ALLEY CAT/avengers TÜRKÇE

Prolugue

Çeviri için yazarın izni alınmıştır.
Thank you for your permission kmbell92 
New York sokakları her zaman olduğu gibi son derece meşguldü. İl için giyinmiş adamlar ve kadınlar koşuştururken turistler kaldırımın ortasında fotoğraf çekiniyorlardı. Trafik ise başlı başına bir kabustu. Uzaktan gelen itfaiye aracının siren sesi bazı sürücülerin homurdanarak kenara çekilmesine neden oldu.
Her normal sabah gibi.
Huzursuzluğun arasında Kit Dean adında bir genç kız az önce yürüttüğü cüzdana bakarak gururla kaldırımda yürüyordu.
"Selam Rachel... vay felaket bir soyadın varmış."
Ehliyeti geçip diğer şeylere odaklanırken kendi kendine kıkırdadı.
"Çok fazla kredi kartı... Tanrım, neden bu kadar kredi kartına ihtiyacın var?" Nakit parayı aldıktan sonra, Kit bir süre olduğu yerde durup trençkot giyen sarışını bulmak için etrafa göz gezdirdi.
"Ah, işte buradasın Rachel."
Cep telefonlu kadına yaklaştı. Omzuna dokunurken "Pardon?!" diye seslendi. Kadın arkasını dönerken telefonunu kapattı. "Sanırım bunu siz düşürdünüz." Dedi cüzdanı uzatırken.
"Oh teşekkürler!" Dedi Rachel cüzdanı alırken. "Sorun değil" diye seslendi uzaklaşırken. "Kahvaltı için teşekkürler"

Kit küçük lokantada otururken bir kaç ay önce yıkılmış olan binayı tamir eden inşaat işçilerini izliyordu.
Yıkım sebebi mi?
Uzaylılar.
Olayı düşündüğünde kendi kendine öfkeyle soludu. O bir kaç dolar yapmaya çalışırken arabanın biri bulunduğu sokağa uçmuştu.
Paniklemeye başladı.
Allahtan, dünyanın en muazzam kahramanları ya da devletin dediği gibi Şehir Mahvedenler onları kurtarmıştı.
Şehir de taraf seçiyormuş gibi görünüyordu. Bazıları onlara bayılıyorken diğerleri çok da hoşlanmıyordu.
O ise umursamıyordu. Onun için çok bir şey değişmemişti nasıl olsa. O olay olmamış gibi devam etti.
Elinde sandviçi, Kit'in gözleri yapışkan parmaklarının yeni kurbanlarını bulmak için dışarıdan geçen insanları izliyordu.
Kit kötü biri değildi ancak kesinlikle iyi de değildi. Küçük yaşta tek başına bırakılan Kit sokakta hayatta kalmayı akıl hocası O'Malley'den öğrenmişti. O O'Malley'in Sokak Kedisiydi. Kendi kendine hayatta kalacak yaşa gelinceye kadar yaptığı korumalara karşı Kit'e bazı şeyler yaptırmaya başladı. Eğer beğendiği bir şey görürse ya da nakit paraya ihtiyacı olursa Kit'i gönderiyordu. Bunlar Kit'e kapkaççılık sanatını öğrettikten sonra başlamıştı tabii ki.
12 yaşına geldiğinde Kit usta olarak kabul edilebilirdi. Neredeyse herhangi birinin yanından geçip cüzdanlarını ya da her ne isterse alabilirdi. Asla yakalanmadı çünkü O'Malley hariç kimse onun kim olduğunu bilmiyordu.
New York'ta bir hayaletten başka bir şey değildi.

İnsanların cüzdanını alan bir hayalet.

Restoranın kapısında olan zilin çalışı içeri birinin geldiğinin haberini verdi. Gelen kişiye bakmak için arkasını döndüğünde geceliği sokakta yürüyerek geçiren adamı tanıdı.
"Rob!" Elindeki bozukluğu saymaya çalışan adama seslendi.
"Selam evlat." Dedi yaşlı adam el sallayarak.
"Buraya gel." Diye seslendi Kit eliyle masanın diğer tarafındaki sandalyeyi göstererek.
"Yemeğin benden."
"Oh hayır, bunu kabul edeme-" kit sandalyesinden ayrılıp adamı karşısına yönlendirdi.
"Ciddiyim, ver siparişini. Hayırı cevap olarak kabul etmiyorum."
"Çok tatlısın."
"Deniyorum."

Umarım beğenirsiniz.