Η Τιμωρία.

Δευτέρα 14 Ιουνίου 2017
Η μεγάλη μέρα έφτασε η μέρα της δίκης...από αυτή την δίκη θα κρινοταν η ζωή μου..ξύπνησα ντύθηκα και με έβγαλαν έξω..άσχημο να σου φέρονται σαν να είσαι σκουπίδι..πολυ άσχημο..φτάσαμε στο δικαστήριο η καρδιά μου χτυπούσε δυνατά τα συναισθήματα μου ήταν ανάμικτα δεν άντεχα να σκέφτομαι πως μπορεί να ξαναμπώ εκεί μέσα..Η αδερφή μου με περίμενε έξω από το δικαστήριο..μπήκαμε μέσα και άρχισε η δική...τα χέρια μου είχαν υδρωσει έτρεμα ολόκληρη και ειχα τόση αγωνία..δεν την είχα ξανά νιώσει...όλα τελείωσαν όταν ο δικαστής τελικά πήρε την απόφαση...είναι εμφανές από τν έκφραση του...θα με αφήσουν ελεύθερη το νιώθω αυτήν τν στιγμή είμαι σίγουρη...
"ΕΜΙΛΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΊΝΟΥ ΕΊΣΑΙ ΕΛΕΎΘΕΡΗ"
Εκείνην την στιγμή κύλησαν δάκρυα..δάκρυα χαράς μετά από τόσο καιρό..ήταν απίστευτο δικαιώθηκα...Η αδερφή μου έτρεξε να με αγκαλιάσει και τότε κατάλαβα πως τελικά δν ήταν όνειρο ήταν αλήθεια...ΕΊΜΑΙ ΕΛΕΎΘΕΡΗ φώναξα..το είπα τόσο δυνατά ένιωσα πως με άκουσε όλος ο κόσμος...αισθάνθηκα πως είχαν τελειώσει όλα..αλλά τελικά δν είχε τελειώσει τίποτα όλα τώρα θα αρχίσουν  γιατί δεν πρόκειται να αφήσω ατιμώρητο αυτόν που με έβαλε στην φυλακή θα πάρω εκδίκηση και θα ξανά αρχίσω αππ την αρχή....