ik lig weer in mijn bed, dat mooie bos met dat gezellig huisje is verdwenen. Mama heeft de gordijnen al geopend. Het zonlicht doet pijn aan mijn ogen. "Kom je zodadelijk naar beneden? Het ontbijt staat klaar.", zegt ze met een warme glimlach die alleen mama's kunnen geven. Langzaam stap ik uit bed, neem propere kleren uit de kast en ga me douchen. Ik geniet van het warme water dat over mijn lichaam stroomt.

Na een kwartier zet ik de douche uit. Ik kleed me aan terwijl ik terugdenk aan mijn droom van deze nacht. Ik dacht terug aan mijn punten. Ik had 90% voor Frans , maar iedereen sprak alleen over mijn buis voor Engels. Vluchtig poets ik mijn tanden en ga naar beneden. Wow, wat is er met de woonkamer gebeurt? Overal hangen slingers en ballonnen. Als ik de keuken binnen wandel, word ik door mijn familie vrolijk toegezongen. Mama komt zingend de keuken binnen met in haar handen de grootste en heerlijkst uitziende taart ooit. "Gefeliciteerd met je 15e verjaardag Sophie!" Roept iedereen in koor.

Terwijl ik snel de 15 fonkelende kaarsje op de taart uitblaas blijft iedereen 'Lang zal ze leven' voor me zingen. Mama snijdt de taart aan. Ik krijg het grootste stuk natuurlijk. Als ik een hap neem van de taart kan ik geen woord meer uitbrengen. Ze is echt heerlijk. Na de taart is het cadeautjestijd. Mijn broer Daan wilt als eerste. "Ik hoop dat je er blij mee bent", zegt hij, terwijl hij het duur uitziende cadeau aan me geeft. Het is een klein doosje verpakt in heel mooi papier, bijna zonde om het papier kapot te scheuren. Ik open het doosje en daarin zit een klein flesje parfum.